H Irmelin Indenbirken ήταν έγκυος. Η μέρα ξεκίνησε όχι πολύ διαφορετικά από τις προηγούμενες, αλλά κατέληξε σε μία απόφαση που δεν περίμενε να πάρει. Η 31χρονη σύζυγος του George DiCaprio ήθελε να επισκεφτεί ένα μουσείο στην Ιταλία. Καθώς τριγυρνούσε στους διαδρόμους του, στάθηκε μπροστά σε έναν πίνακα του Leonardo DaVinci. Τότε, μία κλωτσιά στην κοιλιά της διέκοψε τη βόλτα και το εξέλαβε ως σημάδι ότι το όνομα του Ιταλού πολυμαθούς της Αναγέννησης ήταν αυτό στο οποίο θα άκουγε ο γιος της σε λίγους μήνες. Αυτό που δεν ήξερε, όμως, είναι ότι θα ήταν και εκείνος που θα αναγνώριζε σχεδόν κάθε άνθρωπος στον πλανήτη λίγα χρόνια μετά.
Το ατίθασο πνεύμα
Ο Leonardo DiCaprio ήταν από μικρός ατίθασο πνεύμα. Η ζωή του στο Echo Park, μία ιδιαίτερα κακόφημη και γεμάτη ναρκωτικά γειτονιά του Los Angeles, σίγουρα έπαιξε τον ρόλο της. Ως παιδί ήταν τόσο υπερκινητικό και ανεξέλεγκτο που κατάφερε στα πέντε του χρόνια να τον διώξουν μέχρι και από το Romper Room (σ.σ. ένα παιδικό τηλεοπτικό σόου στην Αμερική στη λογική του δικού μας Ουράνιου Τόξου), επειδή έτρεχε μέσα στο πλατό, ούρλιαζε και χτυπούσε τις κάμερες.
«Είμαι ένα ενεργητικό άτομο. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερνε μαζί μου η μαμά μου», είπε σε συνέντευξή του στο The Talks το 2011. Και η αλήθεια είναι ότι η Irmelin τον λάτρευε. Στάθηκε δίπλα του ουσιαστικά. Δε φρόντισε μόνο τις προφανείς ανάγκες ενός παιδιού, αλλά επένδυσε στο πνεύμα του, στην κουλτούρα του και στο μέλλον του. Άκουσε ένα πιτσιρικά που της έλεγε στα 12 του ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός. Σεβάστηκε την αγάπη που εκδηλώθηκε για το κομμάτι της υποκριτικής και άρχισε να τον πηγαίνει στη μία οντισιόν μετά την άλλη. «Είναι ο μόνος λόγος που μπορώ να κάνω αυτό που κάνω».
Arnie the Great
Πριν κλείσει τα 20 του χρόνια, είχε καταφέρει να έχει αρκετές συμμετοχές υποκριτικού χαρακτήρα. Κυρίως σε τηλεοπτικές σειρές και ρόλους τόσο μικρούς που οι περισσότεροι δε θυμούνται σήμερα. Ώσπου έφτασε το 1993. Εκείνη ήταν η χρονιά – ορόσημο της καριέρας του. Η χρονιά που για τον κάθε ηθοποιό αποτελεί το μεγάλο breakthrough. Το This Boy’s Life του έδωσε έναν ρόλο αρκετά γνώριμο, αυτόν του επαναστάτη έφηβου. Η ιστορία του Gibert Grape, όμως, πέταξε στα πόδια του την ευκαιρία που χρειαζόταν για να πάψουν να τον αντιμετωπίζουν σαν ένα παιδάκι που δοκίμαζε την τύχη του. Άξιζε τη θέση του στο Hollywood. Αδιαμφισβήτητα και ρητά. Κάπως έτσι ήταν που βρέθηκε στα 19 του χρόνια υποψήφιος για Β’ Ανδρικό Ρόλο και έγινε το νέο prodigy δύο μήνες μετά τον τραγικό θάνατο του προκάτοχου του τίτλου, River Phoenix.
Ο επιλεκτικός
«Ένα από τα πράγματα που μ’ αρέσουν στον Leo είναι ότι δεν αναλαμβάνει δύο ταινίες σε έναν χρόνο. Κατά κάποιον τρόπο στέκεται μόνος σήμερα, όπως ο Al Pacino ή ο Robert De Niro στα 70s, όταν δεν προσπαθούσαν να κάνουν δύο ταινίες μέσα σε έναν χρόνο. Μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν, και ήθελαν να κάνουν αυτό. Οπότε, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι πολύ καλό» - Quentin Tarantino. Συνήθως, οι ηθοποιοί αποδέχονται αρκετούς ρόλους στην αρχή της καριέρας τους. Προτάσεις που υπό άλλες συνθήκες, αν είχαν «χτίσει» το όνομά τους, πιθανώς ούτε καν θα σκέφτονταν. Γιατί ο κόσμος δεν τους ξέρει, δεν τους ζητάει, οπότε οι αλλεπάλληλες ταινίες θεωρούνται ο τρόπος που θα δέχονται τηλεφωνήματα από τους σκηνοθέτες. Ο DiCaprio είχε πάντα ως προτεραιότητα την τέχνη και την ποιότητα που ήθελε να της δώσει. Προτιμούσε να αναλαμβάνει έναν ρόλο και να του αφιερώνεται ολοκληρωτικά. Να μη διχάσει την προσοχή και το ταλέντο του σε πολλά μέτωπα, αλλά να κάνει το όνομά του να μοιάζει με εγγύηση κάθε φορά που βρίσκεται στους τίτλους. Και αυτό έκανε.
Ο εκλεκτός χωρίς Όσκαρ
Τα χρόνια περνούσαν. Ταινίες κυκλοφορούσαν πολλές, το κοινό δεν τον χόρταινε, αλλά για Όσκαρ ούτε λόγος. Από ένα σημείο και μετά ήταν λες και η Ακαδημία τον αγνοούσε επιδεικτικά. Πώς να σκεφτεί κανείς κάτι διαφορετικό, όταν περνούσαν από μπροστά του ρόλοι, όπως ο Billy Costigan στο The Departed, ο Teddy Daniels στο Shutter Island και ο Dominick Cobb στο Inception χωρίς να συγκινούν ιδιαίτερα τις ψήφους; Κάθε χρονιά έλεγες ότι θα είναι επιτέλους η δική του και το μόνο που τελικά ήταν δικό του αφορούσε σε άλλο ένα «άδειασμα». Ίσως, όμως, αν δεν υπήρχε αυτό, να μην ήταν και ο ηθοποιός που είναι σήμερα. Ο Leonardo δεν επαναπαύτηκε, ίσα ίσα. Κάθε ρόλος τον έκανε όλο και καλύτερο, για να μπορέσει το 2016 να αποσπάσει το Α’ Ανδρικό για το The Revenant. O DiCaprio ήταν αποφασισμένος. Έφτασε να κοιμάται μέσα σε κουφάρια ζώων, να τρώει ωμό βίσωνα και να μπαίνει σε παγωμένα ποτάμια φλερτάροντας διαρκώς με την υποθερμία. Εκεί που το υπόλοιπο συνεργείο αποχωρούσε λόγω των δυσμενών συνθηκών, εκείνος έμενε. Στο τέλος, τα κατάφερε.
High profile στον κινηματογράφο, low profile στη ζωή
Όσο έντονη κι αν ήταν ανέκαθεν η παρουσία του στον κινηματογράφο, η προσωπική του ζωή ήταν άλλο θέμα. Φαινόταν ότι δεν του άρεσε να απασχολεί για αυτήν τα Μέσα. Μπορεί να μαθαίναμε ανά διαστήματα για τις σχέσεις του με διάσημα μοντέλα -γιατί μια αδυναμία στο επάγγελμα πάντα την είχε- αλλά αυτά έρχονταν μέσα από φωτογραφίες των παπαράτσι που τον πετύχαιναν σε κάποια του έξοδο. Δίπλα του είχε πάντα τις πιο ωραίες γυναίκες. Gisele Bündchen, Bar Rafaeli, Kelly Rohrbach, Nina Agdal, Camila Morrone έγιναν τα κορίτσια που κάθε κορίτσι ήθελε να βρίσκεται στη θέση τους. Ο Leo ήταν ο τύπος ο σοφιστικέ, ο ολιγομίλητος που άφηνε ένα πολύ ελκυστικό μυστήριο να πλανάται γύρω του. Απέπνεε μία ήρεμη γοητεία στην οποία οι γυναίκες δύσκολα αντιστέκονταν.
Το μεγαλείο της κλασικής του υποκριτικής, ωστόσο, ένα πράγμα μπορεί να το κοντράρει: Το ότι είναι ένας ωραίος άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης. Με το που οι τραπεζικοί του λογαριασμοί άρχισαν να γεμίζουν, εκείνος άρχισε να επιστρέφει το καλό που του γινόταν. Τα τελευταία χρόνια, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο γνωστούς ακτιβιστές. Χρησιμοποιεί τη δημοσιότητά του για να προωθήσει την ευαισθητοποίηση πάνω στο θέμα της κλιματικής αλλαγής και έχει αφιερώσει πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια στον αγώνα για αυτή. Έχει κατέβει σε πορείες και έχει μαθητεύσει στους καλύτερους ερευνητές παγκοσμίως, ώστε να είναι πλήρως ενημερωμένος για το θέμα και να μη δίνει χρήματα απλώς για να τα δίνει.
Το 2009, η Millvina Dean, η τελευταία επιζούσα του Τιτανικού, ετοιμαζόταν να πουλήσει τα ενθύμιά της και ό,τι άλλο είχε για να μπορέσει να καλύψει τα νοσηλευτικά έξοδα στο σπίτι. Τότε, ο DiCaprio μαζί με την Kate Winslet και τον James Cameron έδωσαν από 30.000 δολάρια για να τακτοποιηθούν οι οικονομικές εκκρεμότητες και να κρατήσει το σπίτι της.
Leonardo DiCaprio, το franchise.
Τα χρόνια περνούν και μαζί με αυτά χάνεται και η αίγλη του παλιού Hollywood. Οι περισσότεροι ηθοποιοί κυνηγάνε την εμπορικότητα γιατί εκεί βρίσκονται τα χρήματα και η διασημότητα, ξεχνώντας πολλές φορές να υπηρετήσουν την ίδια την τέχνη και τον άνθρωπο. Όχι ο DiCaprio. Όλοι συρρέουν σε ουρές για έναν ρόλο στα μεγαλύτερα franchise. Θέλουν να συνδέσουν το όνομά τους με τους πιο γνωστούς ήρωες της Marvel ή του Star Wars επειδή αυτοί πουλάνε. Εκείνος στρέφεται στην υποκριτική και στους ρόλους που θα τον βοηθήσουν να την τιμήσει και να παραδώσει έργο όπως οι δικοί του ήρωες έκαναν σε αυτόν. Θα πάρει την πιο άγνωστη ιστορία και θα τη μετατρέψει στην ταινία της χρονιάς. Δεν τον νοιάζει να ασχοληθεί με κάτι έτοιμο, αντίθετα τα πλάθει όλα όπως εκείνος θέλει. Εμπνέει εντός κι εκτός οθόνης με όποιον τρόπο μπορεί. Ο DiCaprio δε συμμετέχει σε franchise. Είναι το franchise.
