«Αντιμετωπίζοντας το δημογραφικό ως έκτακτη ανάγκη».
Το παραπάνω ζήτημα βρέθηκε στο στο επίκεντρο της 3ης Συνόδου Κορυφής του Economist και τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν προκαλούν έντονο προβληματισμό για το δημογραφικό στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις γίνεται λόγος για συρρίκνωση του πληθυσμού στην Ελλάδα κατά έως και 1,5 εκατ. μέχρι το 2050, ενώ στους κάτω των 65 ετών, η μείωση θα είναι 1,8 εκατ. άτομα.
Την ίδια στιγμή, οι γεννήσεις για το 2023 κυμάνθηκαν σε χαμηλό ρεκόρ, καθώς ήταν λιγότερες από 73.000 και συγκεκριμένα 72.244, στοιχεία που αναμένεται να οριστικοποιηθούν από τα ληξιαρχεία και την ΕΛΣΤΑΤ το επόμενο διάστημα. Ο δείκτης γονιμότητας έχει πέσει κάτω από το 1,5% από το 1987 και μετά. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας αντιστοιχεί ενάμισι παιδί.
Πρέπει να λάβουμε μέτρα και επειγόντως
Ο καθηγητής Δημογραφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Βύρων Κοτζαμάνης σημείωσε ότι η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με σταθερό έλλειμμα γεννήσεων έναντι θανάτων και ο πληθυσμός της θα έχει μειωθεί από μερικές εκατοντάδες έως και 1,5 εκατ. μέχρι το 2050. Ποιες είναι οι συνθήκες που έχουν διαμορφώσει αυτές τις τάσεις στον ελληνικό πληθυσμό; Έχουμε και λέμε: Μείωση των γάμων, αύξηση των διαζυγίων και των συμφώνων συμβίωσης, με αποτέλεσμα την αλλαγή της σύνθεσης και της δομής των νοικοκυριών και των οικογενειών μέσω της ανάδυσης νέων οικογενειακών μοντέλων. Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Κοτζαμάνης μίλησε για την ανάγκη να εφαρμοστεί ένας συνδυασμός μέτρων τα οποία «θα περιορίσουν τις αμέσως επόμενες δεκαετίες την αύξηση των θανάτων, θα δημιουργήσουν ένα εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον για την απόκτηση του επιθυμητού αριθμού παιδιών από τις νεότερες γενεές και θα επιβραδύνουν σημαντικά τη μετανάστευση νέων παραγωγικών και αναπαραγωγικών ηλικιών επιτρέποντας την επιστροφή τμήματος αυτών που έχουν φύγει».
Δεν υπάρχει πιο όμορφη ιστορία για ένα παιδί από το να μεγαλώνει με πατέρα και μάνα
Γιατί τα κάνουμε όλα λάθος;
Η Πολιτεία οφείλει να δώσει κίνητρα στα νέα ζευγάρια ώστε να κάνουν παιδιά. Η ελληνική οικογένεια περνάει δύσκολα. Τα έξοδα έχουν εκτοξευθεί και η ακρίβεια, όχι απλώς απειλεί, αλλά σφίγγει τη θηλιά ακόμη περισσότερο. Πώς ένας νέος να σκεφτεί να κάνει παιδί όταν δεν μπορεί να τα φέρει εις πέρας μόνος του; Όταν βλέπει το εισόδημά του να κάνει φτερά μέχρι τις 20 του μηνός; Η εκάστοτε κυβέρνηση πρέπει να μεριμνήσει και να δώσει όλα τα εφόδια στα νέα ζευγάρια ώστε να δημιουργήσουν οικογένεια. Με φορολογικές ελαφρύνσεις, με επιδόματα, με, με με. Εκείνη είναι υπεύθυνη ώστε να βρει τη λύση. Την ίδια στιγμή έχουν ως προτεραιότητα τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια.
Ποιος είναι ο λόγος που δεν γυρνούν το βλέμμα προς τους νέους ετεροφυλόφιλους που θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια; Τι διαχωρισμός είναι αυτός; Αντί να βρίσκεται στο προσκήνιο η δημιουργία μίας οικογένειας από ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, γίνονται προτεραιότητα τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Εδώ δε μιλάμε για ισότητα αλλά για μεροληψία υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών.
Ας μην είναι υποκριτές, τουλάχιστον. Το δημογραφικό είναι πρόβλημα. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι τα ετερόφυλα ζευγάρια. Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού.
