Τι θα κάνω εγώ τώρα μέχρι να αλλάξει ο χρόνος; Να φάω σαν να μην υπάρχει επόμενος και να βγω να ξεσαλώσω σαν να μην ξανάγινε τον προηγούμενο; Είμαι υποχρεωμένος να κάτσω εδώ κοιτάζοντας το ταβάνι για πέντε ώρες. Πέντε βαρετές, μαρτυρικές ώρες. Πρόβλημα σου λέω. Εφιάλτης. Βασανιστήριο!
Μα τι λες βρε βλάκα Μπαρούνη; Πας καλά αγόρι μου; Κακομαθημένο, ε κακομαθημένο! Είσαι στη ζεστασιά του σπιτιού σου, στη θαλπωρή, στις μυρωδιές από τα ψητά, με τους δικούς σου ανθρώπους, με τις εορταστικές σου μουσικάρες, με, με, με, και γκρινιάζεις;
Τι να πουν κι αυτοί;
Όσο εσύ μετράς αντίστροφα για να αλλάξεις χρόνο, κάποιοι μετρούν αντίστροφα για να τελειώσει η βάρδιά τους. Όσο εσύ ετοιμάζεσαι να βγεις, κάποιοι ετοιμάζονται να πιάσουν δουλειά. Όσο εσύ διασκεδάζεις, κάποιοι δουλεύουν (και για σένα). Τι θα σου πουν όλοι αυτοί αν τους εκφράσεις τους «προβληματισμούς» σου;
Στην καλύτερη. Και λίγο θα ‘ναι.
Τι θα τους πεις εσύ αν τους συναντήσεις απόψε το βράδυ; Έχεις σκεφτεί; Πώς θα τους συμπεριφερθείς; Ή είναι απλά οι διακοσμητικοί τύποι που θα σε διευκολύνουν, για να μην κινδυνεύσει η βραδινή σου έξοδος και να μην χαλάσει η ζαχαρένια σου;
Εμείς συμπονάμε αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχουν φορές μάλιστα μέσα στο χρόνο που συμπάσχουμε.
Οπότε, φέτος, είπαμε να τους τιμήσουμε με τον ελάχιστον δυνατό τρόπο: Να κόψουμε ένα κομμάτι από τη βασιλόπιτά μας για πάρτη τους. Να το κόψουμε, να τους το δώσουμε, να τους ευχηθούμε καλή χρονιά, γιατί πρώτα απ’ όλα είναι άνθρωποι και μετά επαγγελματίες και έμμεσα, να τους ευχαριστήσουμε για κάτι τέτοιες βραδιές, τις οποίες φροντίζουν αυτοί πρώτοι να μας φτιάχνουν. Με την ελπίδα, να τους τύχει το φλουρί. Σε όλους! Ξεκινάμε να κόβουμε βασιλόπιτα λοιπόν. Και έχουμε: Του Χριστού, του Σπιτιού, του Άγιου Βασίλη και…
1. Του Αγίου Ταξιτζή
Κόβουμε κομμάτι γιατί: Θα μας πάρει από το σπιτάκι μας στις 12:01π.μ., θα μας αφήσει έξω από το κλαμπάκι μας στις 12:02, όπως του απαιτήσαμε κι ας ήταν η Σταδίου λες και ξαναβγήκε το ΠΑΣΟΚ, ενώ ενδεχομένως να είναι και ο ίδιος ταξιτζής που θα μας γυρίσει στις 9 το πρωί, στην τελευταία κούρσα της βάρδιάς του.
Τι κερδίζει με το φλουρί: Του πιάνουμε κουβέντα. Γινόμαστε ταξιτζής στον ρόλο του ταξιτζή. Δεν συζητάμε με τους υπόλοιπους φίλους μας για το «τι ωραία θα περάσουμε απόψε που θα τα κάνουμε όλα πόπα». Το αντίθετο. Γκρινιάζουμε ασταμάτητα για όλα τα μειονεκτήματα της ημέρας. Προσοχή. Πολύ σημαντικό να επαναλαμβάνουμε κάθε τρεις και λίγο τη φράση «Πρωτοχρονιά με ΠΑΣΟΚ, πρωτοχρονιά με ΣΥΡΙΖΑ». Φεύγοντας, του ευχόμαστε καλό υπόλοιπο βάρδιας και του αφήνουμε το κάτι παραπάνω.
2. Του Αγίου Σερβιτόρου
Κόβουμε κομμάτι γιατί: Θα είναι αυτός ο τύπος στα μπουζούκια που θα μας προσέχει περισσότερο κι από τη γιαγιά μας όταν μέναμε μικροί σπίτι της, επειδή οι γονείς μας δούλευαν. Θα τρέχει πέρα-δώθε όλο το βράδυ, διαγράφοντας όσα χιλιόμετρα έκανε ο ταξιτζής από πάνω και θα είναι πιο ιδρωμένος κι από τον Γιώργο Καραγκούνη μετά από μπαλιά του Βύντρα. Θα ξεκλέβει μόνο λίγο χρόνο για να στείλει «μου λείπεις» στην κοπέλα του και να αλλάξει την πάπια που έχει για κατούρημα.
Τι κερδίζει με το φλουρί: Ένα ποτό μαζί με την παρέα μας, δύο σφηνάκια, μία ζεστή αγκαλιά, ένα αμάνικο για να αλλάξει από μέσα. Φιλοδώρημα όσο δεν πάει κι όσο αντέχει η τσέπη σου.
3. Του Αγίου Κρουπιέρη
Κόβουμε κομμάτι γιατί: Είναι αυτός ο τύπος που αλλάζει χρόνο, έχοντας να υπομείνει την καΐλα, τις προλήψεις και τα μπινελίκια εκατοντάδων τζογαδόρων, οι οποίοι νομίζουν ότι αυτή τη μέρα θα πλουτίσουν. Σοβαρά, έτσι νομίζουν. Ότι η Πρωτοχρονιά είναι η μέρα που ο Θεός μοιράζει λεφτά. Και ο γκρουπιέρης είναι ο Μωυσής.
Τι κερδίζει με το φλουρί: Του αφήνουμε tips ακόμη και όταν χάνουμε. Του δίνουμε μερικές μάρκες να παίξει κι αυτός. Του χαμογελάμε ακόμη κι αν στη Ρουλέτα έχεις παίξει ΚΑΙ μαύρο ΚΑΙ άσπρο κι αυτός βγάζει zero. Του λέμε ευχαριστώ ακόμη κι αν μας κερδίσει στο Blackjack τραβώντας άσσο μετά από 20.
4. Του Αγίου Περιπτερά
Κόβουμε κομμάτι γιατί: Είναι αυτός που κάθεται κλεισμένος στο κουτί τη μέρα που παίρνουν έξοδο ακόμα κι οι κρατούμενοι. Είναι ο τύπος που θα πουλήσει τσιγάρα σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και στους φυλακισμένους που έχουν έξοδο. Είναι αυτός που θα σου χαλάσει 500ευρω γιατί θες να αγοράσεις παρκόμετρο. Είναι αυτός που θα κάθεται σε μία καρέκλα, σήμερα που θα χορεύουν όλοι πάνω σε καρέκλες. Και το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ; Είναι το gps ολόκληρης της Αττικής.
Τι κερδίζει με το φλουρί: Μία τηλεόραση για να δει «Στην Υγειά μας». Ένα μηχάνημα που θα του κάνει μασάζ στα πόδια. Ένα μαξιλαράκι για να ακουμπάει τον ποπό του. Τη χάρη να μην τον ρωτήσουμε «Συγγνώμη για Παγκράτι καλά πάω» κι ας είμαστε Άγιο Στέφανο. Σημαντικό: Του δίνουμε τα λεφτά ακριβώς, χωρίς να τον μπλέκουμε με ρέστα μέρα που είναι. Περιπτεράς είναι, όχι χρηματιστής της Wall Street.
5. Του Αγίου Καντινιέρη
Κόβουμε κομμάτι γιατί: Θα είναι ο Σωτήρας μας, ο σωτήρας της ψυχής και της κοιλιάς μας, κάπου εκεί μεταξύ 7-9 το πρωί όταν έτοιμοι να ξεράσουμε θα ψάχνουμε απεγνωσμένα τροφή, φωνάζοντας «Φαΐιιι» σαν Homo Sapiens. Θα είναι αυτός που θα πρέπει να θυμάται ότι εσύ θες το βρώμικό σου χωρίς κέτσαπ, αλλά με μπόλικη μουστάρδα και ο κολλητός σου το θέλει χωρίς μουστάρδα, αλλά με μπόλικη κέτσαπ, ενώ ο τρίτος της παρέας το θέλει με «λίγο κι απ' τα δύο, αλλά λίγο».
Τι κερδίζει με το φλουρί: Αποθεώνουμε την καντίνα του από το φαγητό της μέχρι τα λάστιχα του οχήματος. Του δίνουμε μία δαγκωνιά. Του λέμε ψεύτικες ιστορίες από τη βραδιά που είχαμε, με μπόλικη σάλτσα (σαν την κέτσαπ) για να έχει να διηγείται όλο το βράδυ στους επόμενους. Φεύγοντας, ρευόμαστε δυνατά, πιάνουμε τις κοιλιές μας και κράζουμε το φαγητό της μάνας μας. Ό,τι περισσέψει το παίρνουμε πακέτο Δεν αφήνουμε να περισσέψει ούτε σουσάμι από το ψωμί.
