14 χρόνια έκανε να έρθει ο νέος δίσκος των Perfect Circle. Λίγο τα νομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Maynard James Keenan παρέα με τους Tool, λίγο του ότι τα μέλη των Perfect Circle άρχισαν να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο, σε κάποια φάση πιστέψαμε πως «ως εδώ ήταν».
Να όμως που αν υπάρχει όρεξη, ιδέες και χώρος για λίγο πειραματισμό, μπορούν να υπάρξουν πάντα νέοι δίσκοι. Όπως ήρθε κοντά μας το Eat the Elephant.
Τι παίζει με αυτή την μπάντα;
Το λάθος που κάναμε όλοι σαν φανς, είναι πως θεωρήσαμε projects σαν τoυς Perfect Circle δεδομένα. Όσοι τους έχουν ψάξει το γνωρίζουν. Δεν είναι απλά άλλη μία μπάντα. Είναι supergroup. Μία ομάδα ήδη φτασμένων μουσικών που απλούστατα έψαχνε έναν διαφορετικό τρόπο να εκφραστεί.
Αν θυμηθείς το αρχικό line up που κρατούσε από το 1999, δεν γίνεται να μην θυμάσαι τα ονόματα που πέρασαν από τους APC. Τον Troy Van Leeuwen των Queens of the Stone Age. Τον Danny Lohner με βιογραφικό τόσο στους Nine Inch Nails όσο και στους Tapeworm. Και φυσικά τον, πλέον θρύλο, Josh Freese. Όταν φέρνεις μεγάλα ονόματα σε ένα σχήμα, μπορεί να υπάρχει κορυφαία μουσική αλλά υπάρχουν και διαφορές. Αντιδράσεις για το πώς θα πρέπει να είναι ο ήχος σου ή διαφωνίες για το αν τελικά συνεχίζεις να εκπροσωπείς αυτό που ήθελες. Αυτή είναι η ευχή και η κατάρα των supergroups. Έχουν ασύλληπτο potential, αλλά μικρές πιθανότητες επιβίωσης.
Και μετά ήρθε η επιτυχία
Οι περισσότεροι αποδίδουν την επιτυχία της μπάντας στην επιρροή του Keenan λόγω των Tool. Ή και στο παρεάκι που κατάφερε να μαζέψει αρχικά και το οποίο άφησε τους κριτικούς με το στόμα ανοιχτό περιμένοντας πολλά διαφορετικά πράγματα στη μουσική. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Ακόμη και αν όλα αυτά έπαιξαν τον ρόλο τους, οι Perfect Circle πλαισίωσαν την μουσική με τόσο μοναδικό τρόπο, που κατάφεραν να επηρεάσουν ακόμη και εκείνους που δεν είχαν ακούσει ποτέ Tool, Nine Inch Nails ή κάποια άλλη μπάντα – για την ακρίβεια οι περισσότεροι γνώρισαν ευκολότερα τον James Iha από τους Smashing Pumpkins. Τα τραγούδια των APC, τελικά, δεν αποτέλεσαν απλά ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα στις ζωές μας. Έμελλαν να μείνουν και να αφήσουν πίσω τους μοναδικά κομμάτια που μιλούσαν για όλους τους δαίμονες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Ή και για εκείνα τα πιο σκοτεινά μυστικά που παραμένουν μοναχικά στις γωνίες του μυαλού μας.
Η επιστροφή
Το Eat the Elephant είναι ένας αλλιώτικος, σύγχρονος δίσκος. Είναι ένας δίσκος εποχής. Κομμάτια που γράφτηκαν στην εποχή των social media και των smartphones, που πετούν μοναδικές σπόντες για την αποτυχία της παγκοσμιοποίησης και την οικονομική εξαθλίωση. Θα σε βάλει μεν στην διαδικασία να θυμηθείς γνώριμες μελωδίες σε συνδυασμό με την μεθυστική φωνή του Keenan, αλλά είναι ξεκάθαρα ένας άλλος δίσκος που φέρνει τους APC από τα παλιά και τους ενώνει με τον σήμερα.
Ένας δίσκος που, στην τελική, αξίζει μία θέση στη δισκοθήκη σου.
