Για έναν ΑΝΤΡΑ που έφυγε στις 30 Ιανουαρίου του 2007. Τον ορισμό της λέξης. Τον Νίκο Κούρκουλο. Ο Κούρκουλος είχε την τρομακτική ατυχία να γεννηθεί Έλληνας, σε μια εποχή που οι Έλληνες δεν πέρναγαν ούτε απ’έξω από το Χόλιγουντ. Αν ήταν Ιταλός ή ακόμη καλύτερα Αμερικανός θα είχε περάσει στην Ιστορία ως ο πιο γοητευτικός ηθοποιός όλων των εποχών. Και ένας από τους καλύτερους βεβαίως-βεβαίως. Αλλά αυτό το κατάφερε και ως Έλληνας, με τις ερμηνείες του σε ταινίες με υψηλές απαιτήσεις.
Ο Κούρκουλος υπήρξε σταρ. Ένας από τους δύο που έβγαλε τούτη η χώρα. Ο άλλος είναι ο Τόλης Βοσκόπουλος. Όποιος άλλος διεκδικεί το όρο σταρ ή τον «βαφτίζουν» έτσι είναι σαν τα αρώματα που πουλάνε και έχουν ετικέτα «μυρίζει αλλά δεν είναι BVLGARI κλπ.».
Ο Κούρκουλος αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί το πρότυπο του άνδρα. Από τα μαθήματα στυλ που έδινε όχι μόνο στις ταινίες του αλλά στον τρόπο που επέλεγε το ντύσιμο του καθημερινά, μέχρι το τρόπο που χόρευε ζεϊμπέκικο. Δεν «φώναζε» ποτέ και πουθενά. Κι αυτό εν τέλει είναι πολύ αντρικό χαρακτηριστικό. Να μην φωνάζεις. Φωνάζουν οι αδύναμοι. Οι δυνατοί σιωπούν. Και πράττουν. Η μόνη φορά που ο Κούρκουλος φώναξε ήταν στο «Όχι άλλο κάρβουνο». Και πέρασε στην Ιστορία.
Το παιδί που γεννήθηκε στις 5 του Δεκέμβρη του 1934 στου Ζωγράφου, έκανε πράξη όλα του τα όνειρα. Από το να φορέσει τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, του Παναθηναϊκού, μέχρι να αποφοιτήσει από τη Σχολή του εθνικού Θεάτρου και να παίξει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Μαζί και να ΖΗΣΕΙ. Να ζήσει όσα άλλοι χρειάζονται δυο ζωές και βάλε. Ο Κούρκουλος έζησε τον έρωτα όσο κανείς. Ερωτεύτηκε και κυρίως τον ερωτεύτηκαν όσο κανέναν. Ο Κούρκουλος προκαλούσε φρενίτιδα χωρίς να κάνει σχεδόν τίποτα. Φορώντας απλά ένα μαύρο κουστούμι με ένα άσπρο πουκάμισο και μια μαύρη λυτή γραβάτα. Ο ορισμός του στυλ. Όλα με μέτρο. Όλα δωρικά.
Ο Νίκος Κούρκουλος που έφυγε σαν σήμερα πριν από 16 χρόνια ενέπνευσε, εμπνέει και θα εμπνέει. Κι επειδή στη ζωή δεν είναι τίποτα τυχαίο, το γεγονός ότι όταν ακούς το «Βρέχει φωτιά στην στράτα μου», βλέπεις εμπρός σου τον Κούρκουλο αποδεικνύει ότι ο Θεός του ξηγήθηκε καλά. Αντρικά.
