Βλέμμα στην οθόνη, δάχτυλα που πληκτρολογούν με καταιγιστικό ρυθμό, «τελειώνω και το τρίτο άρθρο!». Η ζωή στο γραφείο ενός τυπικού site, με τυπικούς συντάκτες. Όπως και αυτό εδώ που διαβάζεις, το δικό μας site, σωστά; Όχι απόλυτα, θα πούμε! Διότι, ούτε τυπικό είναι το site μας ούτε τυπικοί όλοι οι συντάκτες (οκ, γενικά είναι, αλλά όχι πάντα). Αν δεν μας πιστεύεις, ρώτα και τον διευθυντή μας, τον Κώστα.
Είναι Παρασκευή λοιπόν, και όλοι οι συντάκτες έχουν παραδώσει τα άρθρα που έχουν αναλάβει, την ώρα που πρέπει. Όλοι; Όχι! Ένας «ανυπόταχτος» συντάκτης αντιστέκεται ακόμη και (μάλλον) θα αντιστέκεται για πάντα στα deadlines. Ζητάμε συγγνώμη από τον Ρενέ Γκοσινί που «πειράξαμε» την εισαγωγή του Αστερίξ, αλλά θέλαμε να σου δώσουμε να καταλάβεις τη φάση κάπως έμμεσα.
Για να το πούμε πιο άμεσα τώρα. Ο συντάκτης έπρεπε να παραδώσει το άρθρο του εδώ και κάποια ώρα, όμως εκείνο δεν λέει να φτάσει στο inbox του Κώστα. Ίσως «έχει φύγε και είναι στον δρόμο», ίσως έχει «κολλήσει» στην Κηφισίας, ότι και εάν συνέβη στο άρθρο, ένα είναι το σίγουρο: Είναι άφαντο και ο Χρήστος, μια που κοιτάει την ώρα, μια που κουνάει νευρικά το πόδι του ενώ ανανεώνει συνεχώς τα email του.
Όταν τα deadlines μπορούν να πάρουν την παράταση που τους αξίζει
Όπως κατάλαβες, υπάρχει ένας εκνευρισμός και κάπως έτσι, αποφασίζει ότι είναι ώρα να πει δυο λόγια με τον αγαπητό μας συντάκτη (αιωνία του η μνήμη, RIP και τα λοιπά).
-Και για πες, σε πόση ώρα θα έχουμε το άρθρο; Έχουμε αργήσει πολύ να το ανεβάσουμε και ο χρόνος μας πιέζει.
-Ναι ναι, έχεις απόλυτο δίκιο. Ένα κλείσιμο μου μένει να γράψω, δώσε μου 5’ και θα έχεις το άρθρο.
Ο Κώστας δίνει στον συνάδελφο όχι 5’ αλλά 10’, γιατί ή είσαι large ή δεν είσαι, και αποφασίζει να σηκωθεί από την καρέκλα του και να πάει στο γραφείο του συντάκτη. Όπως πλησιάζει στο γραφείο, τι να δει; Ο δώσε-μου-5’-και-θα-έχεις-το-άρθρο, τρώει χαλαρός ένα burger. Συγκεκριμένα, ένα λαχταριστό Philly Blue Cheese με ζουμερό μπιφτέκι σε αφράτο bun, Philadelphia, blue cheese, ψητά μανιτάρια, φρέσκια ρόκα, μαγιονέζα και chimichurri mix.
Ο ίδιος είναι έτοιμος να κατεβάσει κεφάλι γιατί καταλαβαίνει ότι θα πέσει εξάψαλμος, αλλά ο Κώστας -όχι μόνο δεν του βάζει τις φωνές αλλά, βλέποντας τις πολύ χαρακτηριστικές, ανοιχτές συσκευασίες των burgers από το Goody’s Burger House, τον κοιτάει με κατανόηση και του λέει: «Ας φάμε... τον χρόνο μας ευχάριστα και ας πάρουμε παράταση για το άρθρο, ας είναι».
Κάπως έτσι, περιττό να πούμε ότι τα 5’ για την παράδοση του άρθρου έγιναν 25’.
Γιατί, μπρος στο Philly Blue Cheese, τι είναι το πιεστικό deadline; Τίποτα!
Τoo Goody’s to be true.
