Θα μπορούσαμε να αλλάζαμε τον τίτλο σε κάτι πιο γενικό, όπως «μήπως να πηγαίναμε κανένα θέατρο που και που;», όμως φοβόμαστε ότι (μάλλον) θα σε χάναμε. Δυστυχώς σε πολλά ανδρικά μυαλά το θέατρο είναι ταυτισμένο με μια γυναικεία τιμωρία που επιβάλλεται για τις βραδιές όπου το δίπτυχο «πίτσα-μπαλα» κάνει κατάληψη στο σπιτικό τους.
Έτσι λέμε να μείνουμε στην Αρχαία Τραγωδία, εκεί όπου κανονικά δεν έχεις πολλά επιχειρήματα για τις όποιες αντιρρήσεις σου. Αντιλαμβάνομαι πως στο άκουσμα της λέξης «Αντιγόνη» το μυαλό πηγαίνει κατευθείαν σε απροειδοποίητο τεστ· την πρώτη ώρα κάποιου κρύου πρωινού, μέσα σε μια τάξη με χαλασμένο φωτισμό αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τα παιδικά μας τραύματα. Δεν φταίει ο Σοφοκλής για τα χουνέρια που μας έκαναν οι φιλόλογοί μας άλλωστε.
Διότι, αλήθεια τώρα, το λάτρεψες το Game of Thrones, έτσι δεν είναι; Ακόμα και τις όποιες ατέλειες στην τελευταία του σεζόν. Γιατί είναι γεμάτο πόλεμο, φόνους, δολοπλοκίες και θέματα ταμπού. Πράγματα δηλαδή ακραίως εντυπωσιακά όπως και να το κάνουμε.
Ακριβώς με άλλα λόγια όπως κι οι Αρχαίες Τραγωδίες. Φυσικά κι εμένα δεν μου τη βάρεσε ξαφνικά να γράφω «φιλιππικούς» υπέρ τους, απλά με έβαλε σε σκέψεις η παράσταση «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου με τον Γιάννη Στάνκογλου που παρακολούθησα: ότι ίσως, αν εξαιρέσεις κάποιες παρόμοιες σειρές, οι θεατρικές παραστάσεις αρχαίου δράματος που θα παίζονται όλο τον Σεπτέμβριο είναι το καλύτερο αντίδοτο στην έλλειψη του GoT.
1. Θέλεις Πόλεμο; Πάμε!
Προφανώς και σχετίζονται πολύ συχνά με τον πόλεμο, φέρνοντας στο νου τη ρήση του Ηράκλειτου περί του ότι «ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων». Στο «Επτά επί Θήβας» παρακολουθούμε μια πόλη να πολιορκείται από άγριους πολέμαρχους και τους ανθρώπους να θρηνούν από τη μια και από την άλλη να προετοιμάζονται εκστατικά για τη μάχη. Θα μπορούσε δηλαδή άνετα να λαμβάνει χώρα σε κάποια από τις πόλεις του Γουέστερος –σχεδόν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
2. Θέλεις Φόνους; Πάμε!
Στις «Χοηφόρες» βλέπουμε τον Ορέστη να σκοτώνει την Κλυταιμνήστρα. Που είναι μάνα του. Η οποία έχει σκοτώσει τον πατέρα του. Κι εκείνος πρέπει να πάρει εκδίκηση. ΟΚ, πολλά έχουν δει τα μάτια μας στο GoT αλλά αυτό μας φέρνει τρόμο. Μέχρι και πατροκτονία φτάσαμε να παρακολουθήσουμε αλλά μητροκτονία ακόμα δεν έχουμε συναντήσει. Αντιλαμβάνεσαι ότι οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι ξεπερνoύν και τον κάφρο George Martin σε αγριότητα στα κείμενά τους έτσι;
3. Θέλεις Δολοπλοκίες; Πάμε!
Η Κλυταιμνήστα συνωμοτεί με τον εραστή της Αίγισθο για να «φάνε» τον βασιλιά και σύζυγό της Αγαμέμνονα -στην ομώνυμή του τραγωδία του Αισχύλου- με σκοπό τόσο τον έρωτα όσο και την εξουσία. Το ότι το σεξ σέρνει καράβια όχι μόνο στο βουνό, αλλά και στον πιο άγριο βυθό της πολιτικής δολοπλοκίας και του κατάπτυστου φόνου το ξέρουμε πολύ καλά. Είναι κάτι που το κάνει πράξη κι ο Μικροδάχτυλος του GoT που αγαπάει δύο πράγματα: τις γυναίκες των Σταρκ και τον θρόνο του Βορρά.
4. Θέλεις θεματολογία Ταμπού; Πάμε!
Κι ας κάνουμε μια ωραιότατη βουτιά στο χειρότερο από τα χείριστα ταμπού: την αιμομιξία. Που την είδαμε από τα πρώτα κιόλας επεισόδια του GoT και συνεχίζουμε να την βλέπουμε να ζει και να βασιλεύει στο Γουέστερος. Ένα πράγμα θα γράψω μονάχα και θα το αφήσω εδώ: Οιδίποδας ακούει;
Όπως καταλαβαίνεις ο αγαπητός George Martin έχει δανειστεί μερικά αιχμηρά και καλοζυγισμένα όπλα από τις τραγωδίες. Τα οποία χτυπάνε κατευθείαν στον πυρήνα του ανθρώπινου ψυχισμού. Μονάχα που αντί να τον τραυματίζουν ανεπανόρθωτα, καταφέρνουν με τον τρόπο τους να λυτρώσουν τον θεατή. Ακριβώς όπως μας τα έλεγε ο Αριστοτέλης στο Λύκειο αλλά ποιος τον άκουγε τότε…
Εν ολίγοις αυτό που θέλω να πω τελικά είναι το εξής: μήπως να πηγαίνουμε σε καμία Αρχαία Τραγωδία ρε παιδιά που και που; Τώρα που δεν έχει και GoT;
