Το μυαλό σου έχει μάθει να προσπερνάει τις διαφημίσεις για τέτοια προϊόντα. Δεν τα θέλεις. Δεν τα χρειάζεσαι. Δεν σε απασχολούν. Πετυχαίνεις διαφήμιση στην τηλεόραση για μία γυναίκεια αντιρυτιδική κρέμα και κοροϊδεύεις το γεγονός ότι οι γυναίκες ασχολούνται με αυτά τα πράγματα. Σε απασχολούν άλλα όσον αφορά το που θα δώσεις τα λεφτά σου. Ρούχα. Παπούτσια. Συναυλίες. Ταξίδια. Εκατό διαφορετικά πράγματα τέλος πάντων εκτός από αντιρυτιδικές, που ποτέ δεν σου μπαίνει στο μυαλό ότι κάποια στιγμή θα τις έχεις στο ράφι του μπάνιου. Γιατί θα τις έχεις.
Είμαι 36 χρονών αλλά όλοι μου οι φίλοι μου λένε πως μικροδείχνω. Στην αρχή δεν δίνεις και πολύ σημασία σε ένα τέτοιο σχόλιο, αλλά σιγά-σιγά όσο περνούν τα χρόνια αρχίζει και σε απασχολεί. «Ισχύει τελικά ή δεν ισχύει;». Δεν είναι θέμα του ότι έχεις κόμπλεξ, αλλά όλοι μας -θεωρώ- προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να δείχνουμε λίγο καλύτεροι. Τέλος πάντων. Για κάθε άντρα το σοκ έρχεται μπροστά σε ένα καθρέφτη. Όταν κάνει μία γκριμάτσα και βλέπει πως το δέρμα του δεν είναι αυτό που θυμόταν από εκείνες τις παλιές φωτογραφίες που έχει βγάλει με φίλους στα μπαρ ή από τις προπέρσινες στο νησί με το κορίτσι. Ζάρες, ρυτίδες και στίγματα. Σε αγχώνουν τόσο πολύ που σκέφτεσαι μήπως θα ήταν καλύτερα να είχες κολλήσει κορωνοϊό. Μαζεύονται στο κούτελο και γύρω από τα μάτια. Και κάποια στιγμή τουλάχιστον μπαίνεις στη διαδικασία να το σκεφτείς. «Θα πάρω μία να δοκιμάσω».
Την ώρα που μπαίνεις στο κατάστημα διστάζεις λίγο. Δεν ξέρεις γιατί. Ίσως σκέφτεσαι πως θα γίνεις ρεζίλι, αλλά για τις κοπέλες που δουλεύουν εκεί είναι απλά καθημερινότητα. Σε μένα ήταν πιο εύκολο. Πιάνω δηλαδή την Χριστίνα Χρόνη, beauty editor του Queen, της λέω «κοίτα εδώ το μάτι μου που κοντεύει να πέσει κάτω» και η Χριστίνα μου κάνει μία λίστα με το τι χρειάζομαι. Ή μάλλον μία λίστα με το τι θα με βοηθήσει καλύτερα. Γιατί βεβαίως και μαθαίνεις ότι υπάρχουν προϊόντα αποκλειστικά για άντρες, αλλά και ένα σημαντικότερο μάθημα: ότι η περιποίηση δεν πρέπει να είναι ταμπού. Αν στα 25 σου έμπαινες στο κατάστημα μόνο για να αγοράσεις άρωμα, τώρα θα μπεις και για την κρέμα. Γιατί όπως ο αριθμός στην ηλικία σου μεγαλώνει, έτσι μεγαλώνουν και οι ανάγκες σου. Οπότε αν δεν έχεις Χριστίνα Χρόνη, απλά μην διστάσεις. Ρώτα τις πωλήτριες τι χρειάζεσαι.
Για την ακρίβεια με βοήθησε να δω την κρέμα σαν να ξεκινάω ένα χάπι. Άπαξ και την αρχίσεις, δεν κάνει να την κόψεις. Προφανώς και κάνει δουλειά αρκεί να της δώσεις την αξία που της αρμόζει. Δεν είναι παρακεταμόλη που την παίρνεις όποτε πονάει το κεφάλι σου. Γίνεται κατά κάποιον τρόπο θεραπεία, με την κρέμα να φροντίζει να καθαρίζει και να συσφίγγει ώστε να κάνει το πρόσωπό σου να δείχνει λαμπερό και χωρίς σημάδια. Και όταν δεις την διαφορά, αισθάνεσαι και λίγο καλύτερα με τον εαυτό σου. Οπότε αν νιώθεις ότι την χρειάζεσαι, σταμάτα να καταπιέζεσαι και κάνε το ξεκίνημα.
Και για να μην λες πως εμείς έχουμε βύσμα, βάλαμε την Χριστίνα να μας προτείνει και μερικές.
