Αν κάνεις μία αναζήτηση στα social media και στο διαδίκτυο την πρόταση «το ραντεβού είναι...», τα αποτελέσματα που θα δεις στην κορυφή είναι «το ραντεβού είναι τόσο δύσκολο», «το ραντεβού είναι εξαντλητικό» και «το ραντεβού δεν αξίζει τον κόπο». Αυτό από μόνο του είναι ένα δείγμα για τις δυσκολίες που βιώνει ο ρομαντισμός στις ημέρες μας. Αλήθεια, ποιος θα πίστευε ότι ο δρόμος προς την αγάπη θα είναι στρωμμένος με μίσος; Σύμφωνα με τελευταία έρευνα, 4 στους 5 ενήλικες στις ΗΠΑ έχουν συναισθηματική κούραση από τις διαδικτυακές γνωριμίες, ενώ τα ¾ των singles στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν «καεί» από αντίστοιχες αλληλεπιδράσεις. Όπως φαίνεται το να ξεφύγεις από ένα αποτυχημένο ραντεβού είναι σαν να προσπαθείς να αποφύγεις τα spoilers του Succession. Απλώς δε γίνεται.
Πώς αντέδρασε ο κόσμος του διαδικτύου σε όλο αυτό; Δημιούργησε γκρουπάκια στο Facebook όπου στην πλειοψηφία τους γυναίκες εκθέτουν τους γύπες, εκείνους που κάνουν γκόστινγκ και όλους εκείνους που έχουν «προβληματική συμπεριφορά» προς το γυναικείο φύλο. Ό,τι ξεκινάει με καλό σκοπό, δε σημαίνει πως πάντα έχει και θετική κατάληξη. «Σεντόνια» με -ψεύτικες- ιστορίες από αποτυχημένα ραντεβού, σκρίνσοτς από κριντζ πεσίματα και ένας μηδενισμός του ρομαντισμού και των ραντεβού.
Ναι γνωρίζουμε πως το φλερτ στο διαδίκτυο δεν είναι ακόμα στο καλύτερο επίπεδο. Για την αλήθεια, η απογοήτευση παραμονεύει. Ωστόσο αυτό που προξενεί εντύπωση, είναι πως η Gen Z αναζητά την αγάπη και τον έρωτα περισσότερο από ποτέ. Μελέτες από το StoryTerrace δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέρος της νέας γενιάς ζηλεύει τον προ-διαδικτυακό ρομαντισμό των γονιών τους, ενώ οι περιστασιακές γνωριμίες στα κλαμπ βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Βασικά, οι άνθρωποι θέλουν σοβαρές σχέσεις αλλά επίσης δεν μπορούν να βρουν κανέναν που να θέλει σοβαρές σχέσεις. Ε, κάπου τα μαθηματικά δεν βγαίνουν.
Μήπως πρέπει επιτέλους να μάθεις να ζεις με την σεξουαλική σου απογοήτευση;
«Ως άνθρωποι, τείνουμε να είμαστε συμπονετικοί όταν ακούμε ή διαβάζουμε για αρνητικές εμπειρίες γνωριμιών και χαράζονται συγκεκριμένα μονοπάτια σκέψης στο μυαλό μας», αναφέρει η σύμβουλος σχέσεων Callisto Adams. «Αυτό συμβαίνει σε όλους και δεν έχει να κάνει με το πόσο εμφανίσιμοι ή ευγενικοί είναι. Μάλιστα αποθαρρύνει πολλούς από την προσπάθεια για νέες γνωριμίες». Μάλιστα πολλές φορές οι ιστορίες είναι από το μυαλό ορισμένων χρηστών. Ωστόσο όταν λες κάτι αρκετές φορές, αρχίζει και ακούγεται αληθινό. Έτσι βγάζουν το παντεσπάνι τους οι πολιτικοί και οι έμποροι. Το φαινόμενο της ψευδαίσθησης αλήθειας, όπου η επανάληψη είναι ισχυρότερη από την πραγματικότητα.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πληθαίνουν με ανθρώπους που λατρεύουν να γράφουν για αρνητικές εμπειρίες γνωριμιών. Ο κόσμος ταυτίζεται, τα likes και τα σχόλια πέφτουν βροχή και ο εγγενής ναρκισσισμός μας μεγαλώνει. Φυσικά οι ιστορίες κακοποίησης ή παρενόχλησης οφείλουν να έχουν την προσοχή μας και πρέπει να γράφονται με μεγάλα γράμματα. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε μόνο σε αποτυχημένα ραντεβού και κριντζ πεσίματα. Όλο αυτό το hype, σταδιακά μας κάνει πιο κυνικούς σχετικά με την έρευση της αγάπης και μετατρέπει τα social media και τις εφαρμογές γνωριμιών στο «απόλυτο κακό». Σαν τον Δρακουμέλ που θέλει να φάει τα στρουμφάκια.
Το πρόβλημα δεν είναι οι εφαρμογές γνωριμιών, εξάλλου εκείνες με αυτόν τον σκοπό δημιουργήθηκαν, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τις λειτουργούμε. Όταν θα ανεβάσεις ένα σκρινσοτ από ένα «χαζό» πέσιμο, τότε αποθαρρύνεις αρκετό κόσμο εκεί έξω στο να στείλει το επόμενο μήνυμα ή να κάνει το πρώτο βήμα. Κανείς δε θέλει να δει τον εαυτό του στα μανταλάκια και θύμα χλευασμού επειδή τόλμησε να στείλει ένα μήνυμα. Χρειαζόμαστε ποιοτικότερο και πιο εμπνευσμένο πέσιμο και όχι το ξεφτίλισμα κανενός. Είναι ένα διαδικτυακό μπούλινγκ που μόνο κακεντρέχεια αποδεικνύει. Καμία επιβεβαίωση του θύτη, παρά μόνο σκατοψυχιά στο βωμό του viral.
