Είχα γενιά πολύ πριν γίνουν της μόδας όλοι εκείνοι οι lumbersexual. Που έβαζαν τα καρό πουκάμισα, είχαν μία γενειάδα μέχρι το πάτωμα και ξύριζαν και το κεφάλι για να δείξουν Βίκινγκ. Αυτό μπορεί να ήταν trend στο εξωτερικό, αλλά εδώ δεν είχε να μας πει και πολλά. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα γένια ήταν πάντα στην κουλτούρα μας. Από τότε που ξεφορτωθήκαμε αυτή τη ρετσινιά του «τα γένια δεν δείχνουν επαγγελματισμό», όλο και περισσότεροι αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε τις γενειάδες μας, τα γένια μας, τα μούσια μας, τις τρίχες μας. Και μπράβο μας.
Υπάρχουν οι παραδοσιακοί που πιστεύουν ότι τίποτα δεν είναι σαν ένα καλό ξύρισμα και ενδεχομένως να μην έχουν άδικο. Δηλαδή, έχουμε διαβάσει ένα σωρό πράγματα σχετικά στο πόσο καλό κάνει το ξύρισμα στο δέρμα, για το πως ανοίξουν οι πόροι, για το πόσο ευεργετικό είναι για την ξηροδερμία. Αλλά όσο λογική και να βγάζει και όσο και να διαβάζουμε έρευνες του τύπου «το ξύρισμα φροντίζει για την μακροχρόνια νεότητα», το να πάρεις την απόφαση να ξεφορτωθείς τα γένια σου δεν είναι καθόλου εύκολο. Για την ακρίβεια, πιο εύκολα αποφασίζεις να ξυρίσεις το κεφάλι -ειδικά αν παίζει αραίωση ή έντονη τριχόπτωση- παρά το πρόσωπο. Τα γένια είναι το τελευταίο οχυρό. Μετά γίνεσαι σαν τον Agent 47 στο Hitman που δεν έχει και νόημα.
Όμως κάποιες σκέψεις, κάποια κουσούρια αν θέλετε, δεν μπορείς να τα βγάλεις από το κεφάλι σου εύκολα. Για παράδειγμα εγώ είχα πάντα κόμπλεξ ότι φαινόμουν πολύ μικρότερος. Πιστεύω ότι αν μια μέρα βάλω ξυράφι εκεί πάνω, θα φαίνομαι λες και ορκίστηκα χθες στο πτυχίο. Αναγνωρίζω πως είναι πολλοί εκείνοι που λένε «κουράστηκα», «βαρέθηκα», «με τρώνε», «βγαίνουν ανάποδα οι τρίχες» ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Οπωσδήποτε το ξύρισμα στο πρόσωπο κρατάει λιγότερο από εκείνο στο κεφάλι. Σε μερικές μέρες έχεις γεμίσει. Αλλά παθαίνεις σοκ όταν βλέπεις τον εαυτό σου ξαφνικά ξυρισμένο. Είχαμε φίλο που είχε να ξυριστεί από τα 20 και το αποφάσισε μια μέρα στα 33. Σοκ. Εκτός του ότι δεν τον αναγνωρίσαμε όταν ήρθε για καφέ, έγινε περίγελος στο γραφείο. Αλλά όλα αυτά είναι περιττά. Αν εσύ νιώθεις οκ μην ακούσεις κανέναν, ούτε αυτό εδώ το κείμενο.
Γιατί το ξύρισμα στη μπανιέρα είναι απόλαση
Απλά όλοι μας έχουμε μέσα αυτό το «αν». Να πούμε όμως μία αλήθεια; Όπως λέει ο μπαρμπέρης μου «τρίχες είναι θα ξαναβγούν». Πραγματικά, παρότι είμαι περήφανος μουσάτος, το γράφω τώρα για να το θυμάμαι και εγώ, είμαστε σε μία ηλικία που μπορούμε να δοκιμάσουμε τα πάντα με τις τρίχες μας. Όχι πως θα σε εμποδίσει κανείς στα 40 σου και τα 50 σου, αλλά τώρα είναι πιο εύκολο. Να πειραματιστείς, να δεις πώς είσαι, να κάνεις μία αλλαγή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα νιώσεις καλά. Υπάρχει μια κάθαρση όταν αποφασίζεις να αλλάξεις πράγματα στο πρόσωπο ή το κεφάλι σου. Οπότε καλώς υπάρχουν οι σκέψεις, αλλά ας μην κωλώνουμε. Σε όποιον αρέσουμε. Πρώτα από όλα το κάνεις για σένα.
Στο φινάλε μπορείς να αρέσεις και στον εαυτό σου περισσότερο. Αυτό το νόημα άλλωστε δεν θα έπρεπε να έχουν όλες οι αλλαγές στη ζωή μας;
