Θυμάσαι τους χίπστερς; Ναι, ναι, εκείνα τα παιδιά που κυκλοφορούσαν στους δρόμους πάνω σε ποδήλατα, φορούσαν κοκάλινα γυαλιά, είχαν μουστάκια και στους ώμους τους backpacks. Σίγουρα θα τους είχες πετύχει στην Ηπίτου, την Αβραμιώτου, τη Μελανθίου και άλλα «ψαγμένα» στενά που ανακάλυψαν πρώτοι και πήγες εσύ και τους χάλασες τη… φάση. Η μόδα πέρασε πριν γίνει cool και εμείς συγκεντρώσαμε όλα εκείνα τα στοιχεία τους που πέρασαν και δεν (μας) ακούμπησαν.
1. Το εκκεντρικό ντύσιμο
Οι ζακέτες της γιαγιάς, τα καρό πουκάμισα, τα κολλητά παντελόνια και οτιδήποτε vintage θα βρεις στα second hand shops της Αθήνας, τα οποία συνήθιζαν να επισκέπτονται για να αναζητήσουν τα πιο περίεργα και μοναδικά ρούχα που φυσικά αντανακλούσαν τον εκκεντρικό τους χαρακτήρα. Επίσης, τα T-shirts με συγκροτήματα που δεν έχουν περισσότερους από δέκα fans, οι συλλογές με παπιγιόν και τα old school τατουάζ.
2. Τα κοκάλινα γυαλιά μυωπίας
Το σήμα κατατεθέν τους, το αξεσουάρ που τους έκανε να ξεχωρίζουν. Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι πως κάποιοι τα φορούσαν χωρίς πραγματικά να έχουν μυωπία. Επίσης, τα στρογγυλά γυαλιά ηλίου που θύμιζαν τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 και… απογείωναν το στιλ τους. Πόσο πόζεροι;
3. Τα γυριστά μουστάκια
Συνειδητοποίησες ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, όταν έκανες βόλτα και συναντούσες όλο και περισσότερους εικοσάρηδες με μουστάκια: Τσελιγκωτά, φουντωτά, περιποιημένα, βαμμένα κ.ο.κ. Πάνε κι αυτά, γιοκ, πάπαλα.
4. Το σνομπ ύφος
Το ύφος δυσαρέσκειας που ήταν μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους. Γιατί; Γιατί τίποτα δεν ήταν αρκετά καλό, στιλάτο, εντυπωσιακό. Η περιφρόνηση με την οποία αντιμετώπιζαν τα πράγματα και τους ανθρώπους που δεν ανήκαν στην ανώτερη χιπστερική τάξη. Ούτε αυτό θα μας λείψει.
5. Τα ψαγμένα φεστιβάλ
Αυτή η μάστιγα! Οι χίπστερς ήταν τα παιδιά που δεν θα πήγαιναν στο Rockwave για να δούνε τους Black Keys. Τους άκουγαν (και αυτούς) πριν από σένα, πριν τους μάθει ο κόσμος από τη ραδιοφωνική επιτυχία τους «Lonely Boy». Γενικά, ανατρίχιαζαν στο άκουσμα mainstream συγκροτημάτων και προτιμούσαν τα εναλλακτικά φεστιβάλ της πόλης σε πλατείες ή υπόγεια με μπάντες που το όνομά τους αποτελείται από περισσότερες από τέσσερις λέξεις, κατάγονται από τα νησιά Φερόε, κάνουν diy παραγωγές και παίζουν 8μπιτα chiptunes από ένα παλιό NES. Οι «The Forgotten Messi Tapes», «Remote India of the Indirect Basement» και οι «Great Italian Horse Tits» είναι οι αγαπημένες τους. Τι και αν δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα; Εκείνοι θα ισχυριστούν ότι τις γνωρίζουν.
6. Τα υπεράνω gadgets τους
Τα κινητά σε ψυχεδελικές θήκες με trippy σχέδια, τα οποία φυσικά ήταν γεμάτα με πολλή indie μουσική. Τα τεράστια πολύχρωμα ακουστικά, αλλά και οι πανάκριβοι υπολογιστές τους που δεν μπορούσαν να αποχωριστούν ποτέ, γιατί ήθελαν να είναι συνεχώς online για να ανακαλύψουν πρώτοι ό,τι νέο έπαιζε διαδικτυακά, σερφάροντας στο Pitchfork και άλλα βαρετά site που υποτίθεται ότι διάβαζαν.
7. Tο φαγητό στο Instagram
Πολύχρωμα πιάτα με λαχανικά, φαλάφελ, σούσι, πολύ προσεκτικά τοποθετημένα δίπλα στα chopsticks, ώστε μετά από πολλές προσπάθειες, δοκιμές φίλτρων και λίγο photoshop να επιλεγεί η κατάλληλη φωτογραφία για το Instagram. Αν σκρόλαρες πιο κάτω θα ανακάλυπτες και άλλες περίεργες εικόνες με τζιτζιμπύρες, ιδιαίτερα κοκτέιλ με αγαύη, κάρδαμο και χυμούς με γάλα καρύδας και άλλα ψαγμένα ροφήματα. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι οι περισσότεροι ήταν vegetarian, vegan ή pescetarian, ενώ κάποιοι ήταν ωμοφάγοι ή καρπιστές, δηλαδή έτρωγαν μόνο ό, τι έπεφτε από τα δέντρα. Tα πάντα για ένα like.
8. Η γενικότερη ιδεολογία τους
Ψαγμένες ταινίες από ψαγμένους σκηνοθέτες, ψαγμένα μαγαζιά με ψαγμένα ρούχα, ψαγμένα εστιατόρια με ψαγμένα πιάτα κ.ο.κ. Δεν θα μας λείψει τίποτα εναλλακτικό, ιδιαίτερο και πολύ εξειδικευμένο που αγαπούσε το συγκεκριμένο κοινό. Δεν θα μας λείψει το next big thing που είχαν βαλθεί να ανακαλύψουν πρώτοι. Δεν θα μας λείψει η ταχύτητα με την οποία άλλαζαν γούστα, προχωρούσαν στην επόμενη μπάντα, την επόμενη σειρά, το επόμενο στέκι, αλλά και η ευκολία με την οποία εγκατέλειπαν ό,τι τους άρεσε πριν μια μέρα, ένα μήνα, έναν χρόνο.
Ίσως το μόνο πράγμα που θα μας λείψει, να είναι το ύφος που έπαιρναν όταν κάποιος τολμούσε να τους αποκαλέσει… χίπστερς.
