Τον Stephen Dorff τον συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Και δεν ήταν ούτε ως μπέμπης στις early 90s ταινίες, ούτε στα βιντεοκλίπ των Aerosmith. Όχι. Ήταν στο Blade με τον Wesley Snipes που έκανε τον Deacon Frost, έναν από τους «μαρβελικούς» εχθρούς σε ρόλο βαμπίρ που προσπαθούσε να αφανίσει το ανθρώπινο είδος. Ανώμαλο ύφος, goth ντύσιμο που ήταν τότε της μόδας, μπόλικο αίμα και darkcore μουσική. Πούλησε. Και πούλησε καλά.
Από εκείνη την στιγμή και έπειτα ωστόσο, ήταν μοναδικά απολαυστικό να δεις την καριέρα του να απογειώνεται. Ο Dorff δεν ήταν ο τύπος-πυροτέχνημα που έμεινε στις δάφνες του αραχτός από μία μπλοκμπαστεριά. Συμμετείχε σε πάρα πολλές ανεξάρτητες παραγωγές και indie films, δείχνοντας ότι έχει τόσο το ταλέντο όσο και τις ιδέες πίσω από τα σενάρια και τις παραγωγές. Η επιστροφή του στο προσκήνιο ήταν με την τρίτη σεζόν του True Detective δίπλα στον Mahershala Ali – που τα κατάφερε εκπληκτικά.
Το Embattled ομολογουμένως, είναι μία ταινία που αν είχες μελετήσει τους ρόλους του Dorff θα σου έλεγες ότι δεν του ταιριάζει. Ένας τύπος σαν και αυτός να παίζει τον αθλητή του ΜΜΑ; Γιατί; Ο Dorff όμως είναι πάντα πολλά περισσότερα από αυτά που περιμένεις. To Embattled λοιπόν είναι μία ταινία μάχης. Αλλά η μάχη έχει πολλά πρόσωπα. Στο ρινγκ και έξω από το ρινγκ. Ο Dorff υποδύεται τον πρωταθλητή και κάτοχο δύο τίτλων oνόματι Cash Boykins, τον οποίο πολλοί συγκρίνουν με τον Conor McGregor. O γιος του Jett, ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του στο ΜΜΑ με στόχο να περάσει σε πρωταθλητικό επίπεδο, έχοντας ως εκπαιδευτή τον ίδιο τον Dorff. Παιδί χωρισμένων γονιών, ο Jett πρέπει παράλληλα με τις προπονήσεις να καταφέρει να τελειώσει με καλό βαθμό το σχολείο ώστε να ελπίζει σε ένα πανεπιστήμιο, ενώ την ίδια στιγμή φροντίζει εξ’ ολοκλήρου και τον μικρό του αδερφό Quinn που πάσχει από σύνδρομο Γουίλιαμς.
Από εκείνη την στιγμή και μετά, ο Dorff εξελίσσεται σε ένα πραγματικό σκουπίδι. Είναι ένας πρωταθλητής με ιστορικό βίας στην πρώην γυναίκα του και τα δύο του παιδιά, είναι ομοφοβικός, αποκαλεί τον μικρό γιο του ‘‘Tard’’ (από το retard που σημαίνει καθυστερημένος) και παρότι έχει πλέον νέα οικογένεια και παιδί, αρνείται να δώσει την παραμικρή οικονομική βοήθεια στην πρώην γυναίκα του. Αυτό τον φέρνει τόσο σε κόντρα με τη νέα του σύζυγο (Karrueche Tran) που ως μητέρα απορεί με την συμπεριφορά του και τελικά σε μία κόντρα με τον γιο του που θα θυμηθεί τα σκηνικά της ενδοοικογενειακής βίας. Πατέρας και γιος, λύνουν τελικά τις διαφορές τους στο ρινγκ.
Η αλήθεια ωστόσο, είναι πως το Embattled είναι περισσότερο οικογενειακό δράμα παρά μία MMA ταινία. Αυτό όμως είναι και το ωραίο γιατί διαφορετικά μπορείς να ξεκινήσεις να βλέπεις τις ταινίες του Jai White. Το Embattled έχει την δράση του ΜΜΑ με βάση τις κινήσεις, τον τρόπο μάχης (αν και θα μπορούσε καλύτερα), αλλά ουσιαστικά θίγει περισσότερα θέματα. Την συμπεριφορά απέναντι στα άτομα με ειδικές ανάγκες, την αποτυχία της πατρικής φιγούρας, την ενδοοικογενειακή βία. Πράγματα που συμβαίνουν στην διπλανή πόρτα και ειδικά τώρα με την καραντίνα λόγω του κορωνοϊού. Το μόνο σίγουρο είναι πως υπάρχει μία μοναδική χημεία onscreen ανάμεσα στον Mann και τον Dorff, με τον τελευταίο να ξεχωρίζει και να παίρνει κυριολεκτικά όλη την ταινία πάνω του.
Ένα φιλμ που θα απολαύσεις. Και που θα σε προβληματίσει για όλους τους σωστούς λόγους.
