Αν θυμάσαι τα πάντα από την πενταήμερη, ίσως και να μην πέρασες και τόσο καλά, αλλά όλοι όσοι θυμούνται τα βασικά ομολογούν ότι οι καλύτερες φάσεις έγιναν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και όχι της διαμονής. Αυτή η περίεργη φούρια που μας καταλαμβάνει κάθε φορά που μπαίνουμε σε μεταφορικό μέσο για να πάμε κάπου μακριά μας «βασανίζει» ακόμα και τώρα που απέχουμε πολύ από την τρυφερή ηλικία της πενταήμερης.
Έχουν δοθεί πολλές διαφορετικές ερμηνείες στο φαινόμενο. Κάποιοι πιστεύουν πως είναι αμιγώς σωματικό και έχει να κάνει με τους κραδασμούς του μέσου μεταφοράς κατά τη μετακίνηση. Η ευχάριστη διάθεση του «επιτέλους έφυγα» είναι ένας ακόμα πιθανός παράγοντας. Η έστω και πρόσκαιρη γνωριμία με νέα πρόσωπα στη μορφή των συνταξιδιωτών είναι κάτι ακόμα που μπορεί να πυροδοτήσει τη σεξουαλική επιθυμία. Τι από όλα αυτά ισχύει όμως;
Ο ψυχολόγος και ερευνητής στο Kinsey Institute, Justin J. Lehmiller προσπάθησε να ερμηνεύσει το φαινόμενο στο podcast του που ασχολείται με θέματα σεξ και ψυχολογίας. Ο ίδιος αναφέρει πως δεν υπάρχει κάποια έρευνα που να στοιχειοθετεί τη εν λόγω συμπεριφορά, όμως μάλλον γνωρίζει τι είναι αυτό που κρύβεται από πίσω. Στην έρευνα που είχε κάνει ο ίδιος κατά τη συγγραφή του βιβλίου του με τίτλο Tell Me What You Want, έκανε μια μικρή έρευνα με δείγμα 4000 ατόμων με διάφορες ερωτήσεις γύρω από το σεξ.
Ενώ δεν υπήρχε κάποια άμεση ερώτηση που να αφορά το σεξ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, στις απαντήσεις που αφορούσαν τις φαντασιώσεις, υπήρχαν πάρα πολλές απαντήσεις που ανέφεραν το σεξ σε κάποιο αεροπλάνο, τρένο ή καράβι. Η ερμηνεία που δίνει ο Lehmiller είναι ότι ο κόσμος ερεθίζεται στην ιδέα του σεξ εκτός των συνηθισμένων μερών. Μέρη στα οποία είναι δύσκολο να κάνει κανείς σεξ, στην περίπτωση των ταξιδιών υπάρχει πάντα η προοπτική του ξενοδοχείου ή του σπιτιού του, έχουν την τάση να γίνονται εμμονές ως φαντασιώσεις που κουρδίζουν τη λίμπιντο κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αυτά.
Μοιάζει πάρα πολύ με την αύξηση της λίμπιντο της ιδέας του σεξ σε δημόσιο χώρο και όλα αυτά τα αρχέγονα ένστικτα που ξυπνάει μια συμπεριφορά που μας φέρνει πιο κοντά στις ρίζες μας ως είδος του ζωικού βασιλείου. Τελικά δεν είναι κάποια παραξενιά, το αντίθετο μάλλον, είναι απολύτως φυσιολογικό κι έχει να κάνει τη λειτουργία της σεξουαλικής επιθυμίας αυτής καθαυτής. Τώρα για το κατά πόσο αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως φαντασίωση και απωθημένο, είναι μια άλλη υπόθεση.
