Κάποτε ένας συντάκτης είχε γράψει ότι αυτός που ναρκοθετεί τις τουαλέτες του γραφείου είναι ένας «βρομίκωνας» που πρέπει να απομονωθεί και να ντροπιαστεί από τους γύρω. Εγώ θα το πάω ένα βήμα παραπέρα, καθώς δεν δηλώνω και τόσο «αθώος» στο συγκεκριμένο ζήτημα, πάντα ωστόσο κάνω τα πάντα για να μην φέρω σε δύσκολη θέση αυτόν που περιμένει να μπει στο «καμαρίνι» μετά από μένα. Το πρόβλημα δεν είναι το τι κάνεις, αλλά πώς το κάνεις και κυρίως τι «legacy» αφήνεις πίσω σου.
Για να μην μιλάω με γρίφους, είναι εγκληματικό, είναι προσβλητικό, ακόμα και για αυτούς που ετοιμάζονται για no.2 διότι δεν αντέχουν να περιμένουν ένα ολόκληρο 8ωρο στο γραφείο για να πάνε με την ησυχία τους στο σπίτι, μια άλλη μορφή «σκατοδόχων» που δεν σέβονται τίποτα και κανέναν.
Είναι εκείνοι που μπαίνουν, «αδειάζουν» και ύστερα αποχωρούν σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Τόσο αφελής, που δεν κοιτάζουν καν τι έχουν αφήσει πίσω. Και καμιά φορά, αυτό που έχουν αφήσει είναι τόσο μεγάλο, που ούτε η δύναμη του καζανακίου δεν μπορεί να τους ρουφήξει προς το κάτω, σαν τον Ντόριαν στη Μάσκα με τον Τζιμ Κάρεϊ.
Την πληρώνουν πάντα αυτοί που δεν φταίνε
Μισό λεπτό, δεν μιλάμε μόνο για αυτούς που μπαίνουν για να τινάξουν το ιγκουάνα και να αποχωρήσουν, αλλά και για εκείνους που ξέρει όλο το γραφείο ότι δεν αντέχουν να περιμένουν μέχρι να πάνε το σπίτι για την ανάγκη τους, με αποτέλεσμα να γίνονται εύκολος στόχος.
To να πας τουαλέτα στις διακοπές σας δεν είναι ντροπή
Διότι εκείνοι που αφήνουν το «βουναλάκι» και φεύγουν, καμιά φορά χωρίς καν να τραβήξουν καζανάκι, είναι ύπουλα υβρίδια σαν τον Χλαπάτσα, που ξεγλιστράνε σαν χέλια και δεν τους παίρνει χαμπάρι κανείς.
Και το χειρότερο; Ξέρουν ότι το κάνουν, το ξέρουν ότι έχουν αφήσει τον κατακλυσμό του Νώε με τη μορφή ανάγλυφο πίνακα μέσα στην λεκάνη και σηκώνουν το κουλό μονάχα για να τραβήξουν το καζανάκι, παρότι από δίπλα έχει πιγκάλ.
Αυτοί είναι εγκληματίες και πραγματικές «βρομίκωνες». Γιατί είναι πραγματικές «κουράδες», πέρα από αυτές που αφήνουν οι ίδιοι.
Σε αυτούς τους τύπους αξίζει ό,τι έπαθε και ο τύπος στο ξεκίνημα του James Bond: GoldenEye. Για παραδειγματισμό, όχι ότι επικροτούμε τη βία.
