Έλα να πέφτουν τα στοιχήματα. Θα καταφέρει το The Brutalist να ψηφιστεί ως η ταινία της χρονιάς και να κερδίσει το Όσκαρ; Θα πάρει το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου ο Adrien Brody για τον ρόλο του ως Ούγγρος αρχιτέκτονας Λάσλο Τοθ, ο οποίος μεταναστεύει στην μεταπολεμική Αμερική και βρίσκεται υπό την επιρροή του μεγιστάνα των ακινήτων Χάρισον Λι Βαν Μπιούρεν (Guy Pearce); Τις απαντήσεις θα τις μάθουμε τα ξημερώματα της 3ης Μαρτίου στην πιο λαμπερή γιορτή για τον κινηματογράφο.
Σε αυτές εδώ τις γραμμές θα εστιάσουμε στο στιλ των πρωταγωνιστών και συγκεκριμένα στα κοστούμια. Πρόκειται για μία αποθέωση του ανδρικού στιλ και η επιτομή της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ. «Υπήρχαν μεγάλες περιορισμοί στον προϋπολογισμό των κοστουμιών, όπως και στον συνολικό προϋπολογισμό της ταινίας. Αυτό επηρέασε σημαντικά την προσέγγισή μου, αλλά, κατά κάποιο τρόπο, έπαιξε και προς όφελός μου», λέει η σχεδιάστρια κοστουμιών Κέιτ Φορμπς στο GQ. «Πήρα την απόφαση να μην κατασκευάσω σχεδόν τίποτα—φτιάξαμε λίγα πουκάμισα για τον Άντριεν λόγω του μήκους των μανικιών, και υπήρχαν μερικά επαναλαμβανόμενα κοστούμια που κατασκευάσαμε, αλλά ήταν ακριβή αντίγραφα αυθεντικών κομματιών».
Σχεδόν κάθε κοστούμι που φοράει κάποιο βασικό μέλος του καστ είναι αυθεντικό, vintage, «πιστό στην εποχή», προερχόμενο από μία από τις επτά ενδυματολογικές συλλογές σε Λονδίνο και Ευρώπη. «Κυριολεκτικά από τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60», λέει η Φορμπς. «Νομίζω πως αυτή η προσέγγιση αντικατοπτρίζει την ακεραιότητα της ταινίας… Ξέρετε, αυτά είναι αληθινά ρούχα. Πιθανότατα είναι ρούχα που όντως φορούσε ένας πρόσφυγας εκείνη την εποχή.»
Για τον χαρακτήρα του Τόθ που υποδύεται ο Μπρόντι, η Φορμπς ήθελε να ακολουθήσει μερικές βασικές σχεδιαστικές αρχές. «Δεν φοράει ποτέ κοστούμι, και αυτή ήταν μια απόλυτα συνειδητή απόφαση που πήρα και συζήτησα με τον Άντριεν», λέει. «Θα περιβάλλεται συνεχώς από κοστούμια—η οικογένεια Βαν Μπιούρεν, αλλά και όλοι αυτοί οι γραφειοκράτες, ο δήμαρχος, οι άνθρωποι που εμφανίζονται στα εργοτάξια—και νομίζω ότι έπρεπε να ξεχωρίζει από αυτό.» Επίσης, σπάνια φοράει γραβάτα—σύμφωνα με τη Φορμπς, μόνο δύο φορές, συμπεριλαμβανομένου του επιλόγου της ταινίας, όπου εμφανίζεται ως ηλικιωμένος στη δεκαετία του '80—ενώ οι Βαν Μπιούρεν σπάνια εμφανίζονται χωρίς γραβάτα.
The Brutalist: Η πρώτη ταινία που χρησιμοποίησε ΑΙ για να αλλάξει την ομιλία
Υπάρχει τουλάχιστον μία βασική σκηνή στην οποία ο Τoθ φοράει κάτι πιο προσεγμένο από τα συνηθισμένα του πλεκτά και φαρδιά παντελόνια. Είναι στην αρχή της δεύτερης πράξης, μετά το 15λεπτο διάλειμμα, όταν τελικά επανενώνεται με τη σύζυγό του, Ερζεμπέτ (Φελίσιτι Τζόουνς), την οποία νόμιζε ότι είχε χάσει στη ναζιστική γενοκτονία. Φορά ένα απαλό γκρι σακάκι, συνδυασμένο με ένα ανοιχτό μπλε πουκάμισο και κρατάει μια ανθοδέσμη σε ήπιους τόνους. «Ήθελα, για αυτή τη στιγμή, να υπάρχει κάτι πιο φωτεινό από την υπόλοιπη γκαρνταρόμπα του. Απλώς αναπνέει και έχει, υποθέτω, λίγη περισσότερη γαλήνη», λέει η Φορμπς.
Η γκαρνταρόμπα του Τοθ μπορεί να είναι τόσο λιτή όσο και τα σχέδιά του, αλλά τα κοστούμια των Βαν Μπιούρεν ξεχωρίζουν. Ιδιαίτερα αυτά που φορά ο Χάρισον Λι, τον οποίο υποδύεται ο Πιρς, η επιτομή της κομψότητας à la Great Gatsby. «Αυτό ήταν κάτι για το οποίο ο Μπρέιντι [ο σκηνοθέτης] ένιωθε πολύ έντονα—ότι δεν έπρεπε να είναι επιδεικτικά», λέει η Φορμπς. «Έπρεπε να φαίνεται μέσα από τη ραπτική, τα κοστούμια έπρεπε να είναι εξαιρετικής ποιότητας. Έπρεπε επίσης να είναι αμερικανικά, κάτι που, όταν χρησιμοποιείς ευρωπαϊκές ενδυματολογικές συλλογές... ήταν μια πραγματική πρόκληση. Αν το ξανάκανα, μάλλον θα πήγαινα στην Αμερική για να τα βρω.»
Αλλά οι πραγματικοί πρωταγωνιστές είναι οι γραβάτες των Βαν Μπιούρεν—μια εκλεπτυσμένη επιλογή από βαθιά ζαφειριά και φλογερά κόκκινα. «Αν δεις οποιαδήποτε ταινία της εποχής, είναι γεμάτες με αυτές τις υπέροχες, ζωγραφισμένες στο χέρι μεταξωτές γραβάτες, κάτι που κι εμείς βρήκαμε», λέει η Φορμπς. Συνολικά, η Φορμπς εκτιμά ότι μόνο οι κομπάρσοι φόρεσαν μεταξύ 750 και 1.000 κοστούμια—κι όμως, ο προϋπολογισμός παρέμεινε ένας πονοκέφαλος. «Έπρεπε να υπολογίσουμε πολύ την ανακύκλωση. Οπότε, ξέρετε… μην την παρακολουθήσετε πάρα πολλές φορές.».
