Όταν πρόκειται για αποκλειστικά blockbusters, το Netflix δεν φείδεται εξόδων – ακόμα κι αν αυτό σημαίνει μία ακόμα αύξηση στις συνδρομές. Η τελευταία υπερπαραγωγή της πλατφόρμας έρχεται με τη μορφή του The Electric State, μιας κινηματογραφικής διασκευής της δυστοπικής graphic novel του Simon Stålenhag, με κόστος 320 εκατομμύρια δολάρια. Αυτή η ταινία κατατάσσεται ανάμεσα στις πιο ακριβές που έχουν γυριστεί ποτέ.
Η σειρά του Netflix που θυμίζει την τραγωδία στα Σκόπια
Οι σκηνοθέτες, Τζο και Άντονι Ρούσο, δεν είναι «νέοι» σε κολοσσιαίες παραγωγές του Χόλιγουντ. Το Avengers: Infinity War και το Endgame είχαν συνολικό προϋπολογισμό ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων και απέδειξαν το απαράμιλλο ταλέντο των αδερφών στο να καθοδηγούν μια ταινία, μέσω μιας αφήγησης μέσα από ένα αδιαπέραστο χάος πλοκών, χρονοδιαγραμμάτων γυρισμάτων, CGI και εμπορικών συμφωνιών.
Το The Electric State περιλαμβάνει πολλούς ηθοποιούς από το σύμπαν των Avengers. Ο Κρις Πρατ (Guardians of the Galaxy) πρωταγωνιστεί ως μια άλλη παραλλαγή του Χαν Σόλο, ενώ ο Άντονι Μάκι (Captain America: Brave New World) δίνει τη φωνή του στον ρομποτικό του κολλητό. Το σενάριο ανήκει στους Κρίστοφερ Μάρκους και Στίβεν ΜακΦίλι, το μοντάζ στον Τζέφρι Φορντ και η μουσική στον Άλαν Σιλβέστρι – όλοι συνεργάτες των Ρούσο στο Endgame.
H ηρωική εξέλιξη του Chris Pratt
Όμως, ακόμα και με ένα λαμπερό καστ και έναν ανοιχτό προϋπολογισμό, η ταινία πνίγεται στα στενά δημιουργικά όρια των Russo Brothers.
Το αινιγματικό world-building του Stålenhag εγκαταλείπεται αμέσως, με μια εισαγωγική αφήγηση-συρραφή πληροφοριών: σε μια εναλλακτική εκδοχή των 90s, τα animatronics εξεγείρονται κατά των ανθρώπων, οδηγώντας σε ολοκληρωτικό πόλεμο. Οι μηχανές φαίνεται να κερδίζουν, μέχρι που ο CEO της τεχνολογικής εταιρείας Ethan Skate (Στάνλεϊ Τούτσι) εφευρίσκει έναν στρατό από ανθρωποειδή drones, ελεγχόμενα μέσω νευρωνικής διεπαφής, αλλάζοντας την πορεία της μάχης.
Το The Electric State διαδραματίζεται χρόνια μετά τον πόλεμο, όπου τα εναπομείναντα ρομπότ έχουν περιοριστεί σε μια ζώνη αποκλεισμού στο Νέο Μεξικό. Στο μεταξύ, η τεχνολογία του Skate έχει γίνει πανταχού παρούσα μέσω των "Neurocasters", κρανών που απομονώνουν τα εγκεφαλικά κύματα για απομακρυσμένη εργασία και ψυχαγωγία VR, αφήνοντας τους χρήστες τους αποχαυνωμένους.
Η Μίλι Μπόμπι Μπράουν υποδύεται τη Μισέλ, μια έφηβη επαναστάτρια που έχασε την οικογένειά της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στο σπίτι, ο θετός της πατέρας την επιτηρεί μέσω drone στο σχολείο, αλλά εκείνη αντιστέκεται στη χρήση των Neurocasters. Όταν ξαφνικά η συνείδηση του ιδιοφυούς αδερφού της, Κρίστοφερ (Γούντι Νόρμαν), εμφανίζεται μέσα στη μασκότ του αγαπημένου τους παιδικού σόου, ξεκινά ένα ταξίδι στη Ζώνη Αποκλεισμού για να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από τον φαινομενικό του θάνατο.
Είναι καλό τελικά το «Zero Day» του Netflix;
Όσο πιο γρήγορα το Χόλιγουντ εγκαταλείψει τη νοσταλγία της Generation X, τόσο το καλύτερο. Το The Electric State δεν είναι μια sci-fi περιπέτεια, αλλά μια γλυκανάλατη αναδρομή σε μια εξιδανικευμένη Αμερική των malls και των twinkies, διανθισμένη με ακουστικές διασκευές ροκ ύμνων.
Πουθενά δεν γίνεται πιο ενοχλητικός αυτός ο καταναλωτικός ζήλος από την έντονη παρουσία της μασκότ του φυστικοβούτυρου, Mr. Peanut, που εμφανίζεται αρχικά να διαπραγματεύεται ειρήνη με τον Μπιλ Κλίντον – ένα αστείο που χάνει τη δύναμή του όσο περισσότερος χρόνος προβολής του δίνεται. Με φωνή του Γούντι Χάρελσον, ο Mr. Peanut ηγείται μιας ομάδας ανιματρονικών που βρήκαν καταφύγιο στη Ζώνη και, για κάποιον ακατανόητο λόγο, γίνεται η φωνή της λογικής και της συμπόνιας στην ταινία.
Υπάρχουν και άλλοι χαρακτήρες στην ταινία των Ρούσο, αλλά κανείς δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τη σκιά αυτής της φιγούρας των πολιτικών δικαιωμάτων, που προέρχεται από μια αλλόκοτα αποδομημένη διαφημιστική μασκότ.
Εξάλλου, τι άλλο να πούμε για τον Κρις Πρατ, πέρα από το ότι είναι πλέον πολύ μεγάλος για να παίζει ακόμα τον ανώριμο, απρόθυμο ήρωα; Ο Κε Χούι Κουάν (Everything Everywhere All At Once), από την άλλη, έχει αδικηθεί κατάφωρα μετά το Όσκαρ του και εδώ περιορίζεται σε έναν μυστηριώδη επιστήμονα που δουλεύει για τον Skate, με ελάχιστα λεπτά παρουσίας στην οθόνη. Και οι δύο είναι παγιδευμένοι με τις λιγότερο πειστικές περούκες που μπορούσε να αγοράσει το στούντιο με 320 εκατομμύρια δολάρια.
Πώς το «Adolescence» εξελίχθηκε στην κορυφαία σειρά του Netflix
Το The Electric State ζωντανεύει στιγμιαία όταν αναπαράγει την εμβληματική εικονογραφία του Stålenhag: γιγαντιαία, διαλυμένα ρομπότ να σκουριάζουν σε ομιχλώδη λιβάδια ή παράσιτα κράνη κολλημένα στα πρόσωπα των ανθρώπων. Ωστόσο, οι πιο ανησυχητικές προεκτάσεις του κόσμου του – και ο μελαγχολικός τόνος του Σουηδού καλλιτέχνη – αποσιωπώνται σε αυτή τη blockbuster παραγωγή, εγείροντας το ερώτημα: γιατί διασκευάστηκε η graphic novel εξαρχής;
Από τις πειραματικές τους αρχές μέχρι τις άψογες genre παρωδίες στο Community, οι Ρούσο έχουν δείξει ότι αγαπούν το σινεμά. Όμως, η τελευταία δεκαετία της καριέρας τους υποδηλώνει ένα μεγαλύτερο πάθος για τη μετατροπή του κινηματογράφου σε περιεχόμενο. Οι ταινίες τους συνεχώς δοκιμάζουν πόσο άψυχο και επίπεδο μπορεί να γίνει ένα action blockbuster και πόσο σκληρά μπορούν να εξαντληθούν οι καλλιτέχνες των CGI.
Αυτοαποκαλούνται ανεξάρτητοι σκηνοθέτες, αλλά χρησιμοποιούν την τεράστια δύναμή τους για να δημιουργούν απλώς διαφορετικές γεύσεις από μέτριες, απρόσωπες, streaming παραγωγές.
Το The Electric State όχι μόνο υποστηρίζει ότι τα ρομπότ μπορεί να έχουν ψυχή – πείθει απόλυτα ότι οι δημιουργοί του ακόμα ψάχνουν τη δική τους.
