Τα τζιν παντελόνια είναι ένα ρούχο που δεν βγαίνει ποτέ από τη μόδα. Οι ρίζες τους χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα και γεννήθηκαν από την ανάγκη των εργατών σε τομείς όπως η γεωργία, τα ορυχεία και ο σιδηρόδρομος να φορούν ανθεκτικά ρούχα.
Απέναντι σε αυτή τη συλλογική ανάγκη, ένας νεαρός μετανάστης εβραϊκής καταγωγής από τη Γερμανία, ο Λίβαϊ Στρος (Levi Strauss), δημιούργησε το 1873 τα πρώτα τζιν παντελόνια μαζί με τον ράφτη Τζέικομπ Ντέιβις (Jacob Davis). Χρησιμοποίησαν ανθεκτικό ύφασμα καμβά και τοποθέτησαν χάλκινα πριτσίνια στα σημεία έντασης, δημιουργώντας έτσι το πρώτο παντελόνι σχεδιασμένο για εργάτες. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, τα τζιν παντελόνια έπαψαν να ανήκουν αποκλειστικά στους εργαζόμενους και έγιναν καθημερινό ρούχο, προσαρμοζόμενο στις σύγχρονες τάσεις της μόδας. Και παρόλο που τα σχέδια έχουν αλλάξει πολύ από το αρχικό παντελόνι, υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που έχει παραμείνει αναλλοίωτη με το πέρασμα των χρόνων.
Ο λόγος για τη μικρή τσέπη που βρίσκεται μέσα σε μία από τις μπροστινές μεγάλες τσέπες. Σήμερα, όλοι χρησιμοποιούμε τις τσέπες των τζιν για να φυλάμε σύγχρονα αντικείμενα, όπως το κινητό μας, τα ασύρματα ακουστικά και διάφορα άλλα χρήσιμα αντικείμενα. Ωστόσο, τα πρώτα τζιν παντελόνια είχαν αυτή τη μικρή τσέπη για να φυλάσσουν δύο συγκεκριμένα αντικείμενα – και όχι τα κέρματα, όπως πιστεύουν πολλοί.
Πρώτον, προοριζόταν για ρολόγια τσέπης. Η μικρή τσέπη επέτρεπε τη διατήρηση αυτών των πολύτιμων ρολογιών σε καλή κατάσταση, εμποδίζοντας τα να σπάσουν ή να έρθουν σε επαφή με άλλα αντικείμενα στην τσέπη. Ωστόσο, καθώς τα ρολόγια τσέπης έπαψαν να είναι δημοφιλή με την επικράτηση των ρολογιών χειρός, οι άνθρωποι σταμάτησαν να τα φυλάνε εκεί.
Αργότερα, το αναπτήρας Zippo έγινε δημοφιλής και, επειδή έπρεπε να διατηρείται σε κατακόρυφη θέση για να μην χυθεί η βενζίνη του, η μικρή τσέπη των τζιν αποδείχθηκε το ιδανικό μέρος για τη φύλαξή του.