Ήταν πρωτόγνωρη, περίεργη, στρεσογόνα, βαρετή και τόσα ακόμα που χαρακτηρήρισαν την καραντίνα και συνοδεύουν γενικότερα τους τελευταίους μήνες. Και όπως ακριβώς δεν είχαμε ξαναβρεθεί σε ανάλογη θέση και ούτε οι ίδιες οι κυβερνήσεις των πληγέντων χωρών δεν μπορούν να προβλέψουν την οικονομική ύφεση που θα ακολουθήσει, έτσι ακριβώς έκαναν ένα μικρό λαθάκι και οι απανταχού ψυχολόγοι, σεξολόγοι και σύμβουλοι σχέσεων. Έλεγαν λοιπόν ότι αμέσως μετά την καραντίνα, θα αυξηθούν τα διαζύγια και οι χωρισμοί, αλλά τελικά τα πράγματα εξελίχθηκαν -μάλλον- θετικά.
Η περιπέτεια που βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε, αντί να μας απομακρύνει, μας έφερε πιο κοντά. Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία, οι σχέσεις των ζευγαριών βελτιώθηκαν και έγιναν πιο ειλικρινείς, ενώ πολλοί σταμάτησαν και το φλερτ δεξιά κι αριστερά (το κλασικό όταν η σχέση μου δεν πάει καλά, ας ψάξω αλλού επιβεβαίωση).
Ως πρώτη ανάγνωση, αυτό μόνο ως καλό μπορεί να θεωρηθεί. Ο αόρατος κίνδυνος σε κάνει να δεις τα πράγματα καθαρά. Τι πραγματικά αξίζει στη ζωή και τι όχι. Η γυναίκα που έχεις δίπλα σου, η οποία ίσως είχε σταματήσει να σε εξιτάρει ερωτικά, αλλά σου έχει σταθεί σε τόσες δυσκολίες, πιθανότατα αύριο ή μεθαύριο να πάθει κάτι και να πάψει να βρίσκεται κοντά σου. Η σκέψη και μόνο σε τρελαίνει. Νιώθεις ποταπός για εκείνα τα δυο-τρία μηνύματα που είχες στείλει με την καινούρια από το γραφείο, ή με την παλιά σου συμφοιτήτρια και αποφασίζεις να συμμορφωθείς και να γίνεις σωστός σύντροφός. «Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εγώ κοιτάω να καυλαντίσω;», σκέφτεσαι. Και πολύ σωστά τα κόβεις όλα μαχαίρι και γυρνάς στον άνθρωπό σου. Ο οποίος όμως εξακολουθεί να μη σε εξιτάρει ερωτικά, και με τον οποίο αντί να κάνετε σεξ παραγγέλνετε σουβλάκια. Ok ο καθένας όπως τη βρίσκει.
Και εδώ υπάρχει η παγίδα. Διότι πάνω που σκεφτόσουν να αφήσεις μία σχέση η οποία ίσως να μην σε ικανοποιούσε, ο φόβος και ο πανικός σε έκαναν άτολμο και σε ανάγκασαν να γυρίσεις στα σίγουρα. Βέβαια υπάρχει και η πιθανότητα όντως να περνούσατε κρίση και τώρα να είστε καλύτερα από ποτέ! Η ιστορία θα το δείξει. Κατά γενική όμως ομολογία, όταν αρχίζεις να σκέφτεσαι άλλους ανθρώπους, τότε μάλλον είναι και η ώρα να φύγεις.
Για να μην παρεξηγηθώ, είμαι υπέρ της μονογαμίας και της συντροφικότητας, αλλά αυτό να γίνεται με τον κατάλληλο άνθρωπο. Πόσοι γύρω μας δεν είναι άλλωστε σε σχέσεις μόνο και μόνο επειδή φοβούνται να είναι μόνοι; Η ζωή είναι πολύ μικρή και απρόβλεπτη (το νιώσαμε στο πετσί μας που λένε) για να την χαραμίσουμε σε σίγουρες καταστάσεις που το μόνο που μας προσφέρουν είναι πλήξη.
Δες το και σαν After Quarantine Resolution. Ακριβώς επειδή ο χρόνος κυλά, θα είσαι ευγενικός και καλός με τους ανθρώπους, ιδίως με τους καλούς ανθρώπους, αλλά δεν θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να ζήσει χωρίς έρωτα και πάθος. Του το χρωστάς άλλωστε. Τόσα πέρασες…
