Δύο σφολιάτες από τον τοπικό φούρνο, ένα μεγάλο μπουκάλι νερό, ένα freddo espresso σε πλαστικό και έφυγες για παραλία. Άπλωμα της πετσέτας (σιγά μην πετάμε χρήματα σε ξαπλώστρες), γυαλί ηλίου για να μη μας στραβώνει ο ήλιος, πέταγμα μπλούζας-παντόφλας και έτοιμος για τη βουτιά στα γαλανά νερά του νησιού. Η στιγμή που αισθάνεσαι σα να βαφτίζεσαι ξανά και φεύγουν όλες οι αμαρτίες από πάνω σου. Γαλήνη. «Γιατί να μην τα παρατήσω όλα και να μείνω για πάντα εδώ», σκέφτεσαι. «Διότι είσαι φτωχάτζα», σε επαναφέρει στην σκληρή πραγματικότητα η φωνή της συνείδησης. Είναι ωραίο το μπάνιο στο νησί. Έτσι πρέπει να ξεκινάει η μέρα, να συνεχίζει με μία μυσταγωγία σε ψαροταβέρνα ή σουβλατζίδικο και το βράδυ να καταλήγει στα μπαράκια με το φλερτ να καραδοκεί σαν κόμπρα έτοιμη να χτυπήσει.
Οι διακοπές οφείλουν να είναι διασκέδαση και όχι καταναγκασμός. Αν υπάρχουν «πρέπει» σε αυτή τη συνθήκη, τότε πρέπει να είναι εκείνα της καλοπέρασης και της απόλαυσης. Και απόλαυση για το κάθε άτομο είναι κάτι το διαφορετικό. Άλλοι απολαμβάνουν brunch, άλλοι σφολιάτα από τον φούρνο. Άλλοι θέλουν αχαλίνωτο κλάμπινγκ, άλλοι τσιπουράκι με συνοδεία φαγητού. Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε. Αλλά είμαστε εδώ για να δώσουμε φωνή και ορατότητα σε εκείνους που θέλουν ανάμεσα σε όλα αυτά, να δουν την αγαπημένη τους ομάδα που τυγχάνει να δίνει τον πρώτο σπουδαίο αγώνα της χρονιάς όταν βρίσκονται διακοπές.
Έχει συμβεί σε όλους μας. Ένας αγώνας για τα προκριματικά του Champions League ή πρώτη αγωνιστική της Super League να συμπίπτει με τις καλοκαιρινές διακοπές. Σκληρό το καλεντάρι για όλους. Το να δεις την ομάδα σου στο καφενείο του νησιού είναι μία εμπειρία ζωής. Είναι απόλαυση μεγαλύτερη από το να είσαι στο γήπεδο ή στο σπίτι σου.
Πάρτι με γουρουνοπούλα και Pink Floyd στο Κιάτο, πηγαίντε Ανάφη εσείς
Δεν πρέπει να αισθάνεσαι ενοχές. Δεν υπάρχει κάτι το κακό σε όλο αυτό. Δε θα δώσουμε λογαριασμό για τις απολαύσεις και τα θέλω μας. Είναι εκείνο το απαραίτητο διάλειμμα από το καταναγκαστικό πρόγραμμα των διακοπών. Είναι εκείνο το 90λεπτο που η οθόνη του κινητού θα σβήσει. Όταν περνάς καλά, δεν ασχολείσαι με το Instagram και το TikTok. Είναι εκείνο το δίωρο που θα αισθανθείς ξανά παιδί. Θα γυρίσεις σε αυτή τη ρετρό εποχή που πήγαινες με τον πατέρα σου να δείτε την προσπάθεια της ομάδας. Όλοι όσοι βρίσκονται εκεί θα σε καταλάβουν. Θα έχετε τα ίδια συναισθήματα. Της προσμονής, της χαράς, της στεναχώριας. Μάλιστα η στεναχώρια της ήττας φεύγει πιο γρήγορα όταν είσαι στο νησί. Μία βόλτα στα σοκάκια του νησιού θα αποτελέσουν το καλύτερο φάρμακο και στο πρώτο κοκτειλάκι θα τα έχεις ξεχάσει όλα.
Φυσικά και το να δεις μπάλα στο καφενείο του νησιού έχει του δικούς του κανόνες. Δεν κάνεις σαν κανίβαλος, δεν τσακώνεσαι, δε ρίχνεις πιστόλι στο λογαρισμό μέσα στην αναμπουμπούλα και ο ιδιοκτήτης του καφενείου είναι το απόλυτο αφεντικό στο τηλεχειριστήριο. Κάνε τα παραπάνω, πάρε τους κολλητούς, δείτε μπαλίτσα γράψε ιστορία και άσε τους υπόλοιπους να ανεβάζουν insta stories και να μετράνε τις καρδούλες τους.
