Τη Θεσσαλονίκη την αγαπάμε για πολλούς λόγους κι όποιος Αθηναίος δεν γουστάρει τη Θεσσαλονίκη, προφανώς δεν έχει πάει. Νέτα σκέτα. Τώρα, έχουμε έναν λόγο παραπάνω και για να την αγαπήσουμε και για να την ξαναεπισκεφτούμε.
Το μουσείο «Frappé powered by Nescafé» το οποίο θα στηθεί (στο περίπτερο 11) της 82ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, 60 ακριβώς χρόνια μετά από την ημέρα όπου ανακαλύφθηκε αυτός ο θησαυρός από χρυσούς κόκκους. Η 22η ΔΕΘ έγινε η Μέκκα του συγκεκριμένου καφέ που αποτελεί ένα κατ΄εξοχήν ελληνικό χαρμάνι, μία από τις πιο λατρεμένες συνήθειες του Έλληνα και ίσως το σύμβολο πολλών φάσεων της ζωής μας, τις οποίες συντρόφευσε, βοήθησε ή και ανέδειξε.
Αυτός κύριοι είναι ο Frappé! Όχι, όχι. Ας αφήσουμε τις ξενόφερτες βλακείες. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν λέγεται ούτε Frappé, ούτε Φραπέ, ούτε Φραπές. Είναι Φραπεδιά. Φραπεδάρα!
Εντάξει, δεν λέω, από τότε που μπήκαμε στο Ευρώ το γυρίσαμε όλοι στο freddo, αλλά μην κρυβόμαστε, όλοι με Φραπεδάρα μεγαλώσαμε. Και δεν ξεχνάμε να την τιμούμε συχνά-πυκνά, για να θυμόμαστε τις ρίζες μας, τα νιάτα μας, τις στιγμές που ζήσαμε έντονα χάρη στον Φραπέ και κυρίως όλα εκείνα τα πρωινά που ο οργανισμός και το μάτι μας ζητούσαν κολασμένα λίγη δόση φραπέ για να έρθουν στα ίσια τους.
Φραπεδιά ρε φίλε. Ούτε φρέντο, ούτε φρεντοτσίνο, ούτε μοκατσίνο, ούτε κάθε φλωροτσίνο που ακολούθησε και που όχι μόνο δεν σου κάνει τίποτα, αλλά πρέπει να περιμένεις και πόση ώρα για να τα φτιάξεις ή να στα φτιάξουν. Φραπεδάρα ν’ ανοίξει το μάτι. Στο λεπτό! Με τρεις απλές κινήσεις. Τον χτυπάς και τσουπ, έτοιμος! Αυτό θέλει ο Έλληνας! Μπορούσαμε να κοιμόμαστε με ένα καλαμάκι στο στόμα και με το που ξυπνάμε να τραβάμε μια τζούρα; Φραπεδάρα με shaker, χτύπημα ενός λεπτού και μάτι γαρίδα!
Μιας και είπα shaker, πόσες αναμνήσεις σου ξυπνάει αυτή η εικόνα;
Και μόνο που τα βλέπω μου ‘ρχεται να κλάψω.
Τα καλύτερά μας χρόνια! Που όταν τα περνούσαμε, αν δεν είχαμε τον φραπέ δίπλα να μας κρατά συντροφιά, να μας κρατά ξύπνιους, θα ήταν τα χειρότερά μας χρόνια. Και θα είχαμε καταφέρει πολύ λιγότερα. Δεν ξέρω αν θα τα είχαμε καταφέρει καν δηλαδή. Πόσες και πόσες στιγμές στιγμάτισε η φραπεδάρα μας;
Εκείνες οι ατελείωτες ώρες που διαβάζαμε για τις Πανελλήνιες!
Εκείνες οι ατελείωτες ώρες που κάναμε πως διαβάζαμε για την εξεταστική!
Εκείνες οι ατελείωτες ώρες που αντί να κάνουμε πως διαβάζουμε για την εξεταστική παίζαμε τάβλι με τον κολλητό μας!
Εκείνα τα πρωινά μετά από ξενύχτι που νομίζαμε ότι ο Φραπέ ανακαλύφθηκε για αυτόν ακριβώς τον σκοπό, μοιάζοντας με φάρμακο πιο δραστικό κι από αναβράζοντα δισκία!
Φραπεδάρα! Να την κοιτάς, να την μυρίζεις, να τη γεύεσαι, να χρησιμοποιείς και τις πέντε αισθήσεις για να σου θυμίζουν Ελλάδα! Μαζί και χιλιάδες νεανικές αναμνήσεις!
Όσοι βρεθείτε, λοιπόν, στη ΔΕΘ κάντε μια στάση στο περίπτερο 11 να μάθετε και μερικά χρήσιμα πράγματα για την ιστορία του, όπως για παράδειγμα ότι στην 22η ΔΕΘ ο υπάλληλος του αντιπροσώπου της Nestlé στην Ελλάδα, Δημήτρης Βακόνδιος, θέλοντας να φτιάξει τον καφέ του, είδε ότι έχει τελειώσει το ζεστό νερό. Τι έκανε; Με την υψηλή θερμοκρασία που επικρατούσε κατέφυγε σε έναν αυτοσχεδιασμό: έβαλε δύο κουταλιές καφέ σε ένα σέικερ και λίγο κρύο νερό. Τη συνέχεια την ξέρετε. Τη ζήσατε. Τη γευτήκατε.
ΥΓ: Κλείνω με ένα μήνυμα προς φρεντοκαπουτσινικούς:
