Ποιος άνθρωπος στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο δεν έχει στο σπίτι έστω ένα τεύχος από το αγαπημένο κόμικ Αστερίξ; Νομίζω κανείς. Ίσως το πιο διάσημο κόμικ όλων των εποχών, και ναι το έχει γράψει εξ ολοκλήρου ένας και μοναδικός άνθρωπος, ένας ογκόλιθος του έξυπνου χιούμορ, ο Γάλλος που κατάφερε να κάνει το ακατόρθωτο.
Ο δημιουργός του Asterix και του Iznogoud, René Goscinny, έφυγε από τη ζωή το 1977. Γεννημένος στις 14 Αυγούστου του 1926 έγραψε το αγαπημένο μας κόμικ του Asterix, καθώς και ιστορίες για τον Lucky Luke από το 1955 μέχρι το 1977, συνεργαζόμενος με τον Μορίς δημιουργό του δημοφιλή ήρωα. Γιατί, όμως, αξίζει να θυμόμαστε τον Goscinny; Κι όμως είναι ένας γνήσιος δημιουργός των παιδικών μας αναμνήσεων και χωρίς να το ξέρουμε του χρωστάμε πολλά.
Καταρχάς, ο Goscinny για πολλούς ήταν η πρώτη επαφή με τα κόμικ. Οι ήρωές του, τα μέρη που επέλεξε να διαδραματίζονται οι σκηνές και οι ιστορίες του αποτέλεσαν έναν μαγικό τρόπο έκφρασης. Πολλές από τις εκφράσεις και το στυλ ομιλίας των ηρώων πέρασε στο δικό μας χαρακτήρα μιας και τα διαβάζαμε σε πολύ τρυφερή ηλικία. Σε όλους μας έχει μείνει εκείνο το αξεπέραστο βλέμμα του Αστερίξ αλλά και κάποια από τα τεύχη του Λούκυ Λουκ στα οποία ο μεγάλος συγγραφέας έβαλε το πενάκι του.
Μέσα από τα κείμενα και τον τρόπο γραφής του, έγινε αισθητό ότι τα κόμικ δεν έχουν όριο ηλικίας και μπορούν να διαβαστούν και να ξαναδιαβαστούν, ανακαλύπτοντας πάντα κάτι καινούργιο. Αυτός ήταν η αιτία για να καταλάβουμε πως τα κόμικ κάθε άλλο παρά παιδικά είναι. Ακόμη και σήμερα μπορούμε άνετα να διαβάσουμε ένα τεύχος Αστερίξ και να νιώσουμε πως μάθαμε κάτι καινούριο.
Συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στα κόμικ του, όπως η επιλογή σκηνικών από το άμεσο ή μακρινό παρελθόν, η έμφαση στο χιούμορ, η κριτική σε σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα μέσα από ιστορικές αναλογίες, ακόμα και η δημιουργία, κατά περιπτώσεις, αντι – ηρώων, τον ξεχώρισαν και τον έκαναν πολύ αγαπητό. Στην ουσία ο Goscinny ήταν ο πρώτος που μας έμαθε τι σημαίνει αντι-ήρωας μέσα σε ένα κόμικ. Μέχρι τότε διαβάζαμε μόνο Μίκυ Μάους. Ο Αστερίξ και η γραφή του Goscinny μας έβαλαν στον κόσμο των μεγάλων.
Το 1959, ο εκδοτικός οίκος Édifrance/Édipresse ξεκίνησε το περιοδικό Pilote. Ο Goscinny έγινε ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς του περιοδικού. Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού ξεκίνησε την πιο διάσημη δημιουργία του, τον Αστερίξ, μαζί με τον Uderzo. Η σειρά έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία και πλέον είναι γνωστή παγκοσμίως. Ο Goscinny ξεκίνησε επίσης τα Jacquot le Mousse και Tromblon et Bottaclou μαζί με τον Godard.
Το περιοδικό αγοράστηκε από τον Ζωρζ Νταργκό (Georges Dargaud) το 1960, και ο έγινε αρχισυντάκτης. Ξεκίνησε επίσης νέες σειρές όπως τις Les Divagations de Monsieur Sait-Tout, La Potachologie Illustrée (με τον Cabu), Les Dingodossiers (με τον Gotlib) και La Forêt de Chênebeau (με τον Mic Delinx). Με τον Ζαν Ταμπαρί (Jean Tabary), ξεκίνησε το Calife Haroun El Poussah στο Record, μια σειρά που αργότερα συνεχίστηκε στο Pilote ως Ιζνογκούντ (Iznogoud).
Όλοι του οι χαρακτήρες είναι αυστηρά μελετημένοι γι’ αυτό πάντα μας θυμίζουν καρικατούρες της σύγχρονης ζωής. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για το έργο του Goscinny. Έπαιρνε ένα χρωματιστό σχέδιο και του έδινε αμέσως πνοή με τη γραφή του.
Στα περισσότερα έργα του, μπορούμε να διακρίνουμε τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα των ηρώων του, σεβόμενος πάντα τις ιδιαιτερότητες των πολιτισμών και της κουλτούρας των διαφόρων περιοχών. Στην ουσία η γραφή του Goscinny μας έμαθε στην κυριολεξία γεωγραφία. Μας ταξίδευε συνεχώς με τα τεύχη του.
Ο Goscinny επέλεγε σε κάθε τεύχος 50 σελίδων να βάζει τέσσερις με πέντε σύντομες ιστορίες. Ενώ μέσα στα πολλά κλισέ προσπαθούσε να φτιάχνει μια εξαιρετική ιστορία, αποδεικνύοντας πόσο μεγάλος και σπουδαίος δημιουργός ήταν, εντός και εκτός πλαισίων. Ένας άνθρωπος έξυπνος αλλά την ίδια στιγμή δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ τη διασημότητα του για κάτι εντελώς μη κοινωνικό ή χαζοχαρούμενο.
Από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα του δημιουργού ήταν και άσκηση κριτικής στους αναχρονισμούς της εποχής μέσα από τους ήρωές του. Ασκούσε πολιτική μέσα από τους ήρωες του ξεκάθαρα.
Ο Goscinny κατάφερε να εξελίξει την τέχνη του κόμικ στην Ευρώπη, ενώ πολλοί νέοι σεναριογράφοι και κειμενογράφοι πάτησαν πάνω στο ιδιαίτερο στιλ γραφής που δημιούργησε. Επηρέασε δεκάδες κομίστες αλλά και συγγραφείς.
