Τρεις. Όχι μια, όχι δυο αλλά τρεις. ΤΡΕΙΣ φορές ήπια το πικρό ποτήριον ετούτο. Με ένοιαξε μια. Πόνεσε και τις τρεις φορές αλλά μια έτσουξε πραγματικά σαν να έχεις φάει μπάλα στα μούτρα με παγωνιά σε 5 x 5 και με το σκορ συντριπτικά κατά εμού.
Χρόνο έχετε, χρόνο έχω, οπότε θα σας εξιστορήσω τις πολύτιμες εμπειρίες μου έτσι όταν αν σας συμβεί να είστε προετοιμασμένοι. Γιατί θα σας συμβεί. Γιατί ύμνοι σαν το «Προσκλητήριο» του Μάκη Χριστοδουλόπουλου, δεν έγινε για πλάκα ύμνος. Μίλησε στις καρδιές των πονεμένων, σαν και του λόγου μου.
Τρεις. Τρεις φίλε...
Έντεκα χρόνια στάχτη, γάμος με προξενιό
Ααα, σαν μπουνιά στα δόντια. Σαν κλωτσιά στο καλάμι. Να, τέτοιες μέρες ήτανε θαρρώ που ξαφνικά η πρώην μου (μαύρη της ώρα) μετά από 11 χρόνια σχέσης τον Μάρτιο του 2014 εξαφανίστηκε χωρίς να πει κουβέντα και έμεινα να κοιμάμαι αγκαλιά με μια διπλή κου(β)έρτα. Προσέξτε: Εξαφανίστηκε. Δεν σήκωνε τηλέφωνα απο την μια ημέρα στην άλλη, δεν απαντούσε στα μηνύματα, μου είχε στήσει καρτέρι το σόι της και όποτε πήγαινα στο γραφείο της ήταν εκεί, άγρυπνοι φρουροί λες και θα την έπαιρνε όμηρο. Λίγες μέρες μετά μου είπε την φράση «Δημήτρη θέλω πράγματα που δεν μπορείς να μου προσφέρεις», την είδα με έναν άλλον να φιλιέται ένα μήνα μετά. Hello darkness my old friend, όλη μέρα. ΑΛΛΑ υπάρχει ένα aspect στο στόρι μας που ήταν ο καταλύτης για να την αφήσω πίσω: Τον παντρεύτηκε με προξενιό! ΠΡΟΞΕΝΙΟ. Η Λ.Δ. βρήκε άντρα με προξενιό και προίκα. Γιατί εδώ στο εξωτικό Μενίδι, έτσι γίνονται οι γάμοι των ντόπιων. Λες και είναι καθαρόαιμα κυνηγιάρικα σκυλιά και δεν θέλουν να χάσουν τα φανταστικά γονίδια. Επειδή είναι και κλειστή κοινωνία, η προξενήτρα βρέθηκε άθελά της με την μαμάκα μου την χρυσή και την άγια στο ίδιο τραπέζι. Και της τα είπε χαρτί και καλαμάρι, μέχρι και πως γνωρίστηκαν όταν τον πήρε εκείνη βοηθό στο λογιστήριό της. Γελάω υστερικά θέε μου σαν τον Τζόκερ...
Anyway, από όσο έμαθα αρραβωνιάστηκαν 3 μήνες (!) μετά, παντρεύτηκαν 2 χρόνια αργότερα (να ζήσουν τον κεραυνοβόλοχαχαχαχαχα έρωτά τους) και απλά όταν το έμαθα, είπα «με το καλό». Το πόνο τον καλό τον έφαγα όταν χωρίσαμε. Πρόσφατα έπεσα πάνω σε ένα mail του pinterest, που έλεγε να τσεκάρω προτεινόμενους λογαριασμούς. Ο ένας ήταν δικός της. Ήταν γεμάτος pins με προτάσεις γάμου. Τότε ναι, με πείραξε. Με πείραξε με τι καρδιά διάλεγε νυφικό, στολισμούς, πως ετοιμάστηκε να πάει να παντρευτεί αυτόν. Με πείραξε. Μέχρι εκεί.
Κάποια στιγμή θα σας πω περισσότερα για την φάση αυτή, για να καταλάβετε τι είναι οι σχέσεις.
Βαθμός ενοχλήσεως: 8/10 λόγω των ετών. Προχωράμε...
Λεβέντη μου και αλήτη μου...
Ήταν μια εποχή, που είχα σαν μότο ζωής «Μην κάνεις ότι δεν θες να σου κάνουν». Όταν λοιπόν μου το έκαναν, αποφάσισα να το κάνω. Σκοτεινές ημέρες, τις θυμάμαι ακόμη και σήμερα και εκνευρίζομαι με εμένα. Τέλοσπαντων, καλλονή, ύψους 1,80, ξανθιά, γαλανομάτα, κορμάρα, ίσως η ομορφότερη γυναίκα που έχω δει, τρελή και παλαβή για μένα ΧΡΟΝΙΑ. Χρόνια ολόκληρα, αλλά εγώ εκεί, πιστός στην από πάνω. Καλά να πάθω θα πείτε, θα συμφωνήσω θα πω εγώ.
Η κοπέλα αρραβωνιασμένη, δεν θα πω περισσότερα, δεν είναι απαραίτητο. Ούτε καν χρονολογίες. Το πήγαμε από εδώ, το πήγαμε από εκεί, ραντεβού κρυφά, μαντίλια (!) στο κεφάλι για κάλυψη-απόκρυψη, όλα τα κινηματογραφικά. Σχέδια επί χάρτου να βρεθούμε για μισή ώρα, το σεχ, πως το λένε οι νέοι φανταστικό. Η λεπτομέρεια όμως του αρραβώνα κόλλαγε. Ώσπου ένα βράδυ που έβρεχε, που έβρεχε μονότονα (όντως), μου είπε την ατάκα: «Θες να χωρίσω; Θέλεις; Αν μου πεις το ναι χώρισα».
Ευτυχώς, ντίμπλαρα, εκείνη δεν χώρισε, κόψαμε γιατί εμφανίστηκε new entry, θύμωσε, παντρεύτηκε τον λεγάμενο, ζει ευτυχισμένη, εγώ πάλι το ίδιο, ο γάμος αυτός παίζει να ήταν ένα αδιάφορο event που με απασχόλησε για 10 λεπτά; 20; Και αυτό επειδή ήξερα το τέλος.
Βαθμός ενοχλήσεως: 1/10.
Πωπω, φάπα...
Θα σας πω τις διαστάσεις μου. Είμαι 1,85 με βάρος 96 κιλά. Το ratpack με αποκαλεί βουνό, ο Σκορδούλης από το audience «Χαλκ από το Μενίδι». Οι δε άλλοι για κάποιο λόγο άμα γίνει τσαμπουκάς, φωνάζουν εμένα. Όλα αυτά. Αυτός ο γάμος όμως με γονάτισε. Σε βαθμό που δεν κοιμήθηκα 3 μέρες και αναρωτιόμουν «Γιατί».
Πόσες φορές σου έχει τύχει να βρεις τον άνθρωπο που λιώνεις για εκείνον, όλα πάνε λάθος, όλα πάνε τόσο στραβά που ούτε σε ταινία θα συνέβαιναν, τόσα λάθη που δεν κάνει ούτε η ομάδα Πέρα Ραχούλας σε αναμέτρηση με την Λίβερπουλ. Αυτόν τον άνθρωπο, την καψούρα την μεγάλη. Εεε, όταν ήρθε ΑΥΤΟΣ ο γάμος ήταν βαρύ.
Το έμαθα την ημέρα του γάμου. Την ώρα που εκτυλισσόταν. Γιατί, άμα το μάθαινα νωρίτερα θα πήγαινα να κάνω σαματά; Όχι.
Τον περίμενα τον γάμο αυτό, αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένος. Προετοιμάστηκα με την άλλη που παντρεύτηκε τον προξενίο, προετοιμάστηκα με την αρραβωνιάρα, δυο μέτρα παλικάρα, για αυτό δεν ήμουν προετοιμασμένος αδέρφια.
Το συναίσθημα όταν είδα το μήνυμα ήταν: Κλωτσιά στο καλάμι, μπάλα στα μούτρα, μπουκέτο στο φρύδι, φτύσιμο στον σβέρκο, γκολ στο 93' και αποκλεισμός με τελικές 30-1, καμμένη φλάτζα σε καινούργιο αμάξι, κουτσουλιά σε φρεσκοπλυμένο όχημα, παγωμένες πατάτες τηγανιτές ή μακαρόνια. Όλα αυτά επί 100.
Δεν χρειάζεται να σας πω το στόρι. Αλλά την έχετε συναντήσει όλοι στις ζωές σας την γυναίκα αυτή. Και δεν θα την παντρευτείτε. Και θα πονέστε.
Βαθμός ενοχλήσεως +∞/10
