Δεν υπάρχει άνθρωπος που να αγαπάει το ποδόσφαιρο και να μην λατρεύει τον Ροναλντίνιο. Οι λόγοι είναι σαφείς και ξεκάθαροι και ποδοσφαιρικοί και λόγοι αισθητικής και έχουν να κάνουν με τη «ζωγραφική», την «ποίηση», το «σβήσιμο της γόπας» και με ό,τι άλλο θέλετε
Ο τύπος υπήρξε μεγάλος καλλιτέχνης, πάει και τελείωσε. Και μέγας μερακλής: γυναικάς, μπουζουκόβιος (Βέρτης και Ρέμος μπορούν να επιβεβαιώσουν σχετικά), θαμώνας Μυκόνου, γούσταρε την καλή ζωή από τότε που ήταν παίκτης, έβαζε πρώτα την καλοπέραση και μετά τα υψηλά συμβόλαια και την παραμονή στα «πάνω πατώματα» του ποδοσφαιρικού χρηματιστηρίου. Απλά και ξεκάθαρα: «πάω εκεί όπου θα περνάω καλά, που έχει καλή νυχτερινή ζωή, ωραίες γυναίκες, μουσικές και καλό κλίμα». Δεν το έχει πει ακριβώς έτσι, αλλά περίπου έτσι – κι αν έχετε αμφιβολίες φερ’ ειπείν για το «καλό κλίμα», απλά να σας πω ότι στο Παρίσι που είχε ψοφόκρυο, άρχισε να φοράει κορδέλα στο κεφάλι για να μην κρυώνουν τα αυτιά του. Και μετά πήγε στην υπέροχη Βαρκελώνη και βρήκε την υγειά του.
Τέλος πάντων για να μην το κουράζουμε, ο «Ρόνι» έπαιξε μπάλα πρώτα για να περνάει καλά ο ίδιος και στη συνέχεια για να περνάνε καλά όσοι τον έβλεπαν. Όχι για τα λεφτά (έβγαλε όσα του επιτρέπουν να ζει όπως γουστάρει χωρίς να σκέφτεται τι θα κάνει σε έναν χρόνο), όχι για τη δόξα και το «Hall of Fame», ούτε για να τον κατατάσσουν ψηλά στις λίστες με τους καλύτερους του κόσμου. Και για όσους λένε «ναι, αλλά αδίκησε τον εαυτό του, θα μπορούσε να έχει κάνει πολύ σπουδαιότερα πράγματα με το ταλέντο που είχε», ο Ροναλντίνιο ανοίγει ένα μπουκάλι ουίσκι και το πίνει στην υγειά τους.
«Παιχτούρα» κι εκτός
Ο λατρείας λοιπόν αυτός, μπορεί να έχει σταματήσει να παίζει μπάλα, αλλά εξακολουθεί να παίζει «μπαλάρα»: συζεί με δυο γυναίκες. Επισήμως. Ξεκάθαρα. Έντιμα. Παντελονάτα. Τις κάνει χαρούμενες και τον κάνουν ευτυχισμένο. Η μία είναι η Πρισίλα Κοέλιο, με όνομα και επώνυμο βαριά σαν ιστορία. Με όλες τις δυνάμεις του σύμπαντος να συνωμοτούν, μπλιαχ, συγνώμη, δεν αντέχεται ούτε για αστείο. Πάμε παρακάτω. Η άλλη, είναι η Μπεατρίς Σόουζα – κι αυτή με επώνυμο βαρύ, αν θυμηθούμε τον σπουδαίο Ροντρίγκο Σόουζα που έλαμψε στην Πανάθα.
Ως μέγας κιμπάρης, ο «Ρόνι» τις έχει στα πούπουλα. Μη στάξει και μη βρέξει. Με το «χαρτζιλίκι» τους, 1.700 ευρώ μηνιαίως η καθεμία. Με τα δώρα τους, ίδια και για τις δυο για να μη μαλλιοτραβηχτούν. Ωραίος, άρχοντας, περιποιητικός. Κι εκείνες – φαντάζομαι – τον έχουν στα ώπα – ώπα. Με τα μασάζ του. Με τα μεζεκλίκια του. Με τα ρούχα του σιδερωμένα. Με την «καλή κουβέντα στο στόμα». Δεν μπορεί να ανταποκριθεί η μια στα «συζυγικά καθήκοντα»; Μπορεί η άλλη. Ή μπορούν και οι δυο ταυτόχρονα. Ο τύπος ζει την απόλυτη αντρική φαντασίωση: βίλα, λεφτά, δυο (τουλάχιστον) γυναίκες, ταξίδια, ζωάρα.
Μόνο που είπε να το πάει ένα βήμα παραπέρα: έκανε πρόταση γάμου και στις δυο. Ταυτόχρονα. Με ένα δαχτυλίδι στην καθεμία. Για τον Αύγουστο, να έχει τελειώσει και το Μουντιάλ. Και η ερώτηση είναι «γιατί ρε μάστορα; Ρώτα και κανέναν φίλο σου τι τραβάει με μια. Εσύ τι τις θες τις δυο;» Παιδιά, λέτε να μην ξέρει τι κάνει ο Άρχοντας; Λέτε να μην έχει σκεφτεί όλα τα ενδεχόμενα, όλες τις πιθανές αναποδιές, τις «στραβές», τα προβλήματα του γάμου; Ακούστε λοιπόν: όλοι όσοι έχουν πρόβλημα στο γάμο, έχουν πρόβλημα επειδή είναι παντρεμένοι με ΜΙΑ γυναίκα. Μία. Έχετε ακούσει ποτέ κανένα Σεϊχη, κανένα Σουλτάνο με χαρέμι, κανένα Πρίγκηπα που έχει τόσες γυναίκες όσα και αυτοκίνητα στο γκαράζ, να είχε ποτέ προβλήματα; Να είχε στενοχώριες; Να είχε γκρίνιες και κρεβατομουρμούρες; Φυσικά και όχι, διότι έτσι ανεβαίνει ο πήχης του ανταγωνισμού. Δεν με ικανοποιείς εσύ; Θα πάω στην άλλη. Έχεις «πονοκέφαλο» και δεν θες «λιλί»; Η άλλη πιθανότατα δεν θα έχει. Γκρινιάζεις; Δεν θα έρθεις ταξίδι στο Μπαλί, κάτσε μόνη σου εδώ και γκρίνιαζε, θα πάει με την έτερη σύζυγο.
Τα πάντα εν σοφία εποίησε ο Τεράστιος. Ο γάμος θα τελεστεί στη Σάντα Μόνικα, σε προάστειο του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Σε κλειστό κύκλο – βέβαια όταν λέει ο Ροναλντίνιο «κλειστό κύκλο», μπορεί να εννοεί «μόνο» 1000 άτομα φερ’ ειπείν. Και ξέρω πολύ κόσμο, που θα έδινε ίσαμε ένα νεφρό για να παραστεί σε αυτό τον γάμο και (ειδικά) στο πάρτι που θα ακολουθήσει. Όχι εγώ, ένας φίλος από το χωριό, δεν τον ξέρετε.
