Μπορεί να φαίνονται εκ πρώτης όψεως ασύμβατα, αλλά ο ζωγράφος Φίκος έχει καταφέρει να ανοίξει ένα πολύ γόνιμο διάλογο ανάμεσα στην μοντέρνα βυζαντινή τέχνη και την τέχνη και την κουλτούρα του δρόμου.
Οι τοιχογραφίες του έχουν σαφείς και ξεκάθαρες επιρροές από την ορθόδοξη χριστιανιακή τέχνη, μα πραγματεύονται θέματα άλλοτε σύγχρονα και άλλοτε διαχρονικά, όπως ο έρωτας και η αγάπη, ενώ μπορείς να τις βρεις σε μια πλειάδα τοποθεσιών εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους: από τους τοίχους της Πλάκας, του Βουκουρεστίου και της Πάφου μέχρι τους τοίχους στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Τεχνολογικό Ινστιτούτο στη Ζυρίχη.
Επίσης, έχει αγιογραφήσει και πολλές εκκλησίες σε όλη την ελληνική επικράτεια. Ο ίδιος μάλιστα δεν αποδέχεται τον όρο αγιογράφος. Τον θεωρεί παραπλανητικό για αυτό επιμένει να προωθεί τη δουλειά του ως μοντέρνα βυζαντινή ζωγραφική.
Αυτό που τον διαφοροποιεί σημαντικά από τους street artist που επίσης προσπαθούν να αξιοποιήσουν εικαστικά το αστικό περιβάλλον είναι οι ήπιοι και νηφάλιοι τόνοι (όχι μόνο χρωματικοί) των έργων του. Ο Φίκος δεν κραυγάζει, δεν διαμαρτύρεται για κάτι. Τα έργα του αποπνέουν μια γλυκύτητα και αγάπη, η οποία τον έχει απασχολήσει σε πολλές τοιχογραφίες σου, όπως θα μπορέσεις να δεις και στην gallery που ακολουθεί.
Μάθε περισσότερα για τον Φίκο εδώ
