Ορθογραφικά παράδοξα, νεολογισμοί, λέξεις που δεν υπάρχουν, τυπογραφικές αρρυθμίες. Ο διάσημος ποιητής έσπασε κάθε κανόνα που υπήρχε, κι έτσι κατάφερε να σταθεί μόνος του στο πάνθεο των μοντέρνων ποιητών του εικοστού αιώνα.
Μόνο κάποιος τόσο τρομερά ικανός στη γλώσσα θα ήταν σε θέση να την προσαρμόσει τόσο πολύ στις δικές του ανάγκες, κάτι που φαίνεται αμέσως μόλις διαβάσουμε Cummings, όπως επίσης και το μαύρο χιούμορ, η ειρωνεία και ο ερωτισμός.
Σε συνέντευξη του ο Cummings είχε παραδεχτεί πως κάποια από τα ποιήματα του ήταν απόλυτα ειρωνικά., όπως το Humanity, I love you. «Δεν αγαπάω την ανθρωπότητα, η ανθρωπότητα είναι άδικη και βάρβαρη». Η ικανότητα να «μιλάει» σε τόσους διαφορετικούς τύπους ανθρώπου τον έκανε ξεχωριστό όπως τον James Joyce, τον Τ.S. Elliot και τον Ezra Pound.
Ήταν άραγε στ’ αλήθεια ο Cummings μία ιδιοφυία, ένας πρωτοπόρος, ένας αδιόρθωτος ρομαντικός, ένας αφελής, ένα λογοτεχνικό outsider; Στην ποίηση του το I (Εγώ) μετατρέπεται σε εγώ (i). Με ότι κι αν βασανίζεται ο Cummings το βάζει πρώτα να παλέψει με την ίδια τη γλώσσα. Κάνει τη γλώσσα και το ιδιαίτερο ύφος του όπλο προς τα υπαρξιακά του προβλήματα.
Στο πιο γνωστό του ποίημα, i carry your heart with me (i carry it in), o Cummings μας παρασέρνει στα αρχετυπικά του σύμβολα σαν να θέλει να μας ανακοινώσει πως αυτό είναι ένα παγκόσμιο ποίημα αλλά με μία τέτοια ειρωνεία που τελικά, διαβάζοντας το, διαπιστώνουμε πως πρόκειται για κάτι πολύ παραπάνω από άλλο ένα ερωτικό ποίημα.
Ερχόμαστε στο συμπέρασμα πως μέσω του ύφους των λέξεων ο Cummings μας οδηγεί με επιδεξιότητα σε μία περιοχή παραπλανητικής απλότητας που τελικά μας αφήνει αφοπλισμένους.
Τελικά αυτό που μαθαίνουμε από τον Cummings είναι πως ακόμη κι ένα φαινομενικά «λάθος» ποίημα μπορεί να παίξει με την αλήθεια και την ειρωνεία μέσα μας σε βαθμό εντυπωσιακό.
