Όποιος πει ότι δεν του έχει συμβεί, καλύτερα να σταματήσει να διαβάζει από τώρα. Μπράβο σου δηλαδή και χαιρόμαστε για σένα και πολύ τυχερός είσαι, αλλά δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις τον πόνο μας. Ή μάλλον τα νεύρα μας. Ή την ξενέρα μας. Τέλος πάντων, όλα εκείνα τα συναισθήματα που έχουμε νιώσει κατά καιρούς όταν έχουμε ακούσει την καραμελίτσα «δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, θέλω να μείνω μόνη». Και το πιο κορυφαίο, είναι πως έχει συμβεί σε όλους μας με τον ίδιο τρόπο.
Πολλές φορές το «θέλω να μείνω μόνη» με το «θέλω χρόνο» είναι το ένα και το αυτό, αλλά λίγο-πολύ οι περισσότεροι από εμάς εκεί έξω έχουν ακούσει ένα από τα δύο παραπάνω. Όλα πάντως ξεκινούν κάπως έτσι. Την βλέπεις ότι ξαφνικά η συμπεριφορά αλλάζει. Γίνεται απόμακρη. Αρχίζει να μην απαντάει τακτικά στα μηνύματα, αρχίζει να μην έχει κέφια για έξοδο, αρχίζει να μην έχει κέφια για σεξ. Αν είσαι από εκείνους που θέλεις να αντιμετωπίσεις την κατάσταση, θα ρωτήσεις αν συμβαίνει κάτι. Οκτώ στις δέκα φορές, θα πάρεις την απάντηση «τίποτα». Αν είσαι τυχερός, θα σου πει από την πρώτη στιγμή πως είτε έχει ξενερώσει, είτε πως αυτό που ένιωθε τελείωσε, είτε ότι δεν ξέρει τι συμβαίνει και δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο. Και αυτό είναι το καλό σενάριο. Μακάρι όλες οι γυναίκες κάθε φορά που θέλουν να φύγουν, να μας κοίταζαν κατάματα και να μας έλεγαν «πέρασα ωραία αλλά ως εδώ». Ή ακόμη και «περνούσα καλά, αλλά έγινες μαλάκας οπότε τέλος». Θα πονέσει, αλλά μετά από καιρό θα την εκτιμήσεις την ειλικρίνεια. Αλλά δεν το κάνουν όλες αυτό έτσι δεν είναι;
Κάποια στιγμή μου είχε πει μία φίλη που ήθελε να χωρίσει τον δικό της «δεν μπορώ να βρω την δύναμη να του πω να χωρίσουμε γιατί θα τον πληγώσω». Λες και αν την έβλεπε ο χριστιανός να καυλαντίζει με το μισό Facebook -γιατί αυτό έκανε- δεν θα πληγωνόταν. Θα της έλεγε «ναι ρε έχεις δίκιο, καλύτερα αυτό παρά να με πληγώσεις και να το τελειώσεις». Φάσκελα. Αλλά αυτό ας πούμε πως είναι ένα ατυχές παράδειγμα. Αυτό το «δεν ξέρω τι μου συμβαίνει θέλω να μείνω λίγο μόνη» πρέπει να είναι μία από τις μεγαλύτερες μαλακίες που έχουν ειπωθεί ποτέ ανάμεσα στα ζευγάρια. Γιατί ας μην κοροϊδευόμαστε, το λέμε και εμείς οι άντρες. Αλλά ας πούμε, ποιο είναι το ζητούμενο; Να κάτσεις να σκεφτείς αν γουστάρεις κάποιον και αν μπορείς να είσαι μαζί του; Και εμείς που πιστεύαμε πως αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε ΗΔΗ να το ξέρουν και τα δύο πρόσωπα σε μία σχέση. Αλίμονο στον κακομοίρη που θα κάνει το λάθος να δώσει αυτόν τον χρόνο. Πέρα ότι δεν θα βγει απολύτως τίποτα, το πιο πιθανό είναι να την πετύχει να παρτάρει με τις φίλες της. Όλο το παραπάνω μεταφράζεται στο «θέλω να χωρίσω απλά δεν έχω τα κότσια να το πω». Τόσο απλά.
Οπότε εξίσου απλή είναι και η συνταγή που ακολουθούμε και εμείς πλέον. Πάρα πολύ απλή για την ακρίβεια. Στα πρώτα σημάδια έχουμε καταλάβει τι παίζει και το περιμένουμε. Βάζεις αυτή την δύσκολη ιδέα στο μυαλό που λέει «αυτή θέλει να χωρίσει». Με το που ειπωθεί η ατάκα «δεν ξέρω, θέλω λίγο χρόνο, θέλω να μείνω μόνη, είμαι μπερδεμένη» ή τέλος πάντων ό,τι άλλο σκεφτεί να κατεβάσει το κεφάλι και να τα πει η γλώσσα, αποχαιρετάς, της λες ότι δεν είσαι η εφορία για να τις δώσεις χρόνο για να πληρώσει σε δόσεις και μαζεύεις τα μπογαλάκια σου. Γιατί η ζωή είναι μικρή για να τρέχουμε πίσω από καταστάσεις που έχουν τελειώσει και πίσω από άτομα που δεν έχουν κότσια να δεχτούν τις αλλαγές στη ζωή τους. Ακόμη και εκείνες των συναισθημάτων τους. Θέλει δύναμη να αντέξεις έναν χωρισμό, αλλά ακόμη μεγαλύτερη το να ξέρεις πότε πρέπει να φύγεις.
Κατά τα άλλα όλοι επιβιώσαμε από τους χωρισμούς. Οπότε γιατί να μπλεχτεί η βλακεία ενδιάμεσα;
