Μας σπάτε τα νεύρα για πολλά πράγματα. Καθημερινά. Συνέχεια. Χωρίς σταματημό. Χωρίς έλεος. Αλλά αν έπρεπε να διαλέξουμε την πιο πολυπαιγμένη «κασέτα», αυτά τα 5 πράγματα θα έπαιζαν σε λούπα, ξανά και ξανά.
1. «Δεν έχεις γίνει μάνα. Δεν ξέρεις τι πέρασα 9 μήνες»
Ούτε εσύ ξέρεις τι πέρασα 9 μήνες. Και αφού γέννησες, για άλλους τόσους μήνες. Διότι οι ορμόνες σου ήταν στο 100 πριν γεννήσεις και πήγαν στο 5 αφού γέννησες. Κι όλη αυτή την ψυχολογική μετάπτωση, τηn ξέσπασες πάνω μου. Για να μην πω τι τραβάω κάθε μήνα όταν έχεις περίοδο. Αλλά πίσω στο θέμα μας: εσένα σου μύριζε φαγητό, εγώ έτρεχα να στο φέρω. Εσύ δεν δούλευες και είχες νεύρα που καθόσουν σπίτι, εγώ δούλευα όλη μέρα και γυρίζοντας σπίτι ήμουν ο υπόνομος των νεύρων σου. Εσύ είχες γυναικολόγο, εγώ σε πήγαινα. Εσύ ήθελες να έρχεται η μάνα σου σπίτι για να σε βοηθάει και να έχεις παρέα, αλλά ήμουν κι εγώ εκεί.
2. «Είσαι ακατάστατος. Αν δεν τακτοποιούσα, δεν θα βρίσκαμε τίποτα όλη μέρα»
Μεγάλος μύθος: μπορεί πάνω στο γραφείο μου να υπάρχει μια στοίβα με χαρτιά κι ένας μικρός πύργος Τζένγκα γεμάτος πράγματα. Αλλά με έναν τρόπο που ποτέ δεν θα κατανοήσεις, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ θέλω να βρω ανά πάσα στιγμή, ξέρω πού θα το βρω μέσα σ' αυτό που εσύ περιγράφεις ως «χάος». Αντίθετα, μόλις συγυρίσεις, τακτοποιήσεις και τα χώσεις όλα σε ντουλάπια και συρτάρια, δεν μπορώ να βρω τίποτα. Καμιά φορά ούτε κι εσύ που τα έβαλες εκεί. Και σε έχω και ανάγκη να μου πεις πού είναι το καθετί για να μου το χτυπάς μετά: «τι θα έκανες αν δεν ήμουν εγώ να στο βρω;» Η απάντηση είναι «πάρτυ»…
3. «Δεν ξέρεις ούτε αυγό να βράσεις. Αν δεν σου μαγείρευα, σκορβούτο θα πάθαινες»
Πέρασα φοιτητικά χρόνια και δεν έπαθα σκορβούτο. Πέρασα στρατό και δεν έπαθα τύφο. Έζησα μόνος μου, έφτιαχνα τα βασικά, δούλεψα πολύ το delivery, ποτέ δεν μου έλειψε τίποτα, ποτέ ο σουβλατζής της γειτονιάς δεν μου έσπασε τα ούμπαλα, δεν μου γκρίνιαξε, δεν μου πέταξε ένα πιάτο φαγητό στα μούτρα σαν να μου έκανε χάρη. Και κυρίως, ποτέ δεν μου έκανε φακές, πρασόρυζο ή μπάμιες με το «έτσι - θέλω» και δεν μου είπε «πρέπει να τα τρως κι αυτά, όχι συνέχεια κρέας».
4. «Οι φίλοι σου είναι μαλάκες. Καμία σχέση με τις φίλες μου»
Όντως. Καμία σχέση απολύτως. Οι φίλοι μου δεν κουτσομπολεύουν με ρυθμό πολυβόλου, δεν θα τσακωθούν ποτέ αν βγουν και τύχει να φοράνε τα ίδια ρούχα, δεν θα μαλλιοτραβηχτούν για μια γκόμενα και ποτέ, μα ποτέ, δεν θα πουν ο ένας στον άλλον ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από την ανατομία της γκόμενάς τους και τι ακριβώς έκαναν το προηγούμενο βράδυ στο σεξ. Επίσης σπανίως θα εκτιμήσουν περισσότερο μια γυναίκα αν είναι πλούσια, είναι γιατρός ή έχει σπίτι στην Αράχωβα, δεν θα μιλάνε τρεις ώρες για παπούτσια και δεν θα αναλύσουν τον Ωροσκόπο και τη Σελήνη της, για να δουν αν ταιριάζουν. Αν έχει ωραίο κώλο, ταιριάζουν. Τέλος.
5. «Εμείς όταν βγαίνουμε με τις φίλες μου δεν κάνουμε βλακείες όπως κάνετε εσείς όταν είστε αντροπαρέα».
Για κάποιο λόγο έχει κλειδώσει στο κεφάλι της, πως όταν βγαίνουμε έξω με τους φίλους μας, βγαίνουμε με τα φτερά του γύπα απλωμένα και το ράμφος ακονισμένο, έτοιμο να χυμήξει σε κάθε θηλυκό. Λες και είμαστε τίποτα λιγούρια ξερωγώ, σαν φυλακισμένοι που παίρνουμε πενθήμερη άδεια και πρέπει να τα κάνουμε όλα εδώ και τώρα. Σας έχουμε νέα: προφανώς και θα χαζέψουμε ένα ωραίο κορίτσι, φυσικά και θα κάνουμε πλάκα και θα πούμε - μεταξύ μας - καμιά καφρίλα. Αλλά μια χαρά θα περάσουμε και μόνοι μας λέγοντας τα δικά μας, για ποδόσφαιρο, μπάσκετ, στρατό, αυτοκίνητα ή οτιδήποτε άλλο. Αντιθέτως εσείς θα βαφτείτε και θα φτιάξετε μαλλί. Θα βάλετε φόρεμα και ντεκολτέ. Θα καθίσετε σε ένα τραπέζι 3-4 γυναίκες μόνες. «Ναι, αλλά δεν δίνουμε δικαιώματα». Ναι, αλλά είστε 3-4 γυναίκες μόνες. Κάποιος θα έρθει να μιλήσει. Κάποιος θα κεράσει ένα μπουκάλι κρασί. Θα σκάσει ο κλαρινογαμπρός με τα σφηνάκια στη χούφτα, ο κονιόρδος με τα τατουάζ και την κοτσίδα, το αρπακτικό, ο ζεν-πρεμιέ της γειτονιάς, ο επαγγελματίας πέφτουλας. Θα σας κολακέψει. Θα νιώσετε ποθητές. Ακόμα κι αν δεν ανταποκριθείτε, δεν ενδώσετε, δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει παιχνίδι.
ΥΓ: Με μεγάλη μου χαρά να ακούσω και τα δικά σας στα σχόλια.
