Είναι λίγο στενάχωρο να γράφεις για τα φοιτητικά σου χρόνια όταν βλέπεις τους κροτάφους σου να κινδυνεύουν να γίνουν ένα με το σβέρκο σου, αλλά δε βαριέσαι. Η δουλειά είναι δουλειά και το χρέος μου να πω 2-3 κουβέντες σε εσένα που ετοιμάζεσαι να κάνεις τη μεγάλη βουτιά στα άγνωστα νερά της φοιτητικής ζωής, είναι μεγάλο. Κι ας μη μου το ζήτησες ποτέ.
Που λες φίλε μου, τη περίοδο 2001-2004, όσο δηλαδή η Αθήνα βρισκόταν σε οργασμό οικοδομικής εργασίας για να υποδεχθεί το Μεγάλο Όραμα (λολ), εγώ είχα βρει την ησυχία μου στο γραφικό Ρεθυμνάκι. Εκεί όπου ξόδεψα 4 χρόνια της ζωής μου ως φοιτητής σε ένα οικοσύστημα ιδανικό για κάθε 18άρη: η αναλογία αντρικού-γυναικείου πληθυσμού (για τον φοιτητόκοσμο μιλάμε πάντα, έτσι;) στην πανέμορφη αυτή Κρητική γωνιά έφτανε το 1 προς 4. Μη ζηλεύεις. Με απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς, υποθέτω πως κάποιος τυχερός μπαγασάκος είχε καβατζωμένη 8άδα.
Η φήμη μου ως γυναικά μπορεί να μην ήταν μεγάλη, αλλά κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει ότι ήμουν εξπέρ στις μετακομίσεις. Τέσσερις σε άλλα τόσα χρόνια, με είχαν κάνει σεβαστό στους φοιτητικούς κύκλους και ιδανικό θύμα των μεταφορικών εταιρειών. Οι μεγαλύτεροι πάντα μας έλεγαν πως καλό είναι να μαζεύεις εμπειρίες πριν καταλήξεις στο διαμέρισμα που θα γεράσεις, πιστεύω όμως πως ακόμη καλύτερο είναι να βρεις ευθύς εξαρχής το φοιτητόσπιτο των ονείρων σου. Ποιος ο λόγος να μπλέκεις με πήγαινε-έλα που σου τρώνε πολύτιμη ενέργεια και χρόνο, ενώ θα μπορούσες να τα επενδύσεις για να γίνεις ο καλύτερος ταβλαδόρος της σχολής ξερωγώ.
Θα σου πω, το λοιπόν, 5 ταπεινές συμβουλές για να μην την πατήσεις όπως εγώ:
1. Η τοποθεσία
Το πρώτο εξάμηνο, επέλεξα σπίτι με γνώμονα την απόσταση από το πανεπιστήμιο. Το βρήκα, άναψα καπνογόνο, συνειδητοποίησα ότι ήμουν δύο λεπτά περπάτημα από τη σχολή και 3 ώρες οδήγηση από το κέντρο του κόσμου (aka μπαροκαφετέριες Ρεθύμνου), έσβησα καπνογόνο με συνοπτικές διαδικασίες, μετακόμισα. Αν μπορέσεις να βρεις σπίτι που θα μοιράζει τις αποστάσεις και θα ικανοποιεί το δίπολο σπουδές-διασκέδαση, έχεις πετύχει τζοκεράκι.
2. Η σπιτονοικοκυρά
Νομοτελειακό: Κατά την αναζήτηση γκαρσονιέρας θα πέσεις πάνω σε συμπαθητική γιαγιάκα γύρω στα 75 που θα σου πετάξει το τυράκι: «ναι ψυχούλα μου, ολοκαίνουργια είναι η γκαρσονιέρα μου, έλα εσύ και θα σου κόψω κάτι από το ενοίκιο. Κι αν θες φαΐ να έρχεσαι να μου χτυπάς την πόρτα, ναι; Να μην με ντρέπεσαι». Αυτή η γιαγιάκα ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ, να το ξέρεις. Είναι η ίδια που θα σου χτυπάει τα κουδούνια επειδή έτυχε να τσιμπήσεις λίγο παραπάνω τη μουσική και η ίδια που θα αφήνει σημειώματα να σκουπίζεις τα παπούτσια σου πριν μπεις στο διάδρομο. Σιγουρέψου ότι το σπίτι της σπιτονοικοκυράς/η θα βρίσκεται τουλάχιστον μία ζώνη ώρας απόσταση απο το ενοικιαζόμενό σου. 
3. Οι γείτονες
Όσο σημαντικό είναι να μην μπλέξεις με σπιτονοικοκύρηδες, άλλο τόσο σημαντικό είναι να μοιραστείς την ίδια πολυκατοικία με φοιτητόκοσμο. Για τους ευνόητους λόγους που θα κάνουν την προσαρμογή σου στη φοιτητική ζωή ευκολότερη και για όλες εκείνες τις νύχτες που θα χρειαστείς αλκοόλ, τσιγάρα και καφέ, τα μαγαζιά θα 'ναι μεν κλειστά, η λύση ωστόσο θα βρίσκεται μονάχα ένα χτύπημα πόρτας μακριά. Αλληλεγγύη το όπλο των φοιτητικών πολυκατοικιών, πόλεμος στον πόλεμο των σπιτονοικοκυρών.
4. Η συγκατοίκηση
Είναι κι αυτή μια κάποια λύσις για να μειωθούν τα φοιτητικά έξοδα. ΑΛΛΑ: Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και μην την επιλέξεις στην πρώτη σου μετακόμιση, εκτός κι αν γνωρίζεις πολύ καλά τον τύπο ή την τύπισσα που θα μοιραστείς κρεβάτια, τουαλέτες, τζιβάνες κι όλα εκείνα τα φοιτητικά υποδέλοιπα. Διαφορετικά, μην. Σε τρεις μήνες από τώρα το πιο πιθανό είναι να κολλάει αφίσες της ΠΑΣΠ στο αμφιθέατρο και να μην ανταλλάζετε κουβέντα (ωναιμουσυνέβη). Η συγκατοίκηση καλό είναι να έρθει όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και θα έχεις καταλήξει στα παρεάκια σου.
5. Η παλαιότητα και το μέγεθος
Θυμάμαι που μου 'παν «έλα μωρέ, είναι λίγο παλιό αλλά βρίσκεται σε καλό σημείο και είναι 50 ευρώ φθηνότερο από το άλλο» και μετά με θυμάμαι να λέω «ΟΚ, ας το κλείσουμε» και μετά θυμάμαι κάτι δίμετερες κατσαρίδες να με κυνηγάνε μέσα στο δωμάτιο για να ρουφήξουν τα κόκκαλά μου και θυμάμαι που φώναζα κι έτρεχα σαν μαλάκας και θυμάμαι που κουτούλαγα στα έπιπλα που ήταν στριμωγμένα στα 12 τετραγωνικά του σπιτιού μου. Δεν θυμάμαι τίποτε άλλο από το πέρασμά μου από τη μικρή αυτή, ισόγεια τρώγλη γκαρσονιέρα στο κέντρο της παλιά πόλης. Γνώμη μου, αλλά μεγάλο μέρος της ψυχολογίας σου συνδιαμορφώνεται και από το φοιτητόσπιτό σου, οπότε κάν' το να αξίζει.
Αυτά τα -όχι και τόσο- λίγα από εμένα. Κράτα τα σε μια γωνιά και κοίτα να βρεις μια άλλη γωνιά που θα την φτιάξεις έτσι ώστε να σε γεμίζει με χαμόγελα τα πρωινά και με μπόλικες νύχτες που θα σε κάνουν να χαμογελάς όταν σκάνε στο μυαλό σου ως ανάμνηση στα χρόνια της βάρβαρης (και βαρβάτης) ενηλικίωσης.
