Η μουσική είναι το πάθος μου και από πάντα έτρεχα στις συναυλίες. Θυμάμαι πως η πρώτη φορά που πήγα σε live πρέπει να ήμουν γύρω στα 14 και γινόταν ένα φεστιβάλ στο Ηράκλειο Κρήτης με τοπικές μέταλ μπάντες. Σκέτη κόλαση. Από τότε δεν υπήρξε ποτέ γυρισμός από τον κόσμο των συναυλιών.
Είπα να συγκεντρώσω το μόνιμο αλτσχάιμερ μου και να θυμηθώ λίγο τις 5 καλύτερες συναυλίες που έχω ποτέ πάει και θα τις μνημονεύω για μία ζωή ολόκληρη. Ζωντανές εμφανίσεις συγκροτημάτων που άλλαξαν τον τρόπο που βλέπω τη μουσική και τον τρόπο που διασκεδάζω.
Σκάβοντας μέσα στο χάος της μνήμης βρήκα αυτές τις 5 live στιγμές που θα θυμάμαι για μία ζωή:
Dream Theater (2000) Rockwave Festival
Ήμουν είκοσι χρονών και μεταλάς μέχρι τα μπούνια. Πήρα το καράβι από Ηράκλειο και έφτασα σαν αφράτο πουλάρι στον Πειραιά όπου θα με έκανε pick ένας κολλητός, κι αυτός τρελαμένος μεταλάς. Σκάσαμε Μαλακάσα και φυσικά όλα ήταν τίγκα. To line up είχε και In Flames και αυτός ήταν ο λόγος που ο φίλος μου πήγαινε να δει το Live. Εγώ δεν ήμουν και κανένας μεγάλος φαν των Dream Theater αλλά μετά από αυτό το live πραγματικά άλλαξα γνώμη για τη μπάντα αυτή. Πραγματική απόλαυση να τους βλέπεις να παίζουν, τρομερός ήχος και πάνω απ' όλα ένα progressive metal χάος που απλά με άφησε άφωνο. Οι άνθρωποι απλά ξέρουν να παίζουν παπάδες.
Rotting Christ (2001) Ηράκλειο, Μύλος Club
Οι Έλληνες black metalers που έχουν πλέον κατακτήσει όλο τον κόσμο και τους σέβονται σε όλη την παγκόσμια μέταλ κοινότητα, ήταν κάποτε ένα πολύ underground σχήμα. Εκείνη την περίοδο είχαν έρθει και στην Κρήτη μας και μας διέλυσαν τα αυτάκια μας τα οποία διψούσαν μανιασμένα για σκληρό ήχο και κοπανήδι. Ο Μύλος ήταν ένα θρυλικό κλαμπ όπου όλο το Ηράκλειο πήγαινε και τα έσπαγε. Αξέχαστες στιγμές καφρίλας από Σάκη και ένα live που θα μείνει για πάντα στη μνήμη για το ατελείωτο ξύσιμο στις κιθάρες.
Nightstalker (2003) Ηράκλειο, Ραδιοφωνικός Σταθμός ΤΕΙ
Άλλη μία υπέρτατη μπαντάρα που κάθε φορά που την βλέπω live παθαίνω απανωτά εγκεφαλικά και χαίρεται η ψυχούλα η στερημένη. Ο Αργύρης είναι ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας frontman όλων των εποχών. Stoner κόλαση και στίχοι από άλλο πλανήτη. Το κοινό να πετάει τσιγάρα και μπίρες στη σκηνή και ο Αργύρης να τα δίνει όλα με τη γρέζα του φωνή. Άρρωστο live.
Τρύπες, Αμάν Club, Ηράκλειο (1997)
Τότε ήμουν δεν ήμουν 16 χρονών και με άφησε η μάνα μου απέξω. Πήγα μόνος μου και δεν το μετάνιωσα. Χαμός και μάννα εξ ουρανού. Γυμνασιόπαιδο που ήμουν διψούσα για κιθαρίδια και χτύπημα. Πραγματικά τότε ήταν αλλιώς τα live, δεν ήξερες αν θα έβγαινες με λιγότερα δόντια ή κάποιο μαυρισμένο μάτι από το pogo. Μου λείπουν αυτά τα χρόνια πραγματικά. Τεράστια μπάντα οι Τρύπες. Ιστορία.
The Growlers, Αn Club, Αθήνα (2013)
Λίγο hipster η μπάντα σίγουρα, αλλά εκείνο το live ήταν φωτιά. Γεμάτο το An με τον κόσμο να τρελαίνεται σε κάθε νότα και με support τους τεράστιους Acid Baby Jesus. Από πάντα ο ήχος του An ήταν κάπως κακός αλλά σου βγάζει ένα πιο πανκ αίσθημα. Οι Growlers έδωσαν στον κόσμο την ευκαιρία να λιώσει στο χορό και να χαρεί απεριόριστα με τις surf rock μελωδίες τους. Σίγουρα όλα τα κορίτσια έλιωναν με τον τραγουδιστή που είναι ομορφόπαιδο αλλά σαν σύνολο γενικά το live ήταν μπόμπα, πολύ δυνατό και με παλμό.
