Το Drive My Car είναι μια ιδιαίτερη ταινία, μία ταινία που ο κόσμος μάλλον την έχει ανάγκη. Είναι μια ταινία για τη γλώσσα, αλλά οι σιωπές της φέρουν τις πιο δυνατές στιγμές επικοινωνίας. Όλα μοιάζουν τόσο θεατρικά αλλά την ίδια στιγμή είναι ξεκάθαρο πως είναι δεμένη άρρηκτα με την ιδιαίτερη πραγματικότητα του εμπνευστή της. Είχαμε καιρό να δούμε κάτι τόσο καλό από την Ιαπωνία, αν εξαιρέσεις ίσως τις ταινίες του Hirokazu Kore-eda που με το Shoplifters μας έκανε να συγκινηθούμε πιο πολύ απ’ ότι το περιμέναμε.
Γιατί το Drive My Car είναι μία σημαντική στιγμή για το Ιαπωνικό σινεμά;
Είναι ένα τρίωρο δράμα για τη θλίψη, αλλά η εμπειρία της παρακολούθησης του είναι χαλαρή και παράξενα παρηγορητική. Μπορεί να το θέμα του να είναι αρκετά βαρύ, σε καμία στιγμή όμως η ταινία ή το σενάριο δεν σε κουράζουν. Οι ερμηνείες είναι πραγματικά συγκλονιστικές χωρίς όμως να γίνονται σε καμία περίπτωση υπερβολικά δραματικές. Είναι ότι πιο κοντινό έχουμε δει στην λογοτεχνία του Murakami επί της οθόνης.
Αν δεν έχετε ακόμη διαβάσει κάποιο βιβλίο του διάσημου Ιάπωνα συγγραφέα, ίσως αυτή η ταινία να είναι η αφορμή να το κάνετε. Δεν είναι τυχαίο που η ταινία είναι υποψήφια για τόσα Όσκαρ.
Είναι μία από τις ελάχιστες διασκευές του έργου του διάσημου Ιάπωνα συγγραφέα Haruki Murakami, αν και οι στιγμές που αποτυπώνουν καλύτερα το στυλ του επινοήθηκαν από τον σκηνοθέτη Ryûsuke Hamaguchi.
Μαζί, αυτές οι αντιφάσεις κάνουν το Drive My Car ένα καλά κουρδισμένο ηλεκτρικό ρολόι, αλλά δύσκολο να συνοψιστεί σωστά. Τώρα που μεταδίδεται στο HBO Max και πήρε το Όσκαρ για την καλύτερη ταινία του 2022, βρίσκει ευρύτερο κοινό που μπορεί να ζήσει μόνο του τη μαγεία του.
Haruki Murakami: Ο Ιάπωνας που έκανε την σοβαρή λογοτεχνία pop φαινόμενο
Μήπως το Ιαπωνικό σινεμά ζει τις καλύτερες στιγμές του;
Η ταινία σίγουρα είναι η αφορμή να πούμε πως το Ιαπωνικό σινεμά ζει ξανά μεγάλες στιγμές. Στιγμές που ίσως μόνο ένας Akira Kurosawa μας είχε χαρίσει στο παρελθόν με τις επικές του ταινίες. Εδώ όμως έχουμε κάτι πολύ πιο εσωτερικό και προσωπικό. Το σινεμά του Hamaguchi είναι φτιαγμένο προς την αναζήτηση του εσώτερου εαυτού μας.
Γιατί το Drive My Car άξιζε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας;
Αυτή η καλλιτεχνική επιμονή του σκηνοθέτη σηματοδοτεί μια άλλη αποκαλυπτική αντίφαση: Παρά την πλούσια κινηματογραφική ιστορία της Ιαπωνίας, συμπεριλαμβανομένων των κινηματογραφιστών Akira Kurosawa και Hayao Miyazaki, το Drive My Car είναι η ταινία που πήρε international Όσκαρ καλύτερης ταινίας από την Ιαπωνία μετά από πολλά χρόνια. Είναι επίσης η πρώτη μη αγγλόφωνη ταινία από οποιαδήποτε χώρα που επιλέχθηκε ως Καλύτερη Ταινία και από τις τρεις μεγάλες ομάδες Αμερικανών κριτικών.
Αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο επίτευγμα για τον κινηματογράφο της Ιαπωνίας.
Μία ζωντανή ελπίδα για το Ιαπωνικό σινεμά
Η αναγνώριση έρχεται σε μια περίοδο δοκιμαστικής ελπίδας για το μέλλον του διεθνούς κινηματογράφου. Το Drive My Car κέρδισε την Καλύτερη Μη Αγγλόφωνη Ταινία στις Χρυσές Σφαίρες, ένα βραβείο του οποίου οι δύο τελευταίοι νικητές ήταν το Minari του Lee Isaac Chung και το Parasite του Bong Joon Ho.
Minari: Η ταινία που κέρδισε στις Χρυσές Σφαίρες αλλά αδικήθηκε την ίδια στιγμή
Η υποψηφιότητα του Minari ήταν αμφιλεγόμενη ως ταινία μια και διαδραματίζεται στο Αρκάνσας που πραγματεύεται πολύ προσωπικές αμερικανικές εμπειρίες γύρω από τη μετανάστευση και την απομόνωση. Παρά το γεγονός ότι είχε σενάριο και στα αγγλικά και στα κορεάτικα, το Minari υποβιβάστηκε στην κατηγορία των ξενόγλωσσων ταινιών. Από πολλούς αυτό θεωρήθηκε σαν ρατσιστικό.
Η ιστορία συναντά στη γωνία το Ιαπωνικό σινεμά και το ανεβάζει εκεί που του αξίζει ξανά.
