Οι Ιταλοί αγαπούν το ντράμα και δεν το κρύβουν, είναι κι αυτό ένα από τα πάθη τους το οποίο έχουν καταφέρει να το μετατρέψουν από στερεοτυπικό στοιχείο της εθνικής τους ταυτότητάς, σε άυλη υπεραξία με την οποία πασπαλίζουν τα προϊόντα τους. Ένα ντράμα το οποίο δεν θα μπορούσε να λείψει ούτε από την παρουσίαση της νέας Alfa Romeo Tonale, το πιο σημαντικό μοντέλο της ιστορίας του, όπως ανακοίνωσαν, αν και σε αυτή την περίπτωση μάλλον έχουν δίκιο.
Ανεξάρτητα από τις «οπαδικές» προτιμήσεις που μπορεί να έχει κάποιος φίλος της αυτοκίνησης, η Alfa έχει μια ειδική θέση στην καρδιά του. Σε γενικές γραμμές οι petrolheads χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε αυτούς που λατρεύουν την Alfa, και σε αυτούς που τη μισούν να τη λατρεύουν και άρα είναι κρυφά ερωτευμένοι μαζί της. Με την Tonale η Afla καταφέρνει να απευθυνθεί και στις δύο κατηγορίες σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας.
Κρίσιμη τόσο για την Alfa, όσο και για την ίδια την αυτοκίνηση μιας και ο εξηλεκτρισμός της αυτοκίνησης αναγκάζει όλα τα εργοστάσια που είχαν χτίσει την ταυτότητά τους πάνω στον ήχο των κινητήρων τους, σε μία νέα ρότα. Για τους Ιταλούς είναι ακόμα πιο πολύπλοκη η εξίσωση γιατί βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, ακριβώς όπως ήταν και πριν από 25 περίπου χρόνια, λίγο πριν την παρουσίαση της 156.
Υπό την αιγίδα της Stellantis η Alfa δεν έχει να ανταγωνιστεί μόνο την BMW και την Audi ως premium brand, αλλά και έναν εσωτερικό ανταγωνισμό από τη Γαλλία, μέχρι τη Γερμανία. Η εύκολη πρόσβαση σε έτοιμες τεχνολογικές λύσεις είναι δίκοπο μαχαίρι για μια εταιρεία που θέλει εκτός από αυτοκίνητα να πουλήσει και «χαρακτήρα». Κάτι που στα χαρτιά φαίνεται να το πετυχαίνει η Tonale και μένει να αποδειχθεί στον τομέα των πωλήσεων.
Η άκρατη SUVοποίηση που σαρώνει όλες τις κατηγορίες αυτοκινήτων δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την Alfa, ειδικά από τη στιγμή που δεν κατάφεραν να αντισταθούν σε αυτή ούτε οι συμπατριώτισσές της, Lamborghini, Maserati και εσχάτως Ferrari. Η εποχή που ένα SUV ήταν αρκετό στη γκάμα μιας εταιρείας έχει τελειώσει πολύ πριν την παρουσίαση της Tonale και όσο φοβερή και τρομερή κι αν είναι η Stelvio, οι συνθήκες καθιστούν αναγκαία την προς τα κάτω επέκταση της γκάμας των διαθέσιμων SUV και η Tonale είναι μόνο το πρώτο βήμα μιας και ήδη ετοιμάζεται και ένα ακόμα μικρότερο SUV με την τριγωνική μάσκα.
Η διστακτικότητα της Alfa στη μετατροπή της γκάμας της φαίνεται και από τη σχεδιαστική ταυτότητα της Stelvio την οποία συνέχισε, με τον απαραίτητο εκμοντερνισμό, και στην Tonale. Αντί να βάλει σπορ στοιχεία σε ένα τζιποειδές σουλούπι προτίμησε να «ψηλώσει» ένα hatchback που φωνάζει από μακριά ότι είναι Alfa Romeo. Από τη στιγμή που πρέπει να μοιραστεί τόσα στοιχεία με άλλα αυτοκίνητα του ομίλου αυτό ήταν ένα ακόμα στοίχημα που κέρδισαν οι σχεδιαστές της.
Εξωτερικά τα φωτιστικά σώματα θυμίζουν τα τριπλά της «άσχημης» SZ Zagato και το πίσω μέρος έχει στοιχεία από τις Giulia και 8C με τους μυώδεις ώμους στις πίσω κολώνες να μην κρύβουν εντελώς την οποιαδήποτε συγγένεια με κάποιο Peugeot ή Opel. Στο εσωτερικό η Alfa τήρησε τη δύσκολη υπόσχεσή της και οι οθόνες δεν έχουν αντικαταστήσει ολόκληρο το ταμπλό. Οι οθόνες έχουν συνολική επιφάνεια 22,5 ιντσών, αλλά με ένα τρικ σε αυτή που έχει αντικαταστήσει τον πίνακα οργάνων. Το περίγραμμα του ταμπλό γύρω από τα «όργανα» διατηρεί το σχήμα σε στυλ κυάλια με τις δύο οπές, ένα σχεδιαστικό στοιχείο που κρατάει την Tonale σε ευθεία επικοινωνία με την αυθεντική Giulia και την 156 φυσικά.
Κάτω από το καπό θα δούμε τον τελευταίο κινητήρα εσωτερικής καύσης με το «φιδάκι». Ο κύβος της ηλεκτροκίνησης έχει ριφθεί για τους μιλανέζους και πολύ σύντομα ολόκληρη η γκάμα της Alfa Romeo θα είναι ηλεκτροκίνητη, με πρώτο δείγμα το μικρότερο SUV που θα παρουσιαστεί σε επόμενη φάση. Μέχρι τότε η Tonale θα έχει ένα υβριδικό σύστημα για την κορυφαία της έκδοση με έναν βενζινοκινητήρα 1,3 λίτρων να κινεί τους πρόσθιους τροχούς και έναν ηλεκτροκινητήρα να κινεί τους οπίσθιους, με τη συνολική απόδοση της Tonale Q4 να φτάνει τους 275 ίππους. Ίσως τελικά να μην είναι και τόσο βαρετή η νέα εποχή για την Alfa με το δόγμα του Cuore Sportivo να ακούγεται ακόμα, έστω και με πιο χαμηλό μπάσο.
