Η επιστροφή στο γραφείο, ο Σεπτέμβριος, η Δευτέρα είναι λέξεις που έχουν επιφορτιστεί με αρνητισμό. Και μιας που όλοι βρισκόμαστε σε φάση επιστροφής από τις διακοπές, όπου πιστεύουμε ότι τα συναισθήματά μας είναι λίγο-πολύ κοινά, γράφουμε αυτό το άρθρο εξηγώντας τα συναισθήματά μας.
5 τεμπέληδες του γραφείου που απορούμε γιατί λέγονται «εργαζόμενοι»
«Η Δευτέρα ξεκινάει από την Κυριακή το απόγευμα», έλεγε κάποτε ένας φίλος μου καθώς έπινε την απογευματινή του μπίρα μια Κυριακή, κάπου στο μαγικό Περιστέρι. Και η αλήθεια είναι ότι ενώ πέρασαν τέσσερα-πέντε χρόνια από τότε, πάντα τον θυμάμαι και επειδή η φάση τότε ήταν ότι ήμουν κάπου που η δουλειά μου με ζόριζε πολύ, μετρούσα και εγώ τις ώρες.
Στην πορεία κατάλαβα ότι η Δευτέρα και ο Σεπτέμβριος δεν έχουν τίποτα από μόνοι τους, αλλά το ότι η σημασία οι άνθρωποι που συνοδεύουν αυτές οι αρχές. Ενίοτε και μπορεί να χαίρεσαι ή έστω να μη σου δημιουργεί πλάκωμα που επιστρέφεις στη ρουτίνα σου και αυτό σημαίνει ότι κάτι έχεις φτιάξει στην καθημερινότητά σου.
Βέβαι κρύβει μια πικρία η επιστροφής στο γραφείο, καθώς από μόνη της σημαίνει το τέλος των διακοπών σου και για αυτό αξίζει μια αναφορά από μόνη της. Είναι η φάση που έχεις ξεκουραστεί, κατάφερες να ξεγνοιάσεις και επιτέλους μπήκες στο κλίμα της ξεκούρασης και της χαλάρωσης, γιατί χρειάζεται ένα διάστημα για να μπεις σε ένα κλίμα χαλάρωσης. Όλοι το ξέρουν όταν πάμε για διακοπές πάντα χρειάζονται λίγες ημέρες για να μπεις στον κλίμα των διακοπών, δεν κατεβαίνεις σε έναν προορισμό και χαλαρώνεις αμέσως. Χρειάζεται χρόνος για να πάρεις τις αποστάσεις σου και για αυτό πιστεύουμε ότι τη δεύτερη εβδομάδα των διακοπών είναι αυτή που κάνει τη διαφορά.
Μόνο ο Ζάχος Δόγκανος μπορεί να μετριάσει την επιστροφή στο γραφείο
Και όταν τελειώνει και αυτή, γυρνάς στο γραφείο και όλα είναι ακριβώς όπως τα άφησες. Σηκώνεσαι το πρωί, παίρνεις τον καφέ σου και πηγαίνεις στο γραφείο σου. Εκεί ανοίγεις την πόρτα και βλέπεις τα πάντα όπως τα άφησες και ξαφνικά το χρώματα που υπάρχουν γύρω σου έχουν ξεκινήσει να γίνονται γκρι και να αλλάζουν σταδιακά από μπλε σε μαύρο.
Είσαι ξανά αναγκασμένος να φας στη μάπα όλους εκείνους που τόσες ημέρες δεν τους είχες ακούσει και είχε ησυχάσει το κεφάλι σου. Ξαφνικά όλοι είναι εκεί, εκείνοι που υπό άλλες συνθήκες δεν θα τους έλεγες ούτε «καλημέρα».
Και έπειτα κάθεσαι στο γραφείο σου και ξεκινάς να δουλεύεις και είναι σαν να μην πέρασε μια ημέρα, ακριβώς η ίδια δουλειά. Δεν άλλαξε τίποτα, είναι όλα εκεί, όπως τα άφησες. Kαι δεν θα αλλάξει, μην χάνεις χρόνο σε νοσταλγίες, ξεκίνα να συνηθίζεις την κατάσταση και από εκεί και πέρα θα αρχίσει να σου περνάει. Θα έρθουν τα Χριστούγεννα και άρχισε να χωνεύεις ότι τα πρωτοβρόχια θα τα δεις μαζί με τους συναδέλφους σου.
Είναι δύσκολο, αλλά θα το συνηθίσεις. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά όλα θα πάνε καλά.
