Στις ζήλιες δεν κρατάμε το στόμα κλειστό. Νόμος. Είναι από τα πράγματα που δεν μπορείς να σπρώξεις κάτω από το χαλί όσο και να θέλεις. Το μόνο που υπάρχει είναι η ψευδαίσθηση ότι το πρόβλημα έχει αντιμετωπιστεί. Οι περιπτώσεις που οι άνθρωποι να καταλήγουν να ζηλεύουν είναι μεμονωμένες – και πάλι αυτό δεν ισχύει 100%. Διότι όσοι δεν ζηλεύουν δεν θα κάτσουν ποτέ να ψάξουν το γιατί. Απλά αν δουν πράγματα που δεν τους αρέσουν, θα φύγουν από τη σχέση.
Το πρόβλημα όμως με όλους τους υπόλοιπους είναι η ψευδαίσθηση της αποκλειστικότητας. Η άποψη ότι αν κρατήσεις έναν άντρα σε γυάλα, θα καταφέρεις να κρατήσεις μακριά του πιθανές απειλές από άλλες γυναίκες. Πότε θα καταλάβουν ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε κανέναν; Πώς όταν θέλει, όποιος ή όποια θέλει, μπορεί απλούστατα να σπάσει το γυαλί και να αρχίσει να φλερτάρει δεξιά και αριστερά.
Το θέμα όμως εδώ δεν είναι ούτε το φλερτ, ούτε το πώς να κάνεις την άλλη να μην ζηλεύει ή ένας από τους δεκάδες τίτλους. Τα πράγματα εδώ είναι απλά. Για κάθε ένα σκηνικό ζηλοτυπίας που βιώνουμε -και στο οποίο να έχουμε δίκιο, όχι να φταίμε- πρέπει να λέμε ότι μας ενοχλεί. Από την αρχή. Να της μιλάς. Να της λες πως αν συνεχίσει έτσι, όλο αυτό δεν μπορεί να πάει πουθενά. Ότι ναι, υπάρχουν χιλιάδες άντρες και γυναίκες εκεί έξω που ψάχνονται και κερατώνουν, αλλά εσύ δεν είσαι ένας από αυτούς. Και αυτό είτε απλά μπορεί να το δεχτεί και να προχωρήσει, είτε δεν μπορεί να το δεχτεί και να προχωρήσετε χώρια. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Και όταν έχεις ξεκαθαρίσει την θέση σου από την αρχή, δεν μπορεί και κανείς να σου πει τίποτα.
Μην αφήνετε την ζήλια να ριζώσει, γιατί βγάζει τους χειρότερους καρπούς και θα σου μολύνει την ζωή. Άλλος δρόμος πέρα από το ξεκαθάρισμα δεν υπάρχει. Πριν κάνουν σχέσεις, ας έχουν λύσει τα θέματά τους.
Αλλά προσοχή, γιατί αυτό πάει και για όλους εμάς.
