Δεν χρειάζεται να πας πολύ μακριά. Στην εποχή που μεσουρανούσε το “50 Αποχρώσεις του Γκρι”, τα ακριβά κοστούμια έγιναν συνώνυμα μιας BDSM ερωτικής φαντασίωσης, με τον αυστηρό διευθυντή να μετατρέπεται σε φαντασίωση εξουσίας για ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Στο νέο ερωτικό θρίλερ της Halina Reijn, Babygirl, όμως, το streetwear παίρνει την εκδίκησή του. Ο Harris Dickinson διατάζει τη Nicole Kidman να γονατίσει φορώντας ένα φαρδύ hoodie της Nike και ένα ζευγάρι Adidas Spezials. «Αυτή είναι η δύναμη του street style και της φυσικής αυτοπεποίθησης», λένε οι σχεδιαστές κοστουμιών της ταινίας, Kurt και Bart στο βρετανικό GQ.
Για ένα διάστημα, οι «αφέντες» στον κινηματογράφο ανήκαν στο σύμπαν των 50 αποχρώσεων του Γκρι και φυσικά, ο Jamie Dornan ταίριαζε στο προφίλ του Christian Grey στην επίσημη μεταφορά του βιβλίου. Υπήρχε όμως και ο επαγγελματίας δικηγόρος της μαύρης κωμωδίας Secretary, αλλά και ο Professor Marston and the Wonder Women, η βιογραφία του δημιουργού της Wonder Woman, που εξερεύνησε τις BDSM προτιμήσεις του εν λόγω ψυχολόγου. Τώρα, το Babygirl μας υπενθυμίζει ότι ο «αφέντης»μπορεί να είναι οποιοσδήποτε και να φοράει οτιδήποτε, αρκεί να διαθέτει την κατάλληλη δόση αυτοπεποίθησης.
Η Nicole Kidman έκανε την πιο «ερεθιστική» δήλωση και προσπαθούμε να την διαχειριστούμε
Εφόσον ο Samuel, ο νεαρός βοηθός που υποδύεται ο Dickinson, διαθέτει αυτή την αυτοπεποίθηση σε αφθονία, δεν έχει σημασία που η CEO Romy (Nicole Kidman) φοράει ρούχα σχεδιαστών που «κοστίζουν σχεδόν όσο ο ετήσιος μισθός του». Η αυτοπεποίθηση υπερτερεί του πλούτου όταν μιλάμε για τις δυναμικές εξουσίας: ενώ εκείνη υπεραναλύει την επαγγελματική της εικόνα, εκείνος «παρουσιάζεται όπως είναι, χωρίς προσποίηση ή αμηχανία», λέει ο Bart. «Η ανεπιτήδευτη στάση του είναι αποστομωτική». Το να είσαι ανεπιτήδευτος, να μην φαίνεται ότι προσπαθείς υπερβολικά, είναι πιο συναρπαστικό επειδή είναι απροσδόκητο. Μπορεί ένας άντρας που φοράει ένα ακριβό κοστούμι από τη Savile Row να αποπνέει δύναμη και ο ασκούμενος με το απλό t-shirt να μην υπερτερεί αλλά το πιο σημαντικό αξεσουάρ για τον Samuel είναι η αυτοπεποίθησή του.
Οι αντιλήψεις για το πώς πρέπει να ντυνόμαστε, ειδικά σε επαγγελματικά και ερωτικά πλαίσια, αλλάζουν. Η Romy εκπροσωπεί μια μεγαλύτερη γενιά που ακόμα συνδέει την τυπικότητα με την εξουσία, ενώ ο Samuel είναι ο νεότερος υπάλληλος που ξέρει ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά του εξίσου καλά από το σπίτι με την πιτζάμα του – ή, αν πρέπει να είναι στο γραφείο, μ’ ένα μεταχειρισμένο κοστούμι. Και αυτό αντικατοπτρίζει αυτό που θέλει σε μεγάλο βαθμό η Generation Z. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του παγκόσμιου γραφείου προσλήψεων Robert Walters, πάνω από το μισό των ερωτηθέντων δεν γοητεύεται ιδιαίτερα από θέσεις μεσαίας διοίκησης, και το «72% της Generation Z θα επέλεγε έναν ατομικό δρόμο για να προωθήσει την καριέρα του». Οι δομές εξουσίας αμφισβητούνται, και ίσως έτσι η επιτυχημένη Romy, ντυμένη με Giorgio Armani, καταλήγει να γονατίζει μπροστά σε έναν τύπο με Adidas.
Όταν η ταινία τελειώνει, η Romy θυμάται τον Samuel όχι ως έναν ημίγυμνο νεαρό που χορεύει George Michael. Αντίθετα, η εικόνα που φέρνει στο μυαλό της όταν κοιμάται με τον άντρα της, Jacob (Antonio Banderas), είναι εκείνη στο δωμάτιο του μοτέλ, με το τζιν Zara και το «πολυφορεμένο hoodie Nike». Στο Babygirl, η πραγματική δύναμη είναι πιο άνετη με φόρμες και αυτό είναι μόνο για καλό.
