Όχι πως δεν θα περιμέναμε κάτι ακόμη εξαιρετικό από τον μέγιστο -πλέον- βετεράνο Ralph Fiennes, αλλά το Conclave του Edward Berger ανήκει στις ταινίες για τις οποίες ήδη μιλάει πολύ ο κόσμος.
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα Robert Harris, η ταινία επικεντρώνεται στον καρδινάλιο Thomas Lawrence (Ralph Fiennes), ο οποίος βρίσκεται ξαφνικά με την ευθύνη της διεξαγωγής παπικού κονκλαβίου μετά τον θάνατο του πάπα. Αρχικά, φαίνεται ότι οι εκλογές στο Βατικανό είναι μια κούρσα δύο αλόγων μεταξύ του συμπαθούς και σεμνού καρδινάλιου Bellini (Stanley Tucci) και του υπερσυντηρητικού καρδινάλιου Tedesco (Sergio Castellito), αλλά μόλις ο πρώτος γύρος των εκλογών, πρόκειται να φέρει το χάος.
Εκτός από τα ονόματα περισσότερων υποψηφίων από το αναμενόμενο, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Lawrence, υπάρχουν διαμάχες που στροβιλίζονται γύρω από τους υποψήφιους Καρδινάλιους Tremblay (John Lithgow) και Adeyami (Lucian Msamati), ενώ υπάρχει και η μυστηριώδης άφιξη του Vincent Benitez (Carlos Diehz) που φτάνει από την Καμπούλ του Αφγανιστάν.
Εάν υπήρξες λάτρης του Succession, θα διαπιστώσεις ότι το Conclave χτυπά πολλά από τα ίδια κουμπιά δράματος. Η δίψα για εξουσία σηκώνει το κεφάλι της με πολλές μορφές καθώς οι άντρες αγωνίζονται για να γίνουν ο επόμενος ηγέτης της Καθολικής Εκκλησίας, και το συνεχές ρεύμα πολιτικοποίησης και αποκαλύψεων μυστικών είναι συναρπαστικό. Η δυναμική αλλάζει πάντα με κάθε νέα ψηφοφορία που δίνεται κατά τη διάρκεια αρκετών ημερών και ενώ η συγκέντρωση των καρδιναλίων προορίζεται να αποκοπεί από τον υπόλοιπο κόσμο, υπάρχει μια επίμονη ροή φρέσκιας ίντριγκας.
Είτε οφείλεται στο τι μπορεί να σημαίνουν ορισμένες πολιτικές θέσεις για το μέλλον της εκκλησίας είτε λόγω του τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν ορισμένοι από τους άνδρες για να κερδίσουν τις εκλογές, καταλαβαίνεις ξεκάθαρα ότι ορισμένοι από αυτούς τους ανθρώπους σίγουρα δεν πρέπει να ονομαστούν ως νέοι πάπες και το κοινό αποκτά μια πείνα να δει ποιος θα φορέσει τελικά το δαχτυλίδι του Αγίου Πέτρου.
Το περιμένουμε το Νοέμβριο.
