Πολλά πράγματα μπορείς να κάνεις αν ξαναπέσει το Facebook, το Instagram και όλες οι άλλες εφαρμογές από τις οποίες «εξαρτάται η ζωή και η ύπαρξή σου». Βέβαια, από τη στιγμή που η ζωή μας εξαρτάται από αυτά, ίσως και να είναι κομματάκι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Αν όμως υποθετικά μιλώντας, εξαφανίζονταν τα social media χωρίς να γνωρίζουμε αν θα επιστρέψουν ποτέ στη ζωή μας, τι θα λέγαμε;
Γιατί πρέπει να κλείσεις τα social media για μία εβδομάδα;
Η προφανής απάντηση είναι ότι «θα ζήσουμε μια χαρά», όπως ζούσαμε και πριν τα social media, όλοι εμείς που δεν μεγαλώσαμε «αγκαλιά» με το Facebook και «αγκαζέ» με το Instagram. Κι όσο για τους μικρότερους, που δεν μπορούν να διανοηθούν τη ζωή τους χωρίς social media, ίσως ήρθε η στιγμή να ανακαλύψουν μερικά πράγματα που δεν γνώριζαν καν την ύπαρξή τους. Όπως έλεγε και ο Μορφέας στο αυθεντικό Matrix, «welcome to the real world».
Όπως επίσης ήταν μια καλή ευκαιρία να μάθουν για πρώτη φορά ότι υπάρχει φλερτ και ανθρώπινη επαφή πέρα από το «like» και την «καρδούλα», ότι μπορείς να πάρεις τηλέφωνο μια κοπέλα για να βγείτε και όχι να κάνεις ψιλή κουβέντα στο Messenger, ότι αντί να χαζεύεις τις φωτογραφίες στο προφίλ της, γεμάτες φίλτρα, μπορείς να χαζεύεις την ίδια, καθισμένη δίπλα σου ή απέναντί σου. Να διαπιστώσεις αν τελικά σου αρέσει, να την κάνεις να σε κοιτάξει πονηρά, να χαμογελάσει, να θέλει να σε ξαναδεί. Να περιμένει την επόμενη φορά που θα ξανασυναντηθείτε με προσμονή κι όχι το επόμενο «like» σου στην φωτογραφία της.
Τελικά μας έκανε καλό αυτή η πτώση του FB;
Δεν είναι ότι έγινε δα και πρώτη φορά στα χρονικά, έχει ξαναπέσει.
Εδώ είχε γίνει ολόκληρο Μπλακ-Άουτ, στο Facebook-down θα ανατριχιάζαμε;
Σε αυτές τις «δύσκολες» στιγμές που περάσαμε χωρίς social media, πέρα από τους ανθρώπους που πραγματικά δυσκολεύτηκε η δουλειά τους, ήταν ευκαιρία για τον καθένα να δοκιμάσει να ζήσει στον κανονικό κόσμο, εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν «σάρκα και οστά» και δεν ψηλώνουν, ούτε αδυνατίζουν, ούτε μαυρίζουν ή αποκτούν κοιλιακούς μέσα σε λίγα λεπτά με μια επεξεργασία εικόνας. Κάτι πολύ μακρινό και αληθινό από το Matrix που ζούμε.
Εκεί όπου οι άνθρωποι είναι «ανθρώπινοι», πραγματικοί, με ατέλειες και κουσούρια, αλλά μπορεί να έχουν και ένα σωρό ενδιαφέρουσες ιστορίες να σου πουν και να σου δείξουν, που ποτέ δεν θα γράψουν στο τσατ. Εκεί όπου οι άνθρωποι ερωτεύονται ο ένας τον άλλον γι’ αυτό που βλέπουν απέναντί τους κι όχι για το «ψηφιακό αποτύπωμα» αυτού ή αυτής που γνωρίζουν στα social media, χωρίς στην πραγματικότητα να τον γνωρίζουν ποτέ.
