Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκίνησε το Tinder αλλά ομολογουμένως ο κόσμος το αγκάλιασε. Στην αρχή δεν το είχαμε πάρει και τόσο δα τραγικά. Για την ακρίβεια ήταν μία τίμια συμφωνία, μία αμοιβαιότητα ανάμεσα σε ανθρώπους που ήθελαν να περάσουν καλά. Όχι πολλές κουβέντες. Ραντεβού και όπου μας βγάλει. Μπορεί αυτό να έχει τα ρίσκα του, αλλά τουλάχιστον τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Κανείς όμως δεν περίμενε πως όλο αυτό θα μεταλλασσόταν.
Το Tinder όπως είπαμε ήταν ξεκάθαρο. Έβαζες τις καλύτερες σου φωτογραφίες, έκανες τα swipes σου και περίμενες να κερδίσεις την ματιά του κοριτσιού που είχε ήδη κερδίσει την δική σου. Τα μηνύματα γινόντουσαν ραντεβού, τα ραντεβού one night stand και όλοι έμεναν ευχαριστημένοι χωρίς να περιμένουν περισσότερα από το ταίρι της μίας νύχτας. Κάπου εκεί το one night stand μεταλάχθηκε σε half night stand. Δεν ήταν καν ανάγκη να παραβρεθείς για το ποτό. Έδινες ραντεβού σε ξενοδοχείο ή σε κάποιο άλλο μέρος απλά για να κάνεις σεξ. Να φανταστείτε, υπήρχε περίπτωση φίλου που η κοπέλα τον κάλεσε απευθείας στο σπίτι της, ενημερώνοντάς τον νωρίτερα πως είχε μόνο μία ώρα στη διάθεση της. Και πάλι ωστόσο θα μπορούσες να πεις πως αυτή η «συμφωνία» κατάφερνε να κρατήσει και τους δύο ευτυχισμένους.
Το νεότερο ρεύμα θέλει τα πράγματα να φτάνουν μέχρι το one-time-sexting. Τι σημαίνει αυτό; Εκείνη ή εσύ, έχετε βρει έναν στάνταρ σύντροφο ή και παραπάνω, έχοντας παράλληλα κάποιους να ικανοποιήσουν τις ορέξεις μόνο με φωτογραφίες και selfies. Θα αναρωτηθείς φυσικά, γιατί εφόσον γίνεται αυτό να μην φτάσεις μέχρι την πόρτα του ξενοδοχείου ή του σπιτιού της; Δεν ξέρω. Οι sex coaches στην Αμερική βάζουν στο τραπέζι την ανασφάλεια, ενώ οι σύμβουλοι σχέσεων αναφέρουν πως μαζί με τα social media έχει έρθει και το κορυφαίο συναίσθημα της βαρεμάρας – και φαίνεται πως οι περισσότεροι βαριούνται εύκολα.
Δεν είναι ότι θα σταματήσουμε να κάνουμε σεξ. Αλλά ειλικρινά, τι έχει πλέον να προσφέρει το Tinder στις ανθρώπινες σχέσεις; Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να θεωρούμε πλέον δεδομένο το sexting και να αναγνωρίζουμε πότε αυτό καθίσταται δυνατό, χωρίς να μας νοιάζει αν η σχέση έχει τα φόντα να πάει παρακάτω. Την ίδια στιγμή ωστόσο, γκρινιάζουμε για το ότι οι σχέσεις δεν προχωρούν, για το ότι οι άνθρωποι χωρίζουν εύκολα και μας μπαίνουν ιδέες για ζήλιες. Η πικρή αλήθεια είναι πως βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Μπορεί εκείνη την στιγμή να περνάμε καλά, αλλά το μικρόβιο μπαίνει στο κεφάλι μας. Αν αρχίσει να συμβαίνει κάτι παραπάνω με μία γυναίκα -μέσα ή έξω από τον κόσμο του Tinder- θα αναρωτηθούμε αν συνεχίζει να κάνει το ίδιο κάθε φορά που βρίσκεται σπίτι της. Και κακά τα ψέματα, δεν χρειάζεται το Tinder για να το κάνει αυτό. Το θέμα μας είναι ότι η συχνότητα δημιουργεί την συνήθεια και φτάνουμε σε ένα σημείο που οι σχέσεις γίνονται απλά ευκαιριακές. Δεν έχουν επιφάνεια ή βάθος παρά μόνο κατάληξη. Και δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να ξέρεις το τέλος του έργου.
Μήπως να πάμε στο oldschool σημείο; Εκεί που οι άνθρωποι γνωριζόντουσαν στα μπαρ και που, ακόμη και αν κάποιες γυναίκες είχαν τουπέ, το ξεπερνούσαμε με χιούμορ και συνεχίζαμε; Δεν έχει σιγουριά αλλά το ενδιαφέρον βρίσκεται ακριβώς εκεί. Στην αβεβαιότητα και στην κατάληξη που μπορεί αυτή να πάρει.
Όλα τα άλλα είναι για το sexting. Και είναι όλα ίδια και βαρετά.
