Όταν είσαι πιτσιρικάς δεν μπορείς να αντιληφθείς την αξία του trend. Για να λέμε τα πράγματα σωστά, δεν καταλαβαίνεις και πως ξεκινάει το trend. Βλέπεις τον διπλανό σου, τον ξάδερφο σου, το άλλο παιδάκι στο δρόμο και η εικόνα σου φαίνεται φυσιολογικό. Κάπως έτσι, μάλλον, ξεκίνησε και η φάση με τα καπέλα.
Ήταν εκείνη η νοσταλγική εποχή των 90s, όπου δεν έβλεπες συμμαθητή σου χωρίς καπέλο. Αναμφισβήτητα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Αμερική έπαιξε καλά τον ρόλο της για να επηρεάσει την μόδα. Ήταν το μπάσκετ. Το ΝΒΑ. Οι φανέλες με τα ονόματα των παικτών του ΝΒΑ. Τα καπέλα με τα λογότυπα των ομάδων. Ήταν ο Dr. Dre, ο Ιce Cube και ο Snoop Dogg που φρόντιζαν να φορούν καπέλα σε όλα τους τα βιντεοκλίπ. Πώρωναν μα μεγάλα μας αδέρφια ή τα ξαδέρφια και εμείς με την σειρά μας βλέπαμε εκείνους και θέλαμε να τους μοιάσουμε. Μας φαινόταν κουλ το καπέλο. Και ήταν κουλ.
Το jockey είχε τους δικούς του κανόνες. Μορφολογικά, δεν ήταν όπως το φοράει σήμερα ο κάθε κάγκουρας. Δεν ήταν ίσιο, δεν έκρυβε τα μάτια, δεν σε έκανε να περπατάς και να μην βλέπεις την τύφλα σου. Το αγόραζες. Ή μάλλον στο αγόραζε η μάνα σου. Θυμάμαι το εξής. Ότι αυτοί που αγόραζαν καπέλα ΝΒΑ, στήριζαν είτε τις ομάδες της Δυτικής είτε της Ανατολικής Ακτής. Τα καπέλα που έπαιζαν κατά κόρον εκείνη την περίοδο, ήταν Chicago Bulls, Charlotte Hornets, Phoenix Suns και Houston Rockets. Δεν είναι πως δεν υπήρχαν άλλα. Απλά ήταν η μεγάλη εποχή του Michael Jordan και του Tyrone Boggs. Ήταν όμως και η εποχή που αξεπέραστου David Robinson, οπότε η δική μου επιλογή ήταν ξεκάθαρα San Antonio Spurs. Άπαξ και διάλεγες, έπρεπε να τιμήσεις τους κανόνες.
Το καπέλο το έπαιρνες και το «έστριβες». Το «τσαλάκωνες» ντε. Δεν γίνεται να μην το θυμάσαι. Έπαιρνες την σκεπή του και την έκανες καμπυλωτή με τα δύο σου χέρια. Πέρασαν χρόνια για να μάθουμε πως ήταν «πατέντα» των ράπερ από την Δυτική Ακτή, αλλά αν δεν το έκανες στα 90s ήσουν φλώρος. Το άλλο ήταν οι ραφές πάνω στη σκεπή. Με 6 ή 8 ήσουν κύριος και άξιος θαυμασμού. Με 4, σημαίνει πως είχες αρπάξει το καπέλο από κανένα παλιατζίδικο και ήθελες να το παίξεις μούρη. Παιδική καραβανιά χωρίς λόγο και αιτία, αλλά κρατούσε σαν νόμος από το Σύνταγμα.
Τα χρόνια πέρασαν, η μόδα έκανε τον κύκλο της και τα καπελά τα συναντάς πλέον μονάχα στην παραλία. Ή σε κάτι μάνατζερ ράγκμπι τύπους. Και δεν ξέρουμε να πούμε για το «τώρα», αλλά εκείνη η εποχή η νοσταλική, η αληθινή των 90s, όπου το καπέλο δέσποζε με κάθε ντύσιμο και είχε γίνει μόνιμος κάτοικος του κεφαλιού μας.
Ποιος είπε ότι τα παλιά trends δεν μας λείπουν;
