Η πιο πρόχειρη κινηματογραφική σκηνή που μου έρχεται στο μυαλό για το σεξ του μέλλοντος, είναι από την σκηνή του Demolition Man με τον Sylvester Stallone και την Sandra Bullock. Η ανθρωπότητα εξαιτίας ιών και διαφόρων άλλων τύπων μελλοντικού HIV που τα ονομάζει NRS και UBT, έχουν απαγορεύσει την «ανταλλαγή υγρών» όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ταινία, σε σημείο που οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να φιληθούν. Φυσικά, έχει αλλάξει και το σεξ. Δηλαδή έχει γίνει κάπως έτσι.
Αυτή η συσκευή στο κεφάλι, είναι το κοινό έδαφος που θα έβρισκαν αργότερα οι επιστήμονες, οι προγραμματιστές και οι ψυχίατροι. Τι είναι αληθινό; Δεν έχει καμία σημασία αρκεί να το πιστέψει ο νους. Αν το πιστέψει, θα ενεργοποίησει όλες τις κανονικές διαδικασίες που ενεργοποιεί καθημερινά, απασχολώντας τις μυικές ομάδες, ενεργοποιώντας τους νευροδιαβιβαστές και αιματώνοντας τα κατάλληλα σημεία που χρειάζεται ο οργανισμός για να νιώσει, να αισθανθεί, να γνωρίσει την εμπειρία του αληθινού. Στο τελευταίο παιχνίδι της CD Projekt, το Cyberpunk 2077, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν κάποιες παρόμοιες συσκευές που τους δίνουν παρόμοιες αισθήσεις και συνάμα ικανοποιούν τις σεξουαλικές ορέξεις τους. Αν έχεις για παράδειγμα την επιθυμία να κάνεις σεξ με μία μελλοντική σεξοβόμβα celebrity, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αγοράσεις το ανάλογο λογισμικό, να το κάνεις upload στη συσκευή και να αφήσεις τον εγκέφαλό σου να κάνει τα υπόλοιπα. Πόσο ασφαλές και ηθικό είναι όμως κάτι τέτοιο;
Η εν λόγω ηθική γύρω από το σεξ αναφέρεται σε ένα από τα sci-fi μυθιστορήματα του πασίγνωστου Isaac Asimov, «Σπηλιές από Ατσάλι», όταν ένας νευροχειρούργος του μυθιστορήματος, ο Ντάντλεϊ Νόρτον, θίγει το γεγονός ότι δεν υπάρχει συναίνεση των ανθρώπων που χρησιμοποιούνται ακόμη και σε μορφή προγράμματος για να ικανοποιούν σεξουαλικές ορέξεις. Θίγει επίσης το θέμα ότι η ευκολία με την οποία μπορούσε ένα οποιοδήποτε ον να ικανοποιήσει τον εαυτό του χρησιμοποιώντας μόνο μία συσκευή εικονικής πραγματικότητας, δημιούργησε ένα άλλο χαοτικό πρόβλημα την οποία το σύμπαν δεν είχε σχεδιάσει ανάμεσα στα ίδια του τα δημιουργήματα. Την μοναξιά. Γιατί να βρεις ένα σύντροφο όταν σε ικανοποιεί το πρόγραμμα μιας μηχανής; Το ακόμη χειρότερο, είναι να έχεις βρει τον/την σύντροφο, αλλά η διαβίωση ανάμεσα σας να είναι συναινετική όπου ο καθένας θα χρησιμοποιεί την δική του συσκευή για να ικανοποιείται. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Νόρτον από το διήγημα. «Θυμάμαι καλά την πρώτη γενιά που φόρεσε εξαρχής την συσκευή στο κεφάλι και δεν γνώρισε την χαρά και την ηδονή του θνητού σώματος. Θνητό αλλά τόσο θεϊκό στα όλα όσα είχε να προσφέρει».
Φανταστείτε λοιπόν έναν συνουσιασμό που θα γινόταν μόδα το να κάνεις σεξ χρησιμοποιώντας μία συσκευή και να φτάνει στο σημείο να μπορείς να κάνεις από οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη χρησιμοποιώντας ένα απλό συνθηματικό για την συνέναιση, όπως κάνει η τράπεζα σου όταν θες να κάνεις μία συναλλαγή. Όλο αυτό δεν παύει να είναι λογισμικό το οποίο μπορεί να γεμίσει malware ακριβώς όπως ένας υπολογιστής και να «μολύνει» ανεπανόρθωτα το μυαλό. Στο Cyberpunk υπάρχουν μία σειρά από ψυχικά άρρωστους ανθρώπους που πράττουν αποτρόπαια εγκλήματα και οι οποίοι πάσχουν από μία νέα νόσο ονόματι cyberpsychosis. Βρίσκονται σε μία τέτοια κατάσταση που το μυαλό έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Για όσους έχουν παρακολουθήσει και την τηλεοπτική σειρά Altered Carbon, κάτι παρόμοιο έχει συμβεί στην κόρη του Vernon, Lizzie, της οποίας το μυαλό είχε τραυματιστεί από την συσκευή που βρισκόταν στο νωτιαίο μυελό της και με την οποία υποχρεωτικά είχαν οι μελλοντικοί κάτοικοι της Γης στο σβέρκο τους.
Μπορεί λοιπόν από τη μία να σκεφτόμαστε την εξαφάνιση κάποιων παθογόνων οργανισμών και ασθενειών τύπου HIV ή HPV ή άλλων, αλλά μπορούν κάλλιστα να ξεκινήσουν διαφορετικές που θα επηρεάζουν ξεκάθαρα το νευρολογικό κομμάτι των ανθρώπων και των εγκεφάλων τους. Είναι ένα ζοφερό μέλλον, από εκείνα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις δυστοπικές ταινίες, τις σειρές και τα video games, αλλά όπως πολύ καλά γνωρίζουμε πολλά που σήμερα βλέπουμε τριγύρω μας ως δεδομένα, υπήρξαν κάποτε ιδέες μέσα σε βιβλία και ταινίες και είδαν την ιδέα να γίνεται πραγματικότητα στις ημέρες μας.
Και όσο για το σεξ; Αυτό είναι καθαρά θέμα της προσωπικής απόλαυσης του καθενός. Άλλωστε μέχρι πρότινος λόγω του COVID-19, σε χώρες όπως είναι η Ιαπωνία, είχαμε δραματική πτώση των ανθρώπινων σχέσεων με τα υποκείμενα σε έρευνες να δηλώνουν πιο μόνα από ποτέ και να είναι δέσμια μίας ζωής που περιοριζόταν από την δουλειά στον υπολογιστή του σπιτιού και από τον υπολογιστή του σπιτιού σε πλήρη απομόνωση σε ένα τρομαχτικό κοινωνικό φαινόμενο που ονομάζεται hikikomori.
Μία ελπιδοφόρα πρόταση, θα ήταν να πούμε πως ο κόσμος ορίζει το μέλλον του και μπορεί να το αλλάξει ανά πάση στιγμή. Αλλά είμαστε μεγάλα παιδιά πια και δεν πιστεύουμε σε παραμύθια.
