Το αίσθημα της απόρριψης είναι, ίσως ένα από τα πιο συνηθισμένα ψυχολογικά τραύματα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι στην καθημερινή μας ζωή.
Πώς λειτουργεί, όμως, η απόρριψη στο άτομο, όταν πρόκειται για μια σεξουαλική άρνηση του συντρόφου, συχνά επανειλημμένη, και πώς επιδρά στο δυναμικό της σχέσης μακροπρόθεσμα;
Η σεξουαλική απόρριψη τους ενός από τον άλλο προκαλεί δυσφορία για τρεις βασικούς λόγους:
α) Μπορεί να εκληφθεί ως συνολική απόρριψη
β) Δεν μπορεί να πάρει ικανοποίηση από τον/τη σύντροφό του, παρότι σε μονογαμική σχέση
γ) Δεν μπορεί να αναζητήσει αλλού την ικανοποίηση εκτός της σχέσης, όντας σε μια μονογαμική σχέση.
Ταυτόχρονα, κάθε σύντροφος διατηρεί την αυτονομία του σώματός του και πρέπει να μπορεί να δηλώσει την αδιαφορία ή την έλλειψη όρεξης εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Αλλά μήπως δεν είναι η απόρριψη, αλλά ο τρόπος που εκφράζεται;
Γνωρίζουμε ήδη από προηγούμενες μελέτες ότι ο φυσικός πόνος συνήθως ενεργοποιεί δύο εγκεφαλικές περιοχές, μία που σχετίζεται με την «δυσφορία» του σωματικού πόνου ως συναισθηματικό (ψυχολογικό) ερέθισμα και μία που αφορά τη φυσική αίσθηση του πόνου ως ερέθισμα του σωματοαισθητικού συστήματος.
Κοινό στοιχείο σε κάθε περίπτωση απόρριψης είναι ο ψυχικός πόνος που προκαλεί στο άτομο. Και πράγματι, όπως έχει διαπιστωθεί σε απεικονιστικές μελέτες, οι περιοχές του ανθρώπινου εγκεφάλου που ενεργοποιούνται από το αίσθημα της απόρριψης είναι οι ίδιες που σχετίζονται με τον σωματικό πόνο.
Η βαρύτητα της απόρριψης ποικίλει από μέτρια (όπως παραδείγματος χάριν αν πούμε ένα αστείο σε μια παρέα και δεν γελάσει κανείς) έως και πραγματικά ισοπεδωτική (όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις μη συναινετικού διαζυγίου για τον σύντροφο που δεν το επιθυμεί). Αυτή είναι η υπόθεση που επεξεργάστηκε ο ψυχολόγος του Πανεπιστημίου του Τορόντο James Kim και οι συνεργάτες του. Για να το διαπιστώσουν κατηγοριοποίησαν αρχικώς τις απορρίψεις σε τέσσερις κατηγορίες.
Δες εδώ ποιες είναι αυτές οι κατηγορίες:
