Θυμάμαι ακόμα την ώρα και τη στιγμή που έζησα την αποκαθήλωση του αριθμού τηλεφώνου από το σύγχρονο φλερτ. Το έτος γράφει 2012, εγώ βρίσκομαι στην μπάρα του Baba Au Rum στο κέντρο της Αθήνας και μιλάω (φλερτάρω είναι σωστή έκφραση) με μια συμπαθέστατη γυναίκα την οποία έχω γνωρίσει την ίδια νύχτα. Έχοντας κάνει ωραίες συζητήσεις φτάνει καποια στιγμή η ώρα να αποχωρίσει και εγώ να επιστρέψω στην παρέα μου, ωστόσο η κατάσταση σηκώνει «πρώτο ραντεβού» οπότε είναι θέμα δευτερολέπτων να ζητήσω το τηλέφωνό της. Πριν προλάβω όμως να κάνω το οτιδήποτε παίρνει εκείνη την πρωτοβουλία.
«Θα μου δώσεις το Facebook σου;» μου λέει την ώρα που νιώθω ότι «σπάνε» καθρέπτες από πάνω μου.
«Συγνώμη τι μου είπες; Δεν σε άκουσα;» της επαναλαμβάνω θέλοντας να πιστέψω ότι η ένταση της μουσικής με είχε κάνει να ακούσω κάτι άλλο. Δυστυχώς η απάντηση ήταν ακριβώς η ίδια και δεν είχε να κάνει με τηλέφωνο. «Το Facebook σου είπα».
Πες με παλιομοδίτη, οπισθοδρομικό, επιλεκτικό αλλά μια ολόκληρη, υπέροχη βραδιά πήγε στράφι μόνο και μόνο από αυτό. Άκου εκεί Facebook.
«Δεν έχω» της απάντησα (προφανώς ψέματα), απλά και μόνο για να κόψω αντίδραση, μήπως και θυμηθεί ότι υπάρχουν και τηλέφωνα. Η έκφραση του προσώπου της μόλις το είπα αυτό περιείχε ένα γούρλωμα στα μάτια, κάτι σαν να μου λέει «μα καλά δεν έχεις facebook; πας καλά;». Τελικά δεν ζήτησε τηλέφωνο αλλά τη βρήκαμε την άκρη καθώς της έδωσα το facebook του αδερφού μου, γνωρίζοντας βέβαια πως ο bro είχε χάσει τους κωδικούς και δεν θα έμπαινε ποτέ μέσα. Ακριβώς όπως το λέω, δεν με ένοιαζε να το συνεχίσω.
Το 2012 (ενδεχομένως και πιο πριν) να ήταν η χρονιά αποκαθήλωσης του τηλεφώνου από το facebook ωστόσο ακόμα και έτσι θεώρησα ότι ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Πού να ήξερα πως εν έτει 2024 ούτε τηλέφωνο, ούτε καν facebook δεν ζητάς ή σου ζητάνε, αλλά Instagram.
Δεν λείπει το μυστήριο;
Σαφώς πλέον με τα social media μπορείς να μαθαίνεις πολλά πράγματα, εύκολα και κυρίως πιο γρήγορα για το άτομο που σε ενδιαφέρει, την ώρα που το Instagram χρησιμοποιείται όχι μόνο σαν ένα μέσο επικοινωνίας αλλά ως ένας μοχλός πίεσης ή μάλλον απόδειξης ότι το πρόσωπο με το οποίο βγαίνεις είναι «ουάου». Είναι πολυταξιδεμένο. Έχει κορμί λαμπάδα και το καλοκαίρι τη βγάζει στη Μύκονο, ενώ το χειμώνα την αράζει στην Αράχωβα. Έχει πολλούς φίλους (χαμογελαστούς) και εννοείται βγαίνει στα καλύτερα μέρη με ένα μπουκάλι τουλάχιστον τη φορά.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ που έκανα παρέα με ένα παιδί από το στρατό ο οποίος ήταν μοντέλο και τα βράδια που βγαίναμε έδινε επίτηδες Instagram στις γυναίκες για να δουν ότι έχει 30 χιλ. followers και να τον περάσουν για «σούπερ-ουάου» τύπο, χωρίς οι ίδιες να γνωρίζουν ότι οι 29 χιλ. εξ αυτών ήταν fake λογαριασμοί, πληρωμένοι από το agency. Από τη στιγμή που λειτουργούσε, από μένα είναι thumbs up.
Πραγματικά το λέω και ας ακούγομαι οπισθοδρομικός, αλλά πλέον έχει «πεθάνει» η κλασική διαδικασία του ραντεβού -ή τουλάχιστον τείνει να πεθαίνει-, όπου θα βγεις και θα γνωριστείς κανονικά σαν άνθρωπος με το κορίτσι. Που θα τα πείτε δίχως να γνωρίζετε πράγματα πέρα από τα της πρώτης σας γνωριμίας η οποία έγινε από κοντά και κατάφερε να ανανεωθεί ανταλλάσοντας τηλέφωνα. Η πάλαι ποτέ αγαπημένη αυτή συνήθεια ωστόσο πέθανε. Δεν υπάρχει πια. Αν δεν έχεις Instagram πλέον είσαι σαν κακομοίρης, εκτός πραγματικότητας. Λες και πήγες με φόρμα στην παρέλαση ή σε ένα γάμο. Χωρίς Instagram δεν μπορεί καμία να πάρει πληροφορία για σένα, δεν μπορεί κανείς να ελέγξει με ποιους κάνεις παρέα, αν έχεις καλίγραμμο κορμί, ακριβό αμάξι ή ξέρεις τι θα πει ζωή.
Λένε πως μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, ωστόσο ρίχνοντας μια ματιά στην Instagram-ική πραγματικότητα, όπου κάνει κουμάντο το photoshop και όλα αυτά που θέλουμε να βγάλουμε προς τα έξω, μάλλον κάτι λάθος συμβαίνει. Να ζητάτε τηλέφωνα και μετά το πρώτο ραντεβού μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο Instagram της. Λίγο μυστήριο δεν έκανε ποτέ κανένα κακό, σε καμία έξοδο.
