Ένα ακόμη αφιέρωμα για το «Στο Δρόμο» του Τζακ Κέρουακ (σσ.: ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα), θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί ως ένα ακόμα κλισέ κείμενο. Που περιγράφει όλους τους λόγους που μέχρι και σήμερα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα, που εξυμνεί την αδιάκοπη έμπνευση του συγγραφέα αλλά και την μπητ γενιά της εποχής.
Αλλά όλα αυτά μπορεί να τα βρει κανείς και στο Google.
Είναι το ταξίδι που σε παρασύρει
Το «Στο Δρόμο» είναι από τα πρώτα βιβλία που διάβασα λίγο πριν τα 25 μου χρόνια. Κάποιοι μάλιστα μου λέγανε «Άργησες κιόλας» και ίσως να μην είχαν άδικο. Και πέρα από τις γλαφυρές περιγραφές και τον ταξιδιάρικο χαρακτήρα του, ένα από τα κληροδοτήματα του προπυργίου του Κέρουακ είναι η αναφορά στο τίμιο bromance.
Είναι από εκείνες τις ιστορίες που καλούνται να σου θυμίσουν ότι πέρα από τις μοναδικές εμπειρίες που μπορεί να σου χαρίσει ένα ταξίδι και όλοι του οι σταθμοί, η γεύση που αφήνει είναι πολύ διαφορετική όταν το πραγματοποιείς με έναν αληθινό κολλητό. Έναν άνθρωπο που, παρόλα τα λάθη του και τις περιέργειές του, είναι εκεί για σένα. Για να κάνει αυτή τη ρημαδοζωή λίγο καλύτερη. Γιατί στην τελική το ζουμί της υπόθεσης (και όχι μόνο των κεντρικών χαρακτήρων) αφορά ανθρώπους που κάνουν αυτό το ένα βηματάκι παραπέρα που δεν κάνουν όλοι οι άλλοι, για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Και για να το κάνεις αυτό, γνωρίζοντας πως είσαι έτοιμος να χάσεις τη βολή σου, θέλει κότσια.
Ένας κολλητός σαν τον Ντιν
O Nτιν Μοριάρτι (σ.σ.: ο εμπνευσμένος χαρακτήρας από τον Νιλ Κάσιντι και ήρωας του βιβλίου), είναι η φιγούρα που, κάποια στιγμή όλοι μας, έχουμε φανταστεί κατά τέτοιον τρόπο τον εαυτό μας. Ως έναν άνθρωπο δηλαδή που θα ξυπνήσει κάποια στιγμή το πρωί και θα φτύσει κατάμουτρα το Σύστημα. Όχι όμως από αντίδραση, αλλά από μία άξαφνη φώτιση που θα τον κάνει να καταλάβει πόσα λίγα του έχει προσφέρει.
Εκτός των παραπάνω, ο Μοριάρτι είναι και ένας άνθρωπος που βιώνει μία δύσκολη εποχή. Είμαστε στην δεκαετία του ’50 όπου οι περισσότερες δουλειές που υπάρχουν στην Αμερική, είναι κατ’ εξοχήν σε εργοστάσια. Τόσο ο Μοριάρτι όσο και ο Σαλ Πάρανταϊς (σ.σ.: Τζακ Κέρουακ) δίνουν μέσα από την ιστορία το συναίσθημα της εξαρτημένης εργασίας της εποχής. Γι’ αυτό και στο διήγημα εμφανίζονται να πιάνουν διάφορες δουλειές μόνο όταν έχουν πραγματικά ανάγκη τα χρήματα. Ο Μοριάρτι ωστόσο είναι αυτός ο κολλητός που θέλεις να σε βοηθήσει για να ξυπνήσεις. Που θα σε πάρει τηλέφωνο και θα σου πει χωρίς λόγο και αιτία «Ρε μαλάκα, η ζωή είναι πολύ μικρή για να μας κάνει ότι θέλει». Και που μετά από μία τέτοια κουβέντα έχει τα κότσια να σε σύρει στις πιο τρελές περιπέτειες. Ακόμη και αν αυτές δεν φτάνουν μέχρι το Μεξικό με φθηνή τεκίλα, πόρνες και ναρκωτικές ουσίες.
Θα μπορούσες να πεις πως ο Ντιν καταφέρνει να κοροϊδεύει τον Χρόνο – ακόμη και αν αυτός δεν υπάρχει. Ξεφεύγει από το πλαίσιο του και κινείται ελεύθερα σε αυτόν. Ή όχι, γράψε λάθος. Καταφέρνει να μεταμορφώνει τον Χρόνο αναλόγως με τις ανάγκες του. Ικανοποιεί τις επιθυμίες του χωρίς να υπολογίζει την χρονική διάρκεια στην οποία κινούνται όλοι οι υπόλοιποι. Ο Ντιν Μοριάρτι μέσα από το βιβλίο του Κέρουακ, έχει ανακαλύψει μία δική του τέταρτη διάσταση και τιμωρεί τον χρόνο με μία μοναδική κίνηση που όλοι θα μπορούσαμε να κάνουμε αν πραγματικά το θέλαμε, αλλά μόνο εκείνος κατέκτησε. Τον αγνοεί. Και είναι τόσο θρασύς απέναντι στο Χρόνο που προσκαλεί και παρέα για να τον κοροϊδέψει κατάμουτρα.
Αξίζει να το διαβάσεις
«Για την εποχή του είναι ένα σπουδαίο βιβλίο», λένε οι περισσότεροι αλλά πιστεύω πως αν υπάρχει ένας πραγματικός λόγος για να θεωρηθεί επίκαιρο μέχρι σήμερα, είναι ότι σε βάζει κόντρα απέναντι από τον καθρέφτη του. Γιατί καλό το bromance και ακόμα πιο ωραία να έχεις για παρέα σου έναν τύπο σαν τον Ντιν Μοριάρτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να μείνεις ριζωμένος ως Σαλ Πάρανταϊς. Και αυτό, γιατί δεν έχουμε όλοι στις ζωές μας κολλητούς σαν τον Ντιν. Οι μοναδικές κινήσεις σε αυτή την περίπτωση είναι δύο: είτε να κάνεις γνωριμίες αντίστοιχες του Μοριάρτι, είτε να μεταμορφωθείς εσύ ο ίδιος. Να θυμηθείς πως ακόμη και αν δεν ξεκινάς το ταξίδι σου από το Σαν Φρανσίσκο μέχρι το Μεξικό, το ζητούμενο είναι να γεμίζεις το μυαλό με εμπειρίες και να κερδίζεις κάτι μέσα από αυτές. Ας μην το αρνούμαστε άλλωστε. Ο άνθρωπος θέλει να ικανοποιεί τα «θέλω» του. Και αν κάνει λάθη καθημερινά πάνω σε αυτό, είναι και γιατί δεν ξέρει το «πως».
Βρες και γράψε το δικό σου «Στο Δρόμο». Με ή χωρίς έναν Ντιν Μοριάρτι.
