Οι τέσσερις τροχοί κινούν το σώμα και οι δύο την ψυχή λέει ένα παλιό μηχανόβιο ρητό και όταν πρόκειται για δύο τροχούς περασμένων δεκαετιών τότε συγκινούν την ψυχή. Ο χώρος μπροστά από το Cine Άλιμος έχει αρχίσει να αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά μηχανοκίνητης έκθεσης, αφού μετά την επιτυχή εκδήλωση του δεύτερου Alimos Classic Car Sunday, διοργανώθηκε back to back το πρώτο Alimos Classic Motorbike Sunday, με πάνω από 150 κλασικές μοτοσικλέτες.
Κάποιες από τις αρχές του αιώνα που δυσκολεύονταν να πείσουν το επισκέπτη ότι έφτασαν μέχρι με ίδια μέσα, κάποιες από τη δεκαετία του ‘90 που θυμόμαστε από τις αφίσες στα παιδικά μας δωμάτια και όλες οι ενδιάμεσες ηλικίες, ήταν όλες εκεί. Τη διοργάνωση είχε και πάλι ο Δήμος Αλίμου μόνο που αυτή τη φορά τη σκυτάλη από τη ΦΙΛΠΑ, την πήρε η Λέσχη Φίλων Κλασικής Μοτοσικλέτας για ένα διαφορετικό νοσταλγικό ταξίδι. Ένα ταξίδι όχι τόσο φανταχτερό όσο αυτό των τεσσάρων τροχών, αλλά σίγουρα πιο ρομαντικό.
Φαίνεται ακόμα και πριν δει κάποιος τις μοτοσικλέτες που πήραν μία μία τη σειρά τους στο παραλιακό μέτωπο του Αλίμου. Οι άνθρωποι της μοτοσικλέτας είναι πιο απλοί, πιο προσγειωμένοι. Οι περισσότεροι είναι και μερικής απασχόλησης μηχανικοί των απαιτητικών κυριών που συνόδευαν. Άλλωστε αν ένα κλασικό αυτοκίνητο είναι σύζυγος, τότε η μοτοσικλέτα είναι ερωμένη. Αυτός είναι και ο λόγος που οι φίλοι της κλασικής μηχανής είναι πιο «έφηβοι» στην ψυχή. Ακόμα και πιο μεγάλοι σε ηλικία κρατούν ζωντανή τη φλόγα του πάθους μέσα τους. Είναι και ο βασικός κανόνας της δίκυκλης πορείας που την ξέρουμε από μικρά παιδιά όταν μάθαμε να κάνουμε ποδήλατο, όσο κινείσαι μένεις όρθιος, αν σταματήσεις πέφτεις.
Ως εκπαιδευτική διαδικασία, λειτουργώντας ως διαδραστικό μουσείο, η παράταξη των κλασικών μοτοσικλετών «εξιστόρησε» ανάλγυφα την ιστορία της εξέλιξης των δύο τροχών μέσα από το πέρασμα των αιώνων. Μια εξέλιξη που μόνο χαρακτηριστικά ευθείας γραμμής δεν έχει. Περισσότερο μοιάζει με μια ημιτονοειδή κίνηση που δείχνει και τις κοινωνικές ανάγκες τις οποίες υπηρέτησαν κατά καιρούς οι δύο τροχοί.
Οι παλαιότερες εξ αυτών μοιάζουν με ιδιοκατασκευές βασισμένες σε ποδήλατα και πράγματι έτσι ξεκίνησε να χτίζεται ο μύθος των πρώτων μοτοσικλετών. Ένας μικρός κινητήρας εσωτερικής καύσης, πανδαιμόνιον όπως τον έλεγαν στις αρχές του 20ου αιώνα, σε ένα ισχνό ποδηλατικό πλαίσιο αρκούσε. Στον μεσοπόλεμο οι μοτοσικλέτες έγιναν το όχημα διαφυγής από την πλήξη για τους μποέμ τύπους της εποχής. Για να επανέλθουν με πάταγο στον ρόλο του βασικού και φτηνού τρόπου μετακίνησης μεταπολεμικά.
Οι εξωτικές αγγλικές μοτοσικλέτες έδωσαν τη σκυτάλη στις βέσπες και τα μοτοποδήλατα. Φθηνότερα και πιο χρηστικά, αλλά χωρίς να υπολείπονται σε ψυχή. Στο μεσοδιάστημα αυτών των δύο εποχών, στη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ντύθηκαν στα χακί, στα μπεζ όσες τράβηξαν ρότα για τη Βόρεια Αφρική. Ένας πόλεμος κατά τον οποίο οι μοτοσικλέτες υπηρέτησαν από κάθε πόστο.
Από μικρές πανάλαφρες που έπεφταν μαζί με τους αλεξιπτωτιστές πίσω από τις γραμμές του εχθρού, μέχρι τις πιο γρήγορες ταχυδρομικές ήταν εκεί. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα τρίτροχα θωρηκτά με κίνηση και στους τρεις τροχούς που δεν τις σταματούσε ούτε η λάσπη ούτε τα τανκς.
Το τέλος της ανοικοδόμησης βρήκε τη μοτοσικλέτα και πάλι στον δρόμο του οχήματος αναψυχής. Οι δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 ήταν οι χρυσή εποχή της μοτοσικλέτας. Η τεχνολογική απόβαση των Ιαπώνων σε Ευρώπη και Αμερική ξεκίνησε πρώτα από τους δύο τροχούς και μετά ακολούθησαν οι ηλεκτρονικές συσκευές.
Παρούσες και οι μοτοσικλέτες των ‘80s, όσο περισσότερο απομακρύνονται από τα στερεότυπα της βιντεοκασέτας, τόσο περισσότερο εκτιμάται η αξία τους. Δίπλα τους βρέθηκαν κι ελάχιστες από τα 90s. Καθώς ετοιμάζονται να κλείσουν τα 30 και να κατέβουν από τους νοητούς τοίχους των παιδικών και εφηβικών δωματίων και να μπουν στα μουσεία. Και το μέλλον;
Η κρίση στην αυτοκίνηση, με τον κινητήρα εσωτερικής καύσης να οδηγείται σε αφανισμό, ωθεί και παλι τους δύο τροχούς στην χρηστικότητα των μικρομετακινήσεων. Ακόμα κι αν αυτή η εξέλιξη δεν είναι πολύ γοητευτική στους εραστές της μοτοσικλέτας, η ιστορία έχει δείξει ότι κάτι τέτοιο είναι παροδικό...
