ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Η αληθινή ιστορία του Ανθρώπου Ελέφαντα που έγινε γνωστή από την πολυβραβευμένη κινηματογραφική ταινία του David Lynch και δεν έχει σταματήσει να εμπνέει το κοινό από την πρώτη της καταγραφή το 1920, ζωντανεύει σε μία καινούργια συγκινητική εκδοχή στο Θέατρο Άνεσις.
Το νέο θεατρικό έργο της Τζούλιας Διαμαντοπούλου, βασισμένο στα τεκμήρια που αφήσαν πίσω τους οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας, επιχειρεί να φωτίσει κάποια από τα πιο σκοτεινά ερωτήματα της ανθρώπινης φύσης:
Τι μας κάνει ανθρώπινους; Η βιολογία μας, ο τρόπος που μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι, ή μήπως η ίδια, η σπαρακτική μας ανάγκη για εκείνους; Σε τι διαφέρει αλήθεια η λαχτάρα μας για αγάπη και αποδοχή από οποιαδήποτε εξάρτηση; Μπορούμε ποτέ να αποδεχτούμε πραγματικά εκείνο που διαφέρει από εμάς; Μπορούμε ποτέ να αγαπήσουμε πραγματικά, αν δεν έχουμε πρώτα αγαπηθεί;
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αγιοπετρίτης-Μπογδάνος συνθέτει μία επίλεκτη ομάδα συντελεστών και μαζί με τους ερμηνευτές (αλφαβητικά) Άλκη Μπακογιάννη, Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιώργο Στάμο και Δημοσθένη Φίλιππα, αφηγούνται τα όσα έζησε κατά τον πολύπαθο βίο του ο Joseph Merrick. Ένας εμβληματικός αντιήρωας του οποίου το μονοπάτι είναι αφενός σπαρακτικό αλλά ταυτόχρονα και μία φωτεινή πηγή δύναμης και ελπίδας.
Γεννημένος στην Αγγλία το 1862 με ένα σπάνιο σύνδρομο, υπέφερε ήδη ως παιδί από σοβαρές σωματικές δυσμορφίες. Εξαιτίας της όψης του παραγκωνίστηκε πλήρως από την οικογένειά του και φυσικά από την κοινωνία, οδηγώντας τον στη μοναδική του λύση για επιβίωση, το τσίρκο. Παρά τα σκληρά βλέμματα και τη βαναυσότητα που υπέμεινε, ο Merrick κατάφερε να διαφυλάξει την ευγένεια της ψυχής του, το χιούμορ και την ενσυναίσθησή του ανέπαφα. Μέχρι το τέλος της ζωής του το ταλαιπωρημένο σώμα του ήταν γεμάτο από όνειρα.
Σε μια εποχή που αντιμετώπιζε τη διαφορετικότητα με φόβο και αποστροφή, ο Joseph Merrick αντιστάθηκε με σπάνια ψυχική ανθεκτικότητα και αξιοπρέπεια στις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις της κοινής γνώμης. Η οδύσσεια αυτού του ανθρώπου που αναγκάστηκε κατά τη διαδρομή του να αμφισβητήσει κάθε εγγενές χαρακτηριστικό του αλλά και που τελικά είχε τη γενναιότητα να σταθεί ακέραιος μπροστά στον καθρέπτη του, αποτελεί φάρο για κάθε πλάσμα που διαφέρει από την πλειοψηφία.
