Εδώ και χρόνια στην ιστορική, ίσως την πιο ιστορική, εταιρεία μοτοσικλετών λαμβάνει μέρος μια ιδιότυπη διελκυστίνδα. Από τη μία πλευρά οι πιουρίστες οπαδοί της, που βγάζουν φλύκταινες με οποιαδήποτε ιδέα καινοτομίας και εκσυγχρονισμού και από την άλλη η ανάγκη διεύρυνσης του αγοραστικού κοινού, κυρίως προς το κάτω ηλικιακό όριο.
Έχοντας προσπαθήσει στο πρόσφατο παρελθόν με την επαναστατική V-Rod, με τα superbike γονίδια, το project της Buell και την ολοκαίνουργια και ηλεκτρική Live Wire, ήρθε η ώρα να παίξει τα ρέστα της.
Από την κατηγορία που κανείς δεν πίστευε ότι θα μπει ποτέ η H-D, έρχεται το μεγαλύτερο στοίχημα στην ιστορία της, αυτή των μεγάλων τουριστικών on-off. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες λίγο πριν κυλήσει τις ρόδες από τη γραμμή παραγωγής, το αρχικό σοκ διαδέχεται ένα κολάζ γνώριμων στοιχείων. Το πορτοκαλί χρώμα, το επίσημο αγωνιστικό χρώμα της Harley από την εποχή που όργωνε τα οβάλ flat tracks, μαζί με το fairing που θυμίζει μια μικρή εκδοχη αυτού που φοράνε τα κτηνώδη baggers της H-D φωνάζουν από μακριά Milwuakee. Κρατάει τη βασική αρχιτεκτονική του στενού, κάτω από 90 μοίρες, V2 και κάπου εκεί σταματάει και η όποια σχέση με την παράδοση. Καθόλου τυχαία ο νέος κινητήρας ονομάζεται Revolution Max και είναι όνομα και πράγμα για τα δεδομένα της αμερικάνικης μάρκας, μοστράρει περήφανα την υγρόψυξή του και τους διπλούς επικεφαλής εκκντροφόρους χωρίς πλαστικά και μεγάλα ρεζερβουάρ να τον κρύβουν. Η απόδοσή του φτάνει τα εντυπωσιακά 145 άλογα από 1250 κυβικά, νούμερο που είναι εντυπωσιακό ακόμα και σε σύγκριση με τον άμεσο ανταγωνισμό. στα υπόλοιπα τεχνικά που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής δείχνει ότι ακολουθεί της τάσης της κατηγορίας και το μόνο που μένει είναι να τη δούμε κι από κοντά.
Χωρίς καθόλου υπερβολή η τύχη της Harley Davidson εξαρτάται από την εμπορική πορεία της Pan America. Αν φέρει νέους πελάτες στην εταιρεία, εκτός από χρήματα ίσως πείσει τη νεολαία να πάρει κι ένα κλασικό custom. Ποτέ δεν ξέρεις...
