Αν όλοι σήμερα μοιάζουν ανήσυχοι για το μέλλον της αυτοκίνησης μπροστά στο ενδεχόμενο του εξηλεκτρισμού, το 1973 όλοι έτρεχαν πανικόβλητοι βλέποντας την Αποκάλυψη να καταφθάνει. Μέσα σε μία στιγμή το πετρέλαιο έγινε δυσεύρετο και πανάκριβο. Μέσα σε μία χρονιά αυτοκίνητα επιδόσεων με 400 ίππους έπεσαν στους 150 και φυσικά όσοι κατασκευαστές ήταν ταγμένοι στην υλοποίηση τετράτροχων ονείρων, βρέθηκαν στο κατώφλι της χρεοκοπίας, κάποιοι το δρασκέλισαν κιόλας.
Η Maserati είχε πάντα μια δική της οπτική για τα πράγματα, κάνοντας ακόμα και την προσέγγιση της Ferrari ή της Lamborghini μονοδιάστατη. Στην προσπάθειά της να συνδυάσει τις επιδόσεις των ιταλικών supercars με την χλιδή των Rolls Royce και Bentley, έδωσε μερικά από τα πιο θαυμαστά αυτοκίνητα όλων των εποχών και ο γάμος με μια άλλη εκκεντρική εταιρεία, ήταν μάλλον αναμενόμενη. Η σύντομη εποχή της Citroen-Maserati έδωσε ίσως την καλύτερη Citroen όλων των εποχών, την SM, και από την άλλη η Maserati είδε την γκάμα της να μεγαλώνει περισσότερο από ποτέ. Όσο πετυχημένος κι αν ήταν ο γάμος, η πετρελαϊκή κρίση του έβαλε πρόωρο τέλος, η Maserati ήταν βαρίδι για τους Γάλλους.
Τη χρεοκοπημενη Maserati περιμάζεψε ο Alejandro De Tomaso, o εκκεντρικός Ιταλοαργεντίνος με το μεγάλο όραμα για το πώς πρέπει να είναι ένα σωστό supercar. Η ιδέα του ήταν πολύ απλή και φαινομενικά σωστή, αξιόπιστοι αμερικάνικοι κινητήρες και ιταλική φινέτσα και κράτημα για την καρότσα είναι ο τέλειος συνδυασμός. Βέβαια όταν στην εξίσωση μπαίνουν οικονομικές ατασθαλίες, το αμαρτωλό ιταλικό δημόσιο, μαφιόζοι και έντονο ταμπεραμέντο, η εκτέλεση δύσκολα θα πάει βάσει σχεδίου.
Η Kyalami ήταν ο πρώτος καρπός αυτής της συνεργασίας που μπορεί να μην μακροημέρευσε όμως ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, όσο κράτησε. Σαν βάση χρησιμοποιήθηκε η De Tomaso Longchamp, ένα project που πρόλαβε να βυθίσει η πετρελαϊκή κρίση πριν καν προλάβει να κάνει τα πρώτα του χιλιόμετρα.
Η στυλάτη GT καρότσα πέρασε από το facelift του Pietro Frua προκειμένου να αποκτήσει την εταιρική ταυτότητα της Maserati. Ο V8 της Ford πήρε τον μοναδικό του εκκεντροφόρο κι έφυγε, δίνοντας χώρο στον πιο σύγχρονο κινητήρα της Maserati με τους 4 εκκεντροφόρους που έφτανε το σπουδαίο για την εποχή νούμερο των 266 ίππων.
Στο εσωτερικό η ταυτότητα της Maserati υιοθετήθηκε στο έπακρο. Η πλήρης επένδυση του σαλονιού με δέρμα και αλκαντάρα είναι πολυτελής, αλλά σε καμία περίπτωση φορτωμένη σαν λατέρνα, ενώ ο ηλεκτρονικός της εξοπλισμός, όταν λειτουργούσε, ήταν state of the art για το 1976. Κλιματισμός, ηλεκτρικοί καθρέφτες, κεντρικό κλείδωμα και ηλεκτρικά παράθυρα δεν ήταν αυτονόητα εκείνη την εποχή, όπως δεν ήταν αυτονόητο και το μηχανικό κιβώτιο 5 σχέσεων της ZF.
Δυστυχώς η ερασιτεχνική εκτέλεση της συνταγής δεν άφησε την Kyalami να παραχθεί σε περισσότερα από 200 κομμάτια στα 7 χρόνια που έμεινε στην παραγωγή. Όμως ήταν σίγουρα ένα από τα πιο γρήγορα και όμορφα «αν» της αυτοκίνησης και αυτό έχει από μόνο του τη δική του αξία.
