Για πολύ κόσμο, κοινό και κριτικούς, το 2000 υπήρξε η χρονιά προοίμιο του νεότερου μελλοντικού σινεμά. Μία σημαντική καμπή από τις απλές παραγωγές στις πιο hi-tech ταινίες, με την εισαγωγή των ειδικών εφέ, την περαιτέρω χρήση του green screen και μπόλικη πολεμική χορογραφία. Το Training Day ωστόσο, δεν άνηκε σε αυτή την κατηγορία. Υπήρξε μία ταινία όπου ο σκηνοθέτης Antoine Fuqua, είχε περισσότερο στο νου τον κινηματογράφο στις αρχές της δεκαετίας του 90, παρά την χρονιά του το 2001 που ήδη είχαν κάνει την εμφάνισή τους τα Matrix, Lord of the Rings και το Fast and the Furious. Ήταν μία αστυνομική ταινία παλαιάς κοπής, που ξέφευγε από την περιπέτεια και έμπαινε στα χωράφια του θρίλερ.
Το Training Day είναι ένα καθαρό αστυνομικό διήγημα από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Δεν έχει αυτό το 80s στοιχείο με τις χιλιάδες εκρήξεις, τον ήρωα να κάνει συσκέψεις με την αστυνομία για το πως θα ξεκάνει τον ήρωα και πυροβολισμούς που θα έριχνε ένα τάγμα. Η συνταγή Die Hard ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελε ο Fuqua. Το Training Day είναι κάτι παραπάνω από μία ιστορία με τον βρόμικο αστυνομικό Alonso Harris που υποδύθηκε ο Washington. Είναι μία non stop βόλτα στο Los Angeles. Η «εκπαίδευση» του Jake Hoyt δεν περιλάμβανε μόνο να μυηθεί στον κόσμο της Δίωξης Ναρκωτικών, αλλά και όλα εκείνα που ήθελε να προβάλει ο Fuqua δίνοντας στην ταινία την ταυτότητά της.
Τον Scott Glenn που υποδύεται τον πρώην αστυνομικό και φίλο του Alonso. Τους πληροφοριοδότες. Τα στενά που οι χρήστες ναρκωτικών επιτίθενται στα κορίτσια μέρα-μεσημέρι. Τα γκέτο. Την εκμετάλλευση σε ανθρώπους με αντάλλαγμα προστασία ή το σεξ. Το «διευθυντήριο» της βρόμικης πλευράς της αστυνομίας που συναντά ο Alonso στο εστιατόριο. Ο Jake είναι κομμάτι μίας πόλης που ουσιαστικά δεν γνωρίζει. Ή τουλάχιστον δεν γνωρίζει το κομμάτι που θα έπρεπε. Οι χαρακτήρες του Fuqua στην ταινία, παίζουν ξεκάθαρα το ρόλο τους σε αυτό που λέμε ‘‘άρωμα πόλης’’. Μίας πόλης που βασιζόταν και βασίζεται μέχρι και σήμερα στο εύκολο κέρδος και την αφαίρεση ζωής για ψύλλου πήδημα.
Αν ο Jake ήταν φίλος μας, πιθανότατα δεν θα πιστεύαμε την ιστορία του. Μέσα σε μία νύχτα, είδε το σύστημα να τον προδίδει, να προσπαθεί να τον κατηχήσει ως μέλος παράνομης οργάνωσης και, εν τέλει, παραλίγο να του κοστίσει και την ζωή. Η ταινία σε κάθε περίπτωση είναι αποκαρδιωτική. Δείχνει πως δεν υπάρχει χώρος για έναν τίμιο αστυνομικό που θέλει να κάνει σωστά την δουλειά του και που σε άλλη περίπτωση, ένας οικογενειάρχης και μη ιδεολόγος πιθανώς να μην έμπαινε στη διαδικασία καν να προκαλέσει τον Alonso και την παρέα του. Ίσως η αγαπημένη μου σκηνή μέχρι και σήμερα, να είναι εκείνη που οι τρεις ισπανόφωνοι ετοιμάζονται να εκτελέσουν τον Jake. Σε όλη την διάρκεια της ημέρας, είναι η μοναδική καλή πράξη που πρόλαβε να κάνει. Ο Alonso απαξίωσε την πράξη αυτή, αλλά ήταν εκείνη που κράτησε τον Jake ζωντανό. Ο αστυνομικός έσωσε το κορίτσι και τελικά εκείνο έσωσε τη δική του ζωή.
Το Τraining Day παραμένει μέχρι και σήμερα μία από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του Denzel Washington. Με τη κατάκτησή του στο A’ Ανδρικού Ρόλου, έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός που είχε στην κατοχή του δύο Όσκαρ σε ταινία εξίσου Αφροαμερικανού σκηνοθέτη, ενώ μέχρι και σήμερα θεωρεί πως ο ρόλος είναι από τους αγαπημένους του.
Πόσο εύκολα ξαναβλέπεις την ταινία σήμερα.
