Το κακό με τα επιτυχημένα reissues είναι ότι κάποια στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος να κοπεί αυτό το νήμα μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος και από εκεί που υπάρχει μια μικρή γκάμα νοσταλγικών μοντέλων που έχουν σαν σκοπό να χτίζουν τον μύθο των νέων μοντέλων, τελικά μονοπωλούν το ενδιαφέρον και κανιβαλίζουν τα σύγχρονα υπονομεύοντας τη μελλοντική ταυτότητα της εταιρείας. Κάπως έτσι υπάρχει ο κίνδυνος για μια ωρολογοποιία να φτιάχνει τελικά σουβενίρ αντί για ρολόγια.
Αυτό το feedback μάλλον το πήρε η TAG Heuer και φέτος αποφάσισε να πάρει την εμπειρία και την κληρονομιά που έχει από τους αγώνες, και να παρουσιάσει έναν χρονογράφο που ναι μεν να εμπνέεται από το παρελθόν, αλλα να μην είναι προσκολλημένο εκεί. Το νέο Monza Flyback Chronometer, έχει τη σιλουέτα του παλιού κλασικού Monza, όμως τίποτα άλλο δεν το θυμίζει.
Κι ένα TAG Heuer που είναι νοσταλγικό με έναν διαφορετικό και πιο όμορφο τρόπο
Αρχικά το υλικό της κάσας δεν είναι ατσάλι, δεν είναι χρυσός, δεν είναι καν τιτάνιο ή κάποιο άλλο μέταλλο, είναι από άνθρακα, σαν σασί αγωνιστικού αυτοκινήτου. Τα πλήκτρα του χρονογράφου έχουν επίστρωση DLC και έτσι χάνεται ολοκληρωτικά η κλασική μεταλλική λάμψη από κάθε τι πάνω του. Το καντράν μάλλον λάμπει δια της απουσίας του. Αντί για ένα ακόμα ηλικαμμένο ντεγκραντέ καντράν, το Monza Flyback Chronometer έχει ένα «σκελετοποιημένο» καντράν αφήνει τα αδιάκριτα βλέμματα να δουν τον εσωτερικό κόσμο του in-house μηχανισμού του.
Τη μαύρη μονοτονία σπάει ο ασυνήθιστος χρωματικός συνδυασμός των δεικτών και το σημείων της ώρας. Άσπρο για τους κύριους δείκτες, μπλε για τα δευτερόλεπτα και τις ώρες, κόκκινο για τις μικρότερες ενδείξεις. Ο ασυνήθιστος συνδυασμός αποφεύγει περίτεχνα το κιτς θυμίζοντας πιο σύγχρονα ταμπλό αυτοκινήτων, τουλάχιστον όσο είχαν καντράν πριν την επέλαση και ολοκληρωτική επικράτηση των οθονών. Σίγουρα το στυλ του δεν είναι για όλους, αλλά είναι μια τολμηρή επιλογή, άρα εκ προοιμίου αξιέπαινη ως προς τη σωστή και φειδωλή χρήση της νοσταλγίας.
