Ειλικρινά, δεν ξέρω από πού να πιάσω το θέμα για να το αναλύσω. Ας ξεκινήσω με μια απαραίτητη διευκρίνιση: Δεν είναι όλοι οι άντρες το ίδιο σε καμία περίπτωση. Και εννοείται δεν μιλάμε γενικευμένα, μιλάμε πάντα για τύπους αντρών. Εν προκειμένω, θα μιλήσουμε για την κατηγορία «άντρες-παπάτζες», που τους λες και συγγενείς του Πινόκιο. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένη, ένα από τα θέματα που με έχει προβληματίσει είναι οι λεγόμενες αντρικές κουβέντες.
Entourage: Μια σειρά που «γέννησε» αντροπαρέες
Οι παπάτζες είναι αντρική υπόθεση;
Είναι τρομερό, θα έλεγα ότι είναι κάτι σαν case study όταν ακούω αγόρια να καυχιούνται για τις σεξουαλικές επιδόσεις στους φίλους τους, για τα φλερτ που έχουν, για το πόσο εύκολα μπορούν να ρίξουν μία κοπέλα και για όλα εκείνα τα εφηβικά ψέματα που σχολιάζουν τόσο παθιασμένα. Οι ατάκες τύπου «Έλα μωρέ τώρα…», «Αν ήθελα, γινόταν», «Καλά με παρακαλούσαν από αυτή τη δουλειά», ή «Εντάξει, με πήραν και από το χρηματιστήριο, αλλά εγώ προτιμώ να είμαι υπάλληλος σε μαγαζί» είναι μερικές από τις πιο απλές εκφράσεις που μπορείς να ακούσεις να λένε -κάποιοι- άντρες μεταξύ τους. Μα καλά βρε αγόρια, τι είναι αυτα; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό να πείτε;
Είναι καταπληκτικό πώς «κοροϊδεύουν» ο ένας τον άλλον και κάθονται και τα ακούνε κιόλας, χάνοντας απλά χρόνο από τη ζωή τους. Μπορεί να μιλάνε ένα συνεχόμενο τέταρτο, λέγοντας ψέματα μεταξύ τους και όλα αυτά γιατί; Έχω καταλήξει, ότι το πρόβλημα η φανέρωση της ευαίσθητης πλευράς τους και το αίσθημα του χλευασμού που δέχονται από τα «φιλαράκια» -οι συγκεκριμένοι δεν ξέρουν τι σημαίνει φιλία- που αντί να βοηθηθούν, υποτιμούν ο ένας τον άλλον και έτσι όλα γίνονται χειρότερα. Και φυσικά εκεί πού να τολμήσεις να πεις την αλήθεια; Και ποια είναι αυτή; Ούτε CEO θέλει να σε κάνει η εταιρεία σου, ούτε το κορίτσι που βγήκες σε θέλει και μπορεί να σε παράτησε και η δικιά σου, γιατί κατάλαβε πως είσαι παπάτζας.
Ανδρική Παρέα: 4 Ιεροτελεστίες που την κάνουν πραγματικά ξεχωριστή
Κύριοι είναι απολαυστικές αυτές οι συζητήσεις, καθώς με γυρνάνε πίσω στα χρόνια πού πήγαινα Β΄ Γυμνασίου. Ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί να κάνεις παρέα με ανθρώπους που δεν εκτιμάς, όμως δεν είμαι ψυχολόγος. Και ξέρω πως ο παπατζάς δεν αλλάζει αλλά λίγη παραπάνω ειλικρίνεια δεν έβλαψε ποτέ. Δεν είναι κακό να δείξεις την ευαίσθητη πλευρά σου και αν οι «φίλοι» σου δεν σε εκτιμάνε έτσι, άλλαξε παρέα. Την επόμενη φορά, που θα καθίσεις στο τραπέζι μίλα για τον εαυτό σου με ειλικρίνεια, οι φίλοι υποτίθεται είναι μία δεύτερη οικογένεια.
