Κάτι που μέχρι τώρα ξέραμε ως δείγμα κοινής λογικής ήρθε να το επιβεβαιώσει η από κοινού έρευνα των πανεπιστημίων Amherst και Brown των ΗΠΑ. Χρησιμοποιώντας το μοντέλο ενός οδηγού κι ενός επιβάτη στο πίσω δεξί κάθισμα, δηλαδή όπως καθόμαστε συνήθως ως επιβάτες σε ταξί, μέτρησαν την επίδραση που έχει το άνοιγμα των παραθύρων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όταν και τα 4 παράθυρα ήταν ανοιχτά η συνεχής ροή αέρα δημιουργούσε το πιο ασφαλές περιβάλλον εμποδίζοντας αποτελεσματικά τη διασπορά σταγονιδίων μεταξύ των επιβατών.
Με όλα τα παράθυρα κατεβασμένα δημιουργούνται δύο παράλληλα ρεύματα αέρα απομονώνοντας τη δεξιά από την αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα σταγονίδια που φεύγουν από τον οδηγό να φτάνουν στον επιβάτη σε ένα ποσοστό 0,2% με 2%, δραματικά μειωμένο σε σχέση με το 10% που φτάνουν όταν όλα τα παράθυρα είναι κλειστά. Οι ερευνητές δοκίμασαν και άλλους πιθανούς συνδυασμούς εκτός από αυτόν και κατέληξαν πως ο αμέσως επόμενος καλύτερος συνδυασμός είναι 3 παράθυρα ανοιχτά με το παράθυρο του πίσω επιβάτη να παραμένει κλειστό και μετά να ακολουθεί ο συνδυασμός με ανοιχτά μόνο τα απέναντι παράθυρα των επιβατών.
Τέλος ακόμα και ένα παράθυρο να είναι ανοιχτό προσφέρει σημαντική προστασία από τη διασπορά των σταγονιδίων. Σύμφωνα με τους ειδικούς αρκεί η παραμονή 15 λεπτών μέσα σε ένα αυτοκίνητο χωρίς επαρκή αερισμό για μεταδοθεί η νόσος μεταξύ των επιβατών, ενώ ο κορονοϊός μπορεί να επιζήσει 3 ακόμα ώρες στον αέρα ενός αυτοκινήτου που δεν έχει αεριστεί επαρκώς. Ίσως είναι λίγο δύσκολο στην εφαρμογή του αυτό το μέτρο προστασίας, ειδικά τώρα με τα πολλά κρύα, αλλά μάλλον αναγκαίο για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
